Οι χαρακτήρες του είναι βγαλμένοι από το Days Of Our Lives. Δεν τους απασχολεί τόσο το ότι είναι εγκλωβισμένοι σε ένα τεράστιο τάπερ και μάλλον θα πεθάνουν (με αυτό συμφιλιώνονται άνετα), αλλά περισσότερο το να επιδείξουν το ατομικό τους δράμα ο ένας στον άλλο, παίρνοντας μοιραίες εκφράσεις και επιδιδόμενοι σε βαρύγδουπους και επαναλαμβανόμενους διαλόγους του τύπου Γιάγκος VS Βίρνα.
Παρά την πονοψυχία και τον ζουζουνιάρικο συναισθηματισμό τους, αλληλοσκοτώνονται με αξιοθαύμαστη ευκολία, σε βαθμό που τα πιστολίδια και τα φονικά παύουν να έχουν την παραμικρή σχέση με τον ρεαλισμό (ακόμα και στην διευρυμένη του μορφή, όπως τη συνθέτει η επιστημονική φαντασία). Δεν προλαβαίνεις να μάθεις τα ονόματα των πρωταγωνιστών – ο πιο πρακτικός τρόπος να τους ξεχωρίζεις, είναι βάσει ημερομηνίας θανάτου “εκείνη η ξανθιά μωρέ, ναι, που πέθανε στο πέμπτο επεισόδιο”. Το καστ πραγματικά αποδεκατίζεται με ραγδαίους ρυθμούς και δεν σας κρύβω πως υπήρξαν στιγμές που φοβήθηκα ότι θα εισβάλει ανθρώπινο δυναμικό από άλλες σειρές, για να μη μείνει ξεκρέμαστη αυτή εδώ, όπως π.χ η Μπρουκ Λόγκαν από την Τόλμη Και Γοητεία (επέλεξα ένα παραπλήσιας κινηματογραφικής αισθητικής παράδειγμα).
Εύλογα, δεδομένων όλων των παραπάνω, πρόκειται για χαρακτήρες χωρίς βάθος, αναλώσιμους, που, ακόμα κι αν έχουν προοπτικές, δεν προλαβαίνουν να τις ξετυλίξουν γιατί, ερρμμ… Βασικά, επειδή σκοτώνονται. Το στόρι μοιάζει έρμαιο τυχαίων συγκυριών, που ούτε ιδιαίτερα μελετημένες είναι, ούτε έχουν κάποια εικαστική, έστω, αξία (βλ. American Horror Story). Δεν ξέρω αν οι αλλεπάλληλοι θάνατοι είναι ένας τρόπος να αποδείξουν οι παραγωγοί ότι η σειρά τους έχει γοργό ρυθμό, πάντως στη συνείδηση του θεατή (οκ, στη δική μου τουλάχιστον) η φρενήρης αυτή εξαλλοσύνη μεταφράζεται μάλλον ως σπασμωδική στρατηγική.
Παράλληλα, από τα επεισόδια λείπει η νοηματική συνεκτικότητα, το στοιχείο της συνέχειας και της συνέπειας. Δεν είναι απλώς ότι τα πράγματα ανατρέπονται διαρκώς, είναι ότι η εξέλιξή τους μοιάζει να μην υπακούει σε κάποιο απώτερο σχέδιο – αυτοί που είναι φίλοι στο ένα επεισόδιο, θα αποπειραθούν να σκοτωθούν στο επόμενο, για να ξαναγίνουν φίλοι αμέσως μετά. Αυτή η ανακολουθία δεν είναι δοσμένη ευφυώς για να αποτελέσει statement ή κάτι παρόμοιο, είναι απλώς αστεία και απρόσεκτη. Σε συνδυασμό, μάλιστα, με το κακό παίξιμο επιπέδου σαπουνόπερας (με μια-δυο εξαιρέσεις), όλη η σύνθεση φαίνεται βγαλμένη από όνειρο πεντάχρονου με κολικούς.
Το στόρι έκανε κοιλιά προτού καλά καλά ξεδιπλωθεί. Ένα αρχικά ενδιαφέρον sci fi σενάριο αποδυναμώθηκε από ανέμπνευστους και πρόχειρους χειρισμούς, για να καταλήξει γραφική καρικατούρα του αυθεντικού εαυτού του. Το συναρπαστικό εύρημα της άφθαρτης γυάλας απομυθοποιήθηκε με αδέξιο τρόπο, τραβήχτηκε απ’ τα μαλλιά και εξάντλησε το ένδιαφέρον μας πολύ γρήγορα. Νομίζω πως οι ιθύνοντες πίστεψαν ότι θα θαμπωθούμε τόσο από τη φουτουριστική σύλληψη και τα μεγαθήρια που κρύβονται πίσω από την παραγωγή (Stephen King, Steven Spielberg), που δεν θα μας νοιάξει ιδιαίτερα η περαιτέρω ανάπτυξη του μύθου.
Σε κάποια φάση, απλώς παύει να σε νοιάζει τι είναι το dome κι από πού προήλθε, θέλεις απλώς να εξαφανιστεί για να συνεχίσουν όλοι τις ζωές τους όπως πριν, ακόμα κι αν ξέρεις ότι πρόκειται για μυθοπλασία και καμιά ζωή δεν ισχύει στην πραγματικότητα. Αυτό που προέχει, είναι να προχωρήσεις παρακάτω και να το ξεχάσεις, όπως ξέχασες κάποτε και το big brother.
Τα σκηνοθετικά λάθη είναι βλακωδώς κραυγαλέα και σε κάνουν να πιστεύεις ότι γίνονται επίτηδες, στο πλαίσιο κάποιου inside joke ή απλώς για να τρολάρουν τον θεατή. Μαλλιά που ισιώνουν, κατσαρώνουν και ξαναϊσιώνουν από τη μία σκηνή στην άλλη, πουκάμισα που αλλάζουν χρώμα, πληγές που ανοιγοκλείνουν ανάλογα με τις εκάστοτε συνθήκες – επεισόδια ολόκληρα μοιάζουν με ένα γιγάντιο blooper.
Οι φιλοσοφικές προεκτάσεις του είναι κάπως προβλέψιμες, καθώς περιορίζονται στην αιώνια μάχη καλού- κακού (ΘΕΕ ΜΟΥ, ΤΙ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ) και στην αντιθετική σύζευξη των δρόμων της αρετής και της μοχθηρής ιδιοτέλειας. Περίμενα κάτι λιγότερο τετριμμένο, ίσως πιο πειραματικό (κι ας έβγαινε και βλακεία στο τέλος – θα άξιζε τον κόπο η προσπάθεια).
0 σχόλια: