Στο προηγούμενο άρθρο εξετάσαμε τα αίτια, τους παράγοντες που οδηγούν στη βουλιμία, καθώς και τις επιπλοκές της. Στη συνέχεια θα εξετάσουμε τους τρόπους θεραπείας που αποδεικνύονται αποτελεσματικοί για μια νόσο με σημαντικές ψυχοκοινωνικές προεκτάσεις.
Τα παχύσαρκα άτομα εκφράζουν συνήθως μέσα από τη σχέση τους με το φαγητό τη συναισθηματική τους κατάσταση.
Όπως για κάποιους ανθρώπους η κατανάλωση αλκοόλ ή άλλων ουσιών προσφέρει καταφύγιο στα προβλήματά τους, έτσι και το φαγητό λειτουργεί για τον παχύσαρκο σαν μέσο που μπορεί να καταναλωθεί καταχρηστικά για να προσφέρει μια έστω πρόσκαιρη ανακούφιση.
Η σχέση με το φαγητό εκλαμβάνεται από τον παχύσαρκο ως ιδανική, γιατί στη σχέση αυτή δεν υπάρχουν υποχρεώσεις και όροι.
Είναι στην απόλυτη διάθεση του ατόμου η κατανάλωση και η υπερκατανάλωση. Άρα δεν το προβληματίζει.
Η πολυσύνθετη εικόνα που έχουμε γύρω από την αιτιολογία της βουλιμίας, καλεί για μια πιο σφαιρική προσέγγιση όσον αφορά στη θεραπεία της.
Ένας μεγάλος αριθμός ερευνών υποδεικνύουν ότι η ψυχολογική υποστήριξη σε συνδυασμό με τις κατάλληλες ιατρικές οδηγίες και παρεμβάσεις συνεισφέρει σημαντικά στην επίτευξη του στόχου, αλλά και στη διατήρηση της απώλειας βάρους.
Σε μία θεραπευτική σχέση - ομαδική ή δυαδική - το άτομο έχει την ευκαιρία να διερευνήσει σε βάθος τις ψυχοκοινωνικές προεκτάσεις της νόσου του και απαλλαγμένο από τα συναισθήματα ενοχών και το γνωστό κοινωνικό στιγματισμό να βοηθηθεί με τη δύναμη της ψυχής του και με τη σωστή πάντα καθοδήγηση, στο να επεξεργασθεί τις δυσκολίες που το εμποδίζουν να λειτουργήσει αυτόνομα και να βρει τη δύναμη να επιφέρει μεγάλες αλλαγές στην υγεία και στη ζωή του.
Σε μια περίοδο τέτοιων μεγάλων αλλαγών και συναισθηματικών προκλήσεων ο ψυχοθεραπευτής είναι εκεί να προσφέρει το ουδέτερο και εμπιστευτικό περιβάλλον και τη γνώση του στο άτομο που τα χρειάζεται.
Η γνωσιακή ψυχοθεραπεία, για παράδειγμα, εστιάζεται κυρίως στην τροποποίηση της διατροφικήςσυμπεριφοράς του ατόμου και στον εντοπισμό των σκέψεων και των συναισθημάτων που πυροδοτούν τις κρίσεις υπερφαγίας.
Η ψυχαναλυτικού τύπου ψυχοθεραπεία επικεντρώνεται περισσότερο στους παράγοντες που βρίσκονται πίσω από αυτήν τη συμπεριφορά και που την πυροδοτούν (π.χ. διάφορα συναισθήματα, εικόνα εαυτού, διαπροσωπικές σχέσεις), παρά στην ίδια τη συμπεριφορά αυτή καθαυτή.
Θετικά αποτελέσματα μπορεί να έχει, σε ορισμένα άτομα, και η χορήγηση αντικαταθλιπτικής αγωγής.
Από μόνη της, όμως, μια αντικαταθλιπτική αγωγή δεν έχει εξίσου θετικά αποτελέσματα όπως μια ψυχοθεραπεία.
Στην περίπτωση που κρίνεται αναγκαία η χορήγηση αντικαταθλιπτικής αγωγής, θα πρέπει πάντα να συνοδεύεται και από μια παράλληλη ψυχοθεραπευτική δουλειά.
Σκοπός της ψυχοθεραπείας είναι να ανιχνεύσει το υπόστρωμα της ασθένειας, όχι για να προσάψει κατηγορίες.
Κανείς άλλωστε δεν είναι τέλειος, αλλά για να ονοματίσει τις σκοτεινές αιτίες, να δώσει νόημα μέσα από τις λέξεις στη διαδικασία της βουλιμίας και στους σκοπούς που εξυπηρετεί, και να αρχίσει σιγά σιγά να δείχνει εμπειρικά το δρόμο προς τη δημιουργία ανθρώπινων σχέσεων που θα αντικαταστήσουν την ακαταμάχητη σχέση με το φαγητό.
Στην ψυχοθεραπεία η έννοια της εμπιστοσύνης κερδίζεται μέρα με τη μέρα μέσα από τη σχέση θεραπευτή και θεραπευομένου όπου απώτερος σκοπός είναι αυτή η σχέση να μπορέσει να εγκατασταθεί μέσα στην ψυχή του θεραπευομένου και να αναπαραχθεί έξω από τον θεραπευτικό χώρο με άλλες σχέσεις που το βουλιμικό άτομο τελικά θα τολμήσει.
Καλό είναι στο φίλο ή στη φίλη που αντιλαμβανόμαστε ότι μπορεί να πάσχει, να δώσουμε τη συμβουλή να το αντιμετωπίσει ψυχοθεραπευτικά κι αν δε είμαστε εμείς αυτοί που έχουμε αυτή τη δυσκολία, να κάνουμε μια κίνηση φροντίδας απέναντι στον εαυτό μας και να του χαρίσουμε αυτό που πραγματικά επιθυμεί : μια υγιή σχέση αγάπης και εμπιστοσύνης από την οποία δεν θα χρειάζεται να τρεπόμαστε σε φυγή καταφεύγοντας στην αδιέξοδη και επικίνδυνη σχέση βουλιμίας με το φαγητό.
.jpg)
0 σχόλια: