Το ραντεβού κλείστηκε, όλα μοιάζουν να πηγαίνουν καλά, αλλά ακόμα δεν έχουμε ξεπεράσει όλα τα εμπόδια. Την ώρα που βρισκόμαστε στο τραπέζι, υπάρχουν κάποιες ακόμα "νάρκες" τις οποίες πρέπει να προσπαθήσουμε να αποφύγουμε, για να κλείσει η ιστορία με το "έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα". Και ίσως δεν υπάρχει ιδανικότερος τρόπος να νικήσεις τον εχθρό από το να τον γνωρίσεις καλύτερα.
Όλοι όσοι έχουμε βρεθεί σε ένα ραντεβού για φαΐ, φιλικό, επαγγελματικό ή ερωτικό, έχουμε βιώσει και γίνει μάρτυρες ορισμένων πολύ ενοχλητικών συνηθειών, οι οποίες είναι ικανές να καταστρέψουν ολόκληρη την ημέρα, χαλώντας τη διάθεσή μας και μη επιτρέποντάς μας να επικεντρωθούμε στα πιο ευχάριστα της περίστασης.
Ωστόσο, πριν κολλήσουμε στον τοίχο τους "ενόχους", καλό είναι να γνωρίζουμε ότι πρώτον, ένοχοι μπορεί να είμαστε και εμείς και δεύτερον, ειδικά για πέντε από αυτές τις συνήθειες, υπάρχει εξήγηση και δη, επιστημονική.
Ρίχνουμε, λοιπόν, μια ματιά στους λόγους που ορισμένοι άνθρωποι έχουν "κακούς τρόπους" στο τραπέζι, αφού πρώτα σημειώσουμε πως το γεγονός ότι η επιστήμη εξηγεί γιατί κάποιοι από εμάς είναι ενοχλητικοί παρτενέρ για φαγητό δεν σημαίνει ότι δικαιολογούμαστε να είμαστε ενοχλητικοί παρτενέρ για φαγητό.
Τσιμπολόγημα από το πιάτο του άλλου
Μία συνήθεια που -λίγο πολύ- όλοι έχουν αναπτύξει, καθώς τρώνε με οικογένεια και φίλους, είναι να "κλέβουν" καμία πατάτα από το πιάτο του διπλανού. Γιατί, όμως; Στα μάτια τους δεν είναι δα και το τέλος του κόσμου -ίσα ίσα, δείχνουν ότι νιώθουν οικειότητα με όποιον έχουν απέναντί τους, εξηγεί η ερευνήτρια τρόπων καλής συμπεριφοράς και ιδιοκτήτρια της Σχολής Πρωτοκόλλου του Τέξας, Diane Gottsman, η οποία σπεύδει πάντως να τονίσει το (τελικά, όχι και τόσο) αυτονόητο: δεν αρέσει σε όλους να βλέπουν χέρια και μαχαιροπίρουνα άλλων στο πιάτο τους και αυτή η τακτική καλό είναι να μένει μόνο εντός του πολύ κοντινού μας κύκλου (κι εκεί, αν μας παίρνει).
Ενοχλητικοί ήχοι με το στόμα
...δηλαδή κατά κύριο λόγο το θορυβώδες ρούφηγμα, όπως αυτό που ακούγεται, για παράδειγμα, σε κάθε γουλιά από τον ελληνικό καφέ και στο καταβρόχθισμα του λίπους από κόκαλα. Ο Δρ Shawn Adibi της Σχολής Υγείας και Οδοντιατρικής του Πανεπιστημίου του Τέξας εξηγεί πως όσοι υιοθετούν αυτήν την τακτική το κάνουν για να αυξήσουν την απόλαυση από το φαγητό και το ποτό. Και το εντυπωσιακό είναι ότι τα καταφέρνουν. "Το ρούφηγμα βοηθάει τη γεύση και τη μυρωδιά να φτάσει στα σημεία που πρέπει, ακουμπώντας κάθε γευστικό κάλυκα", λέει. Αυτή η συνήθεια επιβάλλεται να αποφεύγεται στην παρουσία άλλων, καθώς είναι ιδιαίτερα θορυβώδης και ενοχλητική, λέμε εμείς.
Αγένεια απέναντι στους σερβιτόρους
Ο David Solot, διδάκτωρ οργανωτικής ψυχολογίας, σημειώνει πως τις περισσότερες φορές που κάποιος συμπεριφέρεται με αγένεια απέναντι σε σερβιτόρο, μπορούμε με ασφάλεια να υποθέσουμε ότι δεν είναι και ο καλύτερος άνθρωπος -το αντίθετο. Ωστόσο, κάποιες φορές, υπάρχει λογική απάντηση στην ερώτηση "γιατί οι άνθρωποι συμπεριφέρονται αγενώς;". Μπορεί να έχουν την αντίληψη ότι όταν ένας σερβιτόρος καθυστερεί το ποτό ή το φαγητό τους, όταν ξεχάσει κάτι, αν χύσει το νερό (όλα, λογικά ατυχήματα), δείχνει έλλειψη σεβασμού απέναντί τους. Επιπλέον, συνήθως, κάθε φορά που ένας σερβιτόρος έρχεται στο τραπέζι μας, διακόπτει μία συζήτηση. Για πολλούς, αυτός είναι λόγος να τον "μισούν" Ωστόσο, η Gottsman μας θυμίζει ότι... είναι η δουλειά του σερβιτόρου να μας ρωτάει αν χρειαζόμαστε κάτι και αντί να είμαστε αγενείς, καλό είναι να λέμε ένα ευχαριστώ.
Φαινομενικά αηδιαστικές προτιμήσεις
Υπάρχει κόσμος που θέλει το stake του ψημένο ακριβώς στους 122345435 βαθμούς, με τρεις αποχρώσεις κόκκινου και καφέ, 4 κόκκους αλάτι και σε γωνία 40 μοιρών στο πιάτο, για "να απολαύσει το φαγητό σε όλο το μεγαλείο του". Υπάρχει κόσμος που επιμένει ότι ακόμα και το καλύτερο φιλέτο σολομού πρέπει να πνιγεί στη μουστάρδα, απλά για να είναι βρώσιμο. Μπορεί οι συνήθειες του ενός να είναι ενοχλητικές για τον άλλο, αλλά δεν φταίει κανείς. Ο Δρ Adibi είναι ξεκάθαρος: "Φταίει ο υποθάλαμος, στο κέντρο ευχαρίστησης του εγκεφάλου, ο οποίος μετράει την ψυχολογική ικανοποίηση που λαμβάνουμε από το φαΐ. Εφόσον οι συνήθειές μας έχουν 'χτίσει' έναν υποθάλαμο ο οποίος θέλει το φαΐ με συγκεκριμένο τρόπο, αυτό δεν αλλάζει τόσο εύκολα". Ο εγκέφαλος θέλει κάτι με ορισμένη γεύση, του τη δίνουμε και αυτός μας 'γεμίζει' ικανοποίηση. Είναι απλό. Και αν μας ρωτάτε, οι γεύσεις που προτιμά ο καθένας δεν θα έπρεπε καν να θεωρούνται ενοχλητική συνήθεια. Εμείς τις τρώμε;
Χλαπάκιασμα με ταχύτητες φωτός
Αν βρίσκεσαι σε ραντεβού για φαγητό και ο σύντροφος, φίλος ή συνάδελφός σου καταβροχθίσει τη δική του μερίδα σε 3 νανοδευτερόλεπτα, πριν εσύ προλάβεις να σηκώσεις το πιρούνι προς το πιάτο σου, είναι εύκολο να νιώσεις αμηχανία, καθώς σε όλη την υπόλοιπη διάρκεια, απλά θα... σε κοιτάει να τρως. Ωστόσο και για αυτό υπάρχει εξήγηση. Για παράδειγμα, η ψυχοθεραπεύτρια Irene Rubaum-Keller λέει πως αν ο παρτενέρ σου είναι γυναίκα από σπίτι γεμάτο άνδρες, ίσως έμαθε να τρώει γοργά από μικρή, επειδή το φαγητό εξαφανιζόταν από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, πριν προλάβει να το γευτεί. Άλλοι άνθρωποι μπορεί να υποφέρουν από μία προσφάτως αναγνωρισμένη πάθηση που ονομάζεται "ψυχαναγκαστική υπερφαγία" -αυτοί, μάλιστα, τρώνε τόσο γρήγορα που μπορεί να μην ευχαριστιούνται καν το φαγητό. Και δεν μπορούν να κάνουν κάτι. Δεν υπάρχει λόγος να κάνουμε τα πράγματα χειρότερα, κακίζοντας τους.
Όπως και να 'χει, κακές συνήθειες ή μη, να θυμάστε, ότι σε ένα ραντεβού η καλύτερη συνταγή είναι να είμαστε πάντα ο εαυτός μας... Κι αν μπορούμε να μην ενοχλούμε τους άλλους, τόσο το καλύτερο.
0 σχόλια: