Άλλος θα τον χαρακτήριζε Χατζηπαναγή πεταμένο στις πίστες της Νεοελληνικής διασκέδασης. Ας επιφυλαχτούμε. Λάκκος λεόντων η καλλιτεχνία: Θα επιβιώσει ο μονομάχος μάρτυρας;
Ποιος περίμενε ότι ο νεαρός τσιλιαδόρος αριστεριστών αφισοκολλητών των Βορείων Προαστίων θα όρθωνε μια μέρα το ανάστημα του, θα 'βγαζε γλώσσα;
Γλώσσα αυθάδικη που σμπαραλιάζει, στόμα που φιλάει και δαγκώνει ταυτόχρονα. Ερωτικός και αποκρουστικός. Τον απορρίπτεις ή τον δέχεσαι. Αλλά πάντα πληρώνεις».
Έτσι «αυτοσυστηνόταν» ο Τζίμης Πανούσης, μέσα από τις σελίδες της «Ελευθεροτυπίας», τον Αύγουστο του 1985. Και μάλλον, δε χρειάζεται να προσθέσουμε κάτι άλλο.
Ψέματα. Θα προσθέσουμε. Στο άλμπουν (και όχι άλμπουμ) «Υγιεινή Διαστροφή» που είχε κυκλοφορήσει με αφορμή τα 20 χρόνια του στον καλλιτεχνικό στίβο, ο Πανούσης είχε βάλει και ένα μίνι βιογραφικό του:
«Όνομα: Tζίμης Πανούσης. Περιφέρεια στήθους: 324. Μέσης: 98. Γοφών: 106. Ύψος: 1,74. Βάρος: 96 και. Γεννήθηκα: Στην Αθήνα. Φιλοδοξίες: Να γίνω ένας σωστός άνθρωπος. Τι με ξετρελαίνει: Το αχαλίνωτο σεξ. Τι με απωθεί: O καπιταλισμός. Αγαπημένοι μου καλλιτέχνες: Λουίς Mπουνιουέλ, Mπιλ Kλίντον. Αγαπημένα μου σπορ: Ρακέτες, μπάσκετ, τηλεόραση. Κρυφή μου λαχτάρα: H επανάσταση».
«Στη νέα τάξη πραγμάτων, μην ξεχνάτε ότι τα πράγματα είμαστε εμείς»
Αντισυμβατικός καλλιτέχνης. Ευφυέστατος άνθρωπος. Άναρχη προσωπικότητα. Δε μιμήθηκε ποτέ κανέναν και έφτιαξε τη δική του σχολή στη σάτιρα. Έκανε stand up comedy πριν γίνει (στην Ελλάδα) της μόδας. Λίγο από επιθεώρηση, λίγο από stand up, μπόλικη πολιτική, βιτριολική κοινωνική κριτική και το «μείγμα» που τον έκανε ξεχωριστό ήταν έτοιμο.
Ο Δημήτριος Πανούσης γεννήθηκε στους Αμπελόκηπους της Αθήνας στις 12 Φεβρουαρίου 1954 από μικρασιάτες πρόσφυγες γονείς. Ο πατέρας του ήταν πλανόδιος έμπορος. Πέρασε στη Νομική αλλά δεν τελείωσε ποτέ τις σπουδές του γιατί τον απορρόφησαν οι καλλιτεχνικές του ανησυχίες. Προσλήφθηκε στην Εθνική Τράπεζα, αλλά γρήγορα εγκατέλειψε την ιδέα να κάνει καριέρα τραπεζοϋπαλλήλου, επειδή δεν τον σήκωνε το κλίμα.
«Πόσο να αντέξω να σημειώνω ότι το Αννόβερο έστειλε 1.000 δραχμές στην Κολοπετινίτσα; Ε, δεν άντεξα κι άρχισα να σημειώνω στην τύχη. Μετά από δύο χρόνια τους είχα κάνει πολύ μεγάλη ζημιά, αλλά έπαθα κι εγώ ο ίδιος ζημιά. Πρήστηκαν τα χέρια μου, έβγαλα μια μπάλα στο κεφάλι. Δεν ήταν μόνο πολιτική η παραίτηση, δεν μπορούσα να συνεχίσω εκ των πραγμάτων. Έπιανα δουλειά 7.45, συγκεντρωνόμουν, δούλευα, έλεγα θα 'χει περάσει κάνα δίωρο, κοίταγα το ρολόι και ήταν 7.55», είχε πει.
Και μετά αφοσιώθηκε στις καλλιτεχνικές του ανησυχίες. Αρχικά από μικρούς θιάσους για να φτάσει στα μέσα της δεκαετίας του 1970 όπου δημιούργησε τις Μουσικές Ταξιαρχίες. Όταν το 1982 κυκλοφόρησε ο πρώτος δίσκος των «Ταξιαρχιών» (με την υποσημείωση: «δίσκος ακατάλληλος για ανηλίκους κάθε ηλικίας»), η αστυνομία έψαχνε τον Τζίμη και τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας για να τα συλλάβει στα πλαίσια του αυτοφώρου! Όταν έμαθαν πως είχε συλληφθεί ο τότε διευθυντής της ΕΜΙ, Γιώργος Πετσίλας, κρυβόντουσαν επί μέρες σε σπίτια φίλων και γνωστών. Όπως έλεγε ο ίδιος ο Πανούσης χρόνια μετά από εκείνη την περιπέτεια «ένιωθα σαν αντάρτης που κρυβόταν στο βουνό»!
Ακολουθεί η σόλο καριέρα με τις συναυλίες, τις παραστάσεις σε μουσικές σκηνές, την τηλεόραση ακόμα και τον κινηματογράφο, στον «Δράκουλα των Εξαρχείων» του Νίκου Ζερβού. Μια πορεία με επιτυχίες που τον έκαναν αγαπητό, όχι σε όλους, αλλά σίγουρα στους περισσότερους, και τον οδήγησε μέχρι την Επίδαυρο.
Από αυτή την πορεία, ωστόσο, δεν έλειψαν και οι επικές κόντρες. Η μία ήταν με τον Γιώργο Νταλάρα. Μια κόντρα που ακόμα και από αυτή κατάφερε να βγει κερδισμένος. Μικρή σημασία έχει που έχασε στις δικαστικές αίθουσες όπου εμφανιζόταν πάντα με εκείνο το ειρωνικό, σχεδόν σαρδόνιο, χαμόγελο του, τα φαρδιά του ρούχα και το μούσι... σήμα κατατεθέν.
«Γεννήθηκα με μούσι, δεν ξυρίστηκα ποτέ. Έχω φάει αποβολές, γιατί δεν ξυριζόμουν και δεν κουρευόμουν. Μια φορά μόνο είχα κάνει στην πλάκα στην πρώτη μου γυναίκα. Πήγα, ξυρίστηκα και έκατσα στο σαλόνι να την περιμένω. Μόλις μπήκε μέσα, με κοίταξε, έβαλε τα κλάματα και γύρισε μετά από δυο μέρες. Αυτή είναι η μόνη φορά που ξυρίστηκα. Ξυρισμένος δεν είμαι εγώ, μοιάζω με τον Μέσι», είχε πει ο ίδιος.
Η σύλληψη με εντολή Ντογιάκου
Αλλά είχε και πολλές επικές στιγμές. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Ίσως η πιο ενδεικτική του χαρακτήρα και του χιούμορ του ιστορία ήταν όταν, την εποχή που είχε «τραβήγματα» όταν κατηγορήθηκε για παραποίηση συμβόλου (είχε αντικαταστήσει στην ελληνική σημαία τον σταυρό με το σφυροδρέπανο) και μπήκε σχεδόν τρέχοντας στην Ευελπίδων, φωνάζοντας στους δημοσιογράφους που τον περίμεναν εκεί: «Ναι, εγώ είμαι. Εγώ τον σκότωσα»!
Την εντολή για τη σύλληψη του Τζιμάκου την είχε δώσει ο Ισίδωρος Ντογιάκος ο οποίος, μάλιστα, αν και η αφίσα είχε κολληθεί στην Αθήνα πολλές ημέρες νωρίτερα, ζήτησε να κινηθεί η διαδικασία κατά του αγαπημένου καλλιτέχνη, Παρασκευή προκειμένου να περάσει το Σαββατοκύριακο στο αυτόφωρο!
Αστυνομικοί πήγαν στο σπίτι του Τζίμη Πανούση στην Πολιτεία, τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής και από εκεί στην Εισαγγελία, όπου σε βάρος του ασκήθηκε ποινική δίωξη για περιύβριση συμβόλου.
Από τα κρατητήρια της Ασφάλειας ο Τζίμης Πανούσης, που φυσικά και δεν έχανε το χιούμορ του, είχε κάνει τότε στο «Έθνος» την παρακάτω δήλωση:
«Τώρα κατεβάζουν τις αφίσες των καλλιτεχνικών μας παραστάσεων. Σε λίγο θα μας καίνε ζωντανούς στα τηλεπαιγνίδια των Μικρούτσικων. Αν ο εισαγγελέας απαγορεύσει την αφίσα με το τιμημένο σφυροδρέπανο, θα αναγκαστώ να κατασκευάσω καινούρια, μαύρη, με τίτλο ''ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ'', από 25η Οκτωβρίου στο ''Γυάλινο''».
Ο δικηγόρος του Πανούση, ο Τάκης Παππάς, εξοργισμένος έκανε δηλώσεις στα κανάλια τονίζοντας πως «πρέπει να ασχοληθεί πειθαρχικά ο Άρειος Πάγος με την περίπτωση Ντογιάκου. [...] Ο Πανούσης έχει 23 χρόνια αθωωτικές αποφάσεις για το ίδιο αδίκημα. Έχει περάσει ως δημιουργός και συνεπώς μπορεί μα χρησιμοποιεί κάποια πράγματα στις παραστάσεις του.
Αυτό το γνωρίζει ο εισαγγελέας. Και αφού το γνωρίζει και η αφίσα είναι μέρες στους δρόμους, δεν μπορεί ξαφνικά Παρασκευή μεσημέρι να χαρακτηρίζει το αδίκημα διαρκές και να κινεί την αυτόφωρη διαδικασία. Θα μπορούσε να ασκήσει ποινική δίωξη, αν πιστεύει ότι υπάρχει αδίκημα και να διατάξει μια προανάκριση. Οχι τη σύλληψη ενός καλλιτέχνη, που έχει και πρόβλημα υγείας και κινδυνεύει να περάσει το Σαββατοκύριακο στη φυλακή».
Γενικά, πάντως, ο Τζιμάκος είχε πολλά θέματα με τη Δικαιοσύνη. Πάνω από 100. Ξεκίνησαν από μια συναυλία στην Καρδίτσα όπου το συγκρότημα είχε κατηγορηθεί για περιύβριση και οι αστυνομικοί τους κυνηγούσαν σε κάτι κατσικόδρομους μέσα στη νύχτα.
Στον στρατό υπηρέτησε δυο ολόκληρες ημέρες. Τον έδιωξαν (πήρε το πολυπόθητο για τον ίδιο Ι5) όταν πήγε στον διοικητή και ζήτησε ένα όπλο για να πάει να πάρει μόνος του την Κωνσταντινούπολη!
Έκανε και άλλα. Πολλά. Πάρα πολλά. Τόσα που δεν είναι δυνατόν να χωρέσουν όλα μέσα σε ένα μικρό αφιέρωμα. Μέχρι που η καρδιά του τον πρόδωσε. Στο θρυλικό Κύτταρο. Πάνω στη σκηνή. Εκεί κατέρρευσε και εκεί άκουσε το τελευταίο χειροκρότημα. Με τον τρόπο που είχε προφητέψει: «Μέσα σε χάχανα και γέλια να χαθώ».
Ήταν 2 Δεκεμβρίου όταν έπαθε το καρδιακό. Το πάλεψε αλλά δεν άντεξε. Είχε υποσχεθεί, μάλιστα, πως από τον Μάρτιο θα ξεκινούσε ξανά τις παραστάσεις γιατί όπως είχε γράψει, ο... «αιφνίδιος θάνατός του αναβλήθηκε επ' αόριστον»! Μια ημέρα σαν σήμερα, στις 13 Ιανουαρίου 2018, η καρδιά του έπαψε να χτυπά.
Η παραίτηση από την Εθνική Τράπεζα
Πριν κάνει όλα αυτά τα οποία διαβάσατε νωρίτερα, ο Τζίμης Πανούσης, δούλευε στην Εθνική Τράπεζα. Κωμικό σαν θέαμα ακόμα και στη σκέψη. Μα τώρα μπορεί, ειλικρινά, μπορεί να φανταστεί κάποιος τον Τζίμη Πανούση να δουλεύει σε τράπεζα;
Φυσικά και όχι. Ούτε και ο ίδιος μπορούσε. Και για αυτό τον λόγο, άλλωστε, παραιτήθηκε αφήνοντας πίσω του μια επιστολή – μνημείο.
Πριν σας παραθέσουμε ολόκληρη την επιστολή, ας δούμε τι έλεγε ο ίδιος ο Πανούσης για εκείνη τη μικρή «περιπέτεια» που έζησε σαν τραπεζοϋπάλληλος.
Σε συνέντευξή του στη μουσική ιστοσελίδα rocking.gr, απαντώντας στην ερώτηση για το πώς πήρε την απόφαση όχι μόνο να παραιτηθεί αλλά να βγάλει και την ψυχή του στην επιστολή, ο Τζίμης Πανούσης είχε τονίσει:
«Γιατί μου 'βγάλαν την ψυχή αυτοί πρώτα. Δυόμιση χρόνια άντεξα. Εγώ ήμουν φοιτητής τότε στη Νομική και έγινε ένας διαγωνισμός και, επειδή είχα ανάγκη από χρήματα, έδωσα εξετάσεις και μπήκα με καλή σειρά, οπότε με φωνάξανε στη διοίκηση εδώ της Εθνικής. Δούλευα στη Ζωοδόχου Πηγής, δεν ήμουν ποτέ σε κατάστημα.
» Ήμουν στις συμφωνίες των Τραπεζών που ήταν μία δουλειά, όχι κάτεργο... Δηλαδή έπρεπε να συμφωνώ λογαριασμούς με την Deutsche Bank. Ένας τύπος στην Καρδίτσα που στέλνει λεφτά στη μάνα του έπρεπε να δω από ποια Τράπεζα και να τα σημειώσω και να τα φέρω σε λογαριασμό...
» Δεν άντεξα, έναν μήνα κοίταζα τα χαρτιά και από εκεί και πέρα στην τύχη... Τους έκανα μεγάλη ζημιά δηλαδή. Αλλά έπαθα ζημιά και στην υγεία μου. Άρχισαν να πρήζονται τα χέρια μου, να πρήζεται το κεφάλι μου... Και μου είπε ο γιατρός ''αλλεργία στη δουλειά''».
Ολόκληρη η επιστολή του Τζίμη Πανούση προς την διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας έχει ως εξής:
1) Παρότι είμαι ταλαντούχος ηθοποιός αρνούμαι να συνεχίσω να πάιζω τον ρόλο του υπαλλήλου στη μέγαλη φίλη του Ελληνικού λαού την Εθνική Τράπεζα (όπως λέμε π.χ Εθνικό Θέατρο,Εθνική Πινακοθήκη, Εθνικοσοσιαλισμός κ.λ.π).
2) Η μέχρι τώρα προνομιούχα εργασία μου εις την Διοίκησιν της Έθνικής Τράπεζας στο τμήμα Συμφωνιών Ανταποκριτών Εξωτερικού δεν ήταν πάρα ένας ρόλος κομπάρσου στην καλοστημένη παράσταση των μεγαλοκεφαλαιούχων μετόχων πάνω στην πλάτη του Ελληνικού λαού (για λεπτομέρειες βλέπε γερή πολιτική ανάλυση Αντρέας Παπανδρέου, Χαρίλαος Φλωράκης, Ερυθρές Ταξιαρχίες κ.λ.π).
3) Δεν ξέρετε πόσο θα σταναχωρηθώ που θα σταματήσω να συμφωνώ(?) εκατοντάδες πανέμορφους αριθμούς επί 8 ώρες ημερησίως και να αμοίβωμαι τόσο πλουσιοπάροχα με το υπέρογκο ποσό των Δρχ. 10.683 – μηνιαίως.Δυστυχώς όμως μου λέιπει το μεγαλύτερο προσόν για ένα τραπεζουπάλληλο (που πας κύριε χωρίς μέσο?)
4) Δεν κάνατε δεκτή αίτηση μου για άδεια άνευ αποδοχών πράγμα που δεν με απασχολεί και πολύ διότι ο πατέρας μου είναι βασικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας και όποτε θελήσω μπορώ να επανέλθω κατόπιν βεβαίως αδιάβλητου διαγωνισμού και
5) Αρνούμαι να είμαι μισθωτός σκλάβος (μπράβο ρε μάγκα!).
Δ. Πανούσης».
0 σχόλια: