Μήπως μερικές φορές έχετε την αίσθηση ότι είστε αόρατοι στους άλλους;
Προσωπικά ένιωθα έτσι για πολλά χρόνια κι αναρωτιόμουν γιατί οι άλλοι φαινόταν σαν να μην με βλέπουν ή να με ακούν. Τότε ανακάλυψα ότι εγώ ήμουν αόρατη για τον εαυτό μου και ότι οι άλλοι μου φέρονταν ακριβώς με τον τρόπο που η ίδια φερόμουν στον εαυτό μου.
Αν νιώθετε κι εσείς κάπως έτσι, τότε να ξέρετε ότι από μόνοι σας γίνεστε αόρατοι στους άλλους.
1. Αγνοείτε τον εαυτό σας
Μήπως αγνοείτε συχνά τα συναισθήματά σας; Αυτό είναι άσχημο, επειδή τα συναισθήματα αποτελούν μια πηγή εσωτερικής καθοδήγησης, η οποία μας πληροφορεί για το αν αγαπάμε και φροντίζουμε τον εαυτό μας ή τον έχουμε εγκαταλείψει.
Όταν κάποτε κι εγώ αγνοούσα τα συναισθήματά μου, ουσιαστικά έλεγα στον εαυτό μου ότι δεν ήταν σημαντικά. Όταν τα συναισθήματά μου δεν έχουν σημασία για μένα, τότε σίγουρα δεν έχουν και για τους άλλους.
Όταν νιώθετε άγχος, κατάθλιψη, πόνο, θυμό, η μοναξιά, τι κάνετε; Μένετε σε αδράνεια προσπαθώντας να μην νιώθετε τίποτα; Μήπως κρίνετε τον εαυτό σας για τα συναισθήματά σας; Στρέφεστε στο φαγητό, το αλκοόλ, τα φάρμακα ή το τσιγάρο για να τα καταλαγιάσετε; Στρέφεστε σε διάφορες δραστηριότητες προκειμένου να τα αποφύγετε, πχ βλέπετε τηλεόραση, δουλεύετε, κάνετε ψώνια ή σεξ; Είχα υιοθετήσει πολλές από αυτές τις συμπεριφορές που υποδηλώνουν αυτο-εγκατάλειψη, οπότε δεν ήταν καθόλου περίεργο το γεγονός ότι ένιωθα πως οι άλλοι δεν με θεωρούσαν κάτι σημαντικό.
Η προσπάθεια να αποφύγω τα συναισθήματά μου μέσω των εξαρτήσεών μου φάνηκε προς στιγμήν να έχει αποτελέσματα, όμως το μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα ήταν να νιώθω μόνη κι εγκαταλελειμμένη.
Ως αποτέλεσμα της εγκατάλειψης του εαυτού μου έγινα αόρατη για εμένα την ίδια, γεγονός που αναπόφευκτα οδήγησε στο να είμαι αόρατη και στους άλλους.
2. Δεν υπερασπίζεστε τον εαυτό σας
Με τα παιδιά μου ήμουν μια πραγματική μητέρα λέαινα και πάντα τα υπερασπιζόμουν όταν ένιωθα ότι οι άλλοι τα αδικούσαν, ακόμα και οι δάσκαλοί τους. Σπάνια όμως υπερασπιζόμουν εμένα. Έπειθα τον εαυτό μου ότι μπορώ να το ανεχτώ και δεν ήθελα να προκαλέσω αναστάτωση ξεκινώντας καυγά.
Αυτή η στάση όμως έδειχνε ότι οι άλλοι δεν χρειαζόταν να μου φέρονται με φροντίδα και σεβασμό.
Μήπως υπομένετε σιωπηλά την κριτική και την αγνόηση των άλλων; Εμείς μαθαίνουμε στους άλλους πώς να μας αντιμετωπίζουν κι αν επιτρέπουμε σιωπηλά να μας αντιμετωπίζουν άσχημα, τους μαθαίνουμε να μην μας σέβονται.
3. Αποδέχεστε τις μονόδρομες σχέσεις
Συνήθως άκουγα τους άλλους να μιλούν για τον εαυτό τους για ώρες ολόκληρες ελπίζοντας ότι θα με ρωτούσαν κι εκείνοι κάτι και για μένα, πράγμα που σπανίως συνέβαινε. Φυσικά στους άλλους άρεσε να με συναναστρέφονται επειδή ήμουν πολύ καλός ακροατής, αλλά επειδή εγώ αγνοούσα τον εαυτό μου, με αγνοούσαν κι αυτοί.
Αν αποδεχτείτε τις μονόδρομες σχέσεις, μαθαίνετε και πάλι στους ανθρώπους να σας αγνοούν.
4. Δίνετε πολλά στους άλλους
Μεγάλωσα δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στα συναισθήματα των άλλων και παραμελώντας τα δικά μου. Προσπαθούσα συνεχώς να τους ευχαριστώ με την ελπίδα ότι θα νοιαστούν κι εκείνοι για μένα. Αλλά, φυσικά, αυτό δεν συνέβη ποτέ, επειδή μου φέρονταν ακριβώς με τον τρόπο που φερόμουν εγώ στον εαυτό μου.
Είστε επικεντρωμένοι στο να φροντίζετε τους άλλους και όχι εσάς; Πιστεύετε ότι αν δώσετε ολόκληρο τον εαυτό σας παραμελώντας τον θα σας θεωρήσουν καλό άνθρωπο και θα νοιαστούν για σας; Ήταν ποτέ αυτό αποτελεσματικό για σας;
Φυσικα, δεν είναι άσχημο να είστε καλός άνθρωπος. Αν όμως προσπαθείτε να κερδίσετε τη συμπάθεια των άλλων με το να τους φέρεστε καλά, τότε η καλοσύνη σας αποτελεί μια μορφή ελέγχου και κατά πάσα πιθανότητα θα αποτύχετε. Στους περισσότερους ανθρώπους δεν αρέσει να τους ελέγχουν. Το αποτέλεσμα πιθανότατα θα είναι να φύγουν και να σας αγνοήσουν – το ακριβώς αντίθετο δηλαδή από αυτό που θέλετε.
Όταν σταμάτησα να φέρομαι στον εαυτό μου σαν να ήμουν αόρατη, οι άλλοι δεν με έβλεπαν πια με αυτόν τον τρόπο. Όταν έμαθα να αγαπώ τον εαυτό μου, άρχισαν να μου δείχνουν πολύ περισσότερο ενδιαφέρον.
Αν μερικές φορές νιώθετε ότι περνάτε απαρατήρητοι στους άλλους, σας συμβουλεύω να μάθετε να αγαπάτε τον εαυτό σας και δείτε τι θα συμβεί!
Άρθρο της ψυχολόγου και συγγραφέως Margaret Paul
0 σχόλια: