Υπάρχουν κάποια θέματα που μας απασχολούν στην καθημερινότητά μας περισσότερο από κάποια άλλα. Στον καθένα μας είναι διαφορετικά και καθορίζονται από τον βαθμό ταύτισης που έχουμε αναπτύξει με συγκεκριμένες σκέψεις, οι οποίες μας προσδίδουν περισσότερο την αίσθηση του εαυτού και της ασφάλειας.
Η ταύτιση με κάποιες σκέψεις αποτελεί τα θεμέλια του προγραμματισμού του νου, ο οποίος έχει διαμορφωθεί από το παρελθόν. Ανάλογα με τα βιώματα, τις εμπειρίες, την ανατροφή, αλλά και κάποιους έμφυτους παράγοντες, πιστεύουμε σε κάποιες ιδέες (σκέψεις) περισσότερο από κάποιες άλλες. Με τον χρόνο, η πίστη που έχουμε επενδύσει σ’ αυτές τις σκέψεις, μετατρέπει τις σκέψεις σε ταυτότητα – δηλαδή χρησιμοποιούμε τις σκέψεις αυτές για να έχουμε την εντύπωση ότι γνωρίζουμε τι είμαστε, ποιοι είμαστε και τι πρέπει να κάνουμε για να νιώθουμε ασφαλείς.
Το αντικείμενο της ταύτισης χρησιμοποιείται ως ένα μέσο, το οποίο πιστεύουμε ότι θα μας εξασφαλίσει την ασφάλεια και την αξία μας. Έτσι, υπάρχουν σκέψεις που επανέρχονται πολλές φορές στην καθημερινότητά μας με τη μορφή ερμηνειών γύρω από κάποιες καταστάσεις. Για παράδειγμα, αν κάποιος έχει ταυτιστεί με μία ιδεατή εικόνα στο μυαλό του που του υποδεικνύει πώς πρέπει να είναι για να εξασφαλίσει την ασφάλεια και την αξία του, θα τον απασχολεί πολύ συχνά τι μπορεί να σκέφτονται οι άλλοι γι’ αυτόν, αν τον αποδέχονται, αν τον απορρίπτουν, αν εγκρίνουν κάτι που είπε, ή που φόρεσε, ή που έκανε, κ.τ.λ.
Άλλοι σκέφτονται συνεχώς κάποια γεγονότα που έγιναν στο παρελθόν, γιατί μπορεί να είναι ταυτισμένοι με κάποιους ρόλους. Τα αναπαράγουν με τη μνήμη τους, αλλάζουν κάποιους παράγοντες με τη φαντασία τους, καταλήγουν σε συμπεράσματα, και αυτή η διαδικασία μπορεί να επαναλαμβάνεται πολύ συχνά, ακόμα και σε καθημερινή βάση. Αυτοί είναι πολύ πιθανό να έχουν την τάση να αναπτύξουν κατάθλιψη. Άλλους τους απασχολεί συνεχώς το μέλλον. Προβάρουν στο μυαλό τους καταστάσεις, τι θα πουν, πώς θα κάνουν κάτι, τι πρέπει να αποφύγουν, και πίσω απ’ όλα αυτά υπάρχει ο φόβος. Αυτοί είναι πιο πιθανό να έχουν μια τάση να αναπτύξουν άγχος και αγχώδεις διαταραχές.
Με τον διαλογισμό μπορεί κάποιος να γνωρίσει εύκολα τον προγραμματισμό του νου του. Ενώ αποφασίζει να καθίσει και να παρατηρήσει την αναπνοή του, αντιλαμβάνεται ότι η προσοχή του απορροφάται συνεχώς από κάποιες συγκεκριμένες σκέψεις. Μπορεί άλλες να έχουν να κάνουν με το παρελθόν και άλλες να έχουν να κάνουν με το μέλλον. Σημασία έχει ότι πίσω από αυτές τις σκέψεις κρύβεται η ταύτιση με κάτι – την εικόνα μας, τους ρόλους μας, την οικονομική μας κατάσταση, ή οτιδήποτε άλλο. Το χαρακτηριστικό αυτών των σκέψεων είναι ότι έρχονται και ξανάρχονται, είτε με το ίδιο περιεχόμενο είτε με διαφορετικό.
Ακόμα και στην καθημερινή ζωή μπορεί κάποιος να παρατηρήσει ποια είναι τα θέματα που του απορροφούν περισσότερο την προσοχή και τον κάνουν να χάνει τη συνειδητή επαφή με το παρόν. Η προϋπόθεση γι’ αυτό είναι να έχει μάθει να χρησιμοποιεί την επίγνωση, δηλαδή πού και πού να στρέφει συνειδητά την προσοχή του προς τον νου ή προς τα συναισθήματά του για να δει τι συμβαίνει μέσα του.
Όταν κάποιος αρχίσει να αναγνωρίζει αυτά τα μοτίβα, μπορεί να σταματήσει να τα θρέφει. Θα δει επίσης ότι το περιεχόμενο αυτών των μοτίβων είναι που κλονίζει περισσότερο την αίσθηση της ασφάλειάς του. Είναι τα μοτίβα στα οποία έχει δώσει τη μεγαλύτερη σημασία και τα έχει επενδύσει με τη μεγαλύτερη πίστη. Σ’ αυτά εντοπίζει περισσότερο τον εαυτό του, δηλαδή το ποιος είναι και ποιοι είναι οι ρόλοι που πρέπει να παίξει στη ζωή του για να εξασφαλίσει την ασφάλεια και την αξία του.
0 σχόλια: