Η σιωπή είναι χρυσός

Και πλατίνα και όποιο άλλο πολύτιμο μέταλλο και υλικό διατίθεται στο εμπόριο, μη σου πω. Και για να συνεχίσω με παροιμίες, η «η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει» αποτελεί μία από τις πλέον σοφές θεωρήσεις της εποχής που ζούμε και των κοινωνικών δεδομένων.

Γιατί (και μπορεί ίσως να φέρω κι εγώ κάποια σχετική ευθύνη ώρες και φορές) αντίθετα με την new age πρακτική του «άνοιγε το στόμα σου, λέγε πάντα τη γνώμη σου και ότι αισθάνεσαι, και μην υπολογίζεις τις συνέπειες» μπορεί να αποδειχθεί όχι μόνο εξαιρετικά βλαβερή, αλλά μέχρι και θανατηφόρα….

Για ποιο λόγο; Για πολλούς και διάφορους. Με πρώτο και κυριότερο το γεγονός ότι υπάρχουν περιστάσεις, στις οποίες η καλύτερη στάση η οποία πρέπει από πλευράς σου να επιδειχθεί δεν είναι άλλη από την απόλυτη μουγκαμάρα. Το να το παίζεις Ελβετία στην ουδετερότητα και να περιμένεις να κοπάσει η καταιγίδα ή τα γεγονότα να σε προσπεράσουν δεν δείχνει ούτε έλλειψη πυγμής ούτε μειωμένη προσωπικότητα. Το άκρως αντίθετο: αποτελεί από μόνη της ισχυρή θέση, της οποίας υπεραμύνεσαι, και την οποία καθιστάς εύκολα αναγνωρίσιμη στους υπολοίπους, μην επιτρέποντας τους να βγάζουν αρνητικά συμπεράσματα. Οι περιπτώσεις; Πολλές, με πιο χαρακτηριστικές τις εξής:

Όπου δεν πρέπει να πεις τη γνώμη σου, γιατί θα πληγώσεις κάποιον. Κι αν δεν μπορείς να λες ψέματα, ένα συγκαταβατικό χαμόγελο απέναντι στο φρικαλέο χτένισμα της κολλητής σου ή στο απαίσιο πουκάμισο του αγοριού σου αποτελεί την καλύτερη λύση. Για να μην στενοχωρήσεις άδικα ανθρώπους που αγαπάς και για να μην έχεις μούτρα, ειδικά και τώρα, χρονιάρες μέρες…
Όπου δεν απαιτείται να μιλήσεις. Για παράδειγμα, σε μία συζήτηση της οποίας δεν είσαι άμεσο μέλος. Και στην οποία αναφέρονται σοβαρά οικογενειακά ή προσωπικά ζητήματα, για τα οποία εκ των πραγμάτων δεν μπορείς να έχεις ολοκληρωμένη άποψη.

Πίστεψε με, τα υπόλοιπα μέλη θα κάνουν μια χαρά και χωρίς την άποψη σου. Για αυτό, δεν μιλάμε και προχωράμε…

Όπου δεν έχεις καμία δουλειά να μιλήσεις. Όπου το θέμα δεν αποτελεί δουλειά σου, με λίγα λόγια. Για ποιο λόγο θεωρείς ότι οι άλλοι πρέπει να ακούσουν την άποψη του πάνσοφου κήνσορα της ηθικής και γνώστη των πάντων, ανθρωπίνων και μη; Κάτσε στα αβγά σου, κράτα ότι θέλεις να πεις για τον εαυτό σου και μην μπλέκεσαι άδικα. Γιατί θα μπλέξεις, αυτό είναι το μόνο σίγουρο και ξέρεις τι λένε για αυτούς που ανακατεύονται με τα πίτουρα, πιστεύω…

Όπου μπορείς να εκφραστείς με πολύ σκληρά λόγια, μπροστά σε ακατάλληλο κοινό. Και επειδή το να εξευτελίσεις κάποιον δικό σου (ακόμη κι αν το αξίζει) μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ εναντίον σου, αν το κάνεις μπροστά στο σύνολο του φιλικού και οικογενειακού σου κύκλου, ε τότε καλύτερα να το ράψεις, γιατί θα χάσεις το δίκιο σου στα σίγουρα. Τον κάνεις ρόμπα και εκ του σύνεγγυς αργότερα. Και δεν θα μπορεί να αρθρώσει και κουβέντα για να σε αντικρούσει, φαντάζομαι…
Όπου τα λόγια δεν είναι αρκετά. Κυρίως σε δύσκολες κι οδυνηρές περιπτώσεις, η γλώσσα του σώματος αποτελεί πάντα τον καλύτερο εκφραστή όλων όσων θέλεις να πεις. Δεν χρειάζονται ούτε βαρύγδουπες εκφράσεις, ούτε σπαραξικάρδια τσιτάτα. Μια αγκαλιά, ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη, φτάνουν και περισσεύουν. Και εκφράζουν πολλά περισσότερα από όσα θα έλεγες ποτέ με το στόμα, τα οποία σε τελική ανάλυση αποδεικνύονται άχρηστα και περιττά…

Θα μου πεις, το να μάθεις πότε πρέπει να σιωπάς αποτελεί και κάτι σαν φυσικό χάρισμα ή ταλέντο. Θα σου πω, σωστό. Δυστυχώς, οι περισσότεροι εκεί έξω δεν μπορούμε να χαλιναγωγήσουμε τις γλώσσες μας και τις αφήνουμε ασύδοτες και ανεξέλεγκτες να σολάρουν, φορτώνοντας μας με κάθε λογής επιπτώσεις, για πολύ πολύ καιρό.

Εκεί ωστόσο έγκειται και η διαφορά μεταξύ του πραγματικά πεπαιδευμένου και του ανεκπαίδευτου ανθρώπου. Στον τρόπο που διαχειρίζεται ή σταματά να διαχειρίζεται το λόγο και τη σκέψη του. Και στα μέσα με τα οποία τα κατευθύνει προς συγκεκριμένους σκοπούς και επιδιώξεις απέναντι στον άλλο. Ναι, αποτελεί κανονική επιστήμη, που απαιτεί πολύχρονη εμπειρία και άοκνη προσπάθεια από τη μεριά σου. Που όταν την κατακτήσεις, ωστόσο, θα γίνεις περιζήτητη και θα ξεχωρίσεις με τη μία από το σύνολο των υπολοίπων εκεί έξω. Αν όχι για κάτι άλλο, τουλάχιστον για τις σιωπές σου. Οι οποίες αξίζουν όσο χιλιάδες λέξεις…

Ημερομηνία δημοσίευσης : 31 Δεκ 2013
  Πηγή

ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΤΡΕΛΟ ΓΑΙΔΟΥΡΙ WEB RADIO ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ ΣΤΗΝ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ : http://trelogaidouri.listen2myradio.com/

SHARE THIS