Μάνος και Σάσα είχαν βρει δίχτυα, αλλά από την αποβολή του Γκαρσία υπήρξε αναπόφευκτη η οπισθοχώρηση, η οποία στη συνέχεια προκάλεσε τον άδικο, βάσει απόδοσης, αποκλεισμό.
Το ματς
Η ολική διαγραφή του 2-0 από τον πρώτο αγώνα στο Καζακστάν δεν είχε ανάγκη μόνο από σωστή προετοιμασία και ένα καλοσχεδιασμένο πλάνο ανατροπής. Απαιτούσε αποφασιστικότητα, απαιτούσε τόλμη και ζωντάνια, απαιτούσε διάρκεια. Καθόλου εύκολη αποστολή στα τέλη Ιουλίου για οποιαδήποτε ομάδα.
Ο Άκης Μάντζιος δεν έβαλε χαλινάρι στον εαυτό του, πήγε φυσιολογικά με φορ περιοχής στο αρχικό σχήμα του (Μάνο) - όχι κατά συνθήκη, και είδε τον Άρη να καρπώνεται όσα δεν βρήκε το απόγευμα της προηγούμενης Πέμπτης, 11.000 χλμ. μακριά από τη βάση του. Από τη στιγμή της σέντρας και τουλάχιστον ως το 2-0 από τον Λούκας Σάσα στο 78', αν όχι την αποβολή του Ματέο Γκαρσία στο 86', η ελληνική ομάδα δημιουργούσε πάσα-πάσα τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την ανατροπή μιας άβολης συνθήκης.
Το γεγονός πως η Αστάνα πήγε σ' ένα παιχνίδι διαχείρισης, δίχως κίνηση στον χώρο ή επιθετικότητα, επέτρεψε στους "κίτρινους" να κρατούν την μπάλα με ποσοστά που παρέπεμπαν Μπαρτσελόνα (πάνω από 75%) και να έχουν αυτό που ήθελαν: τη δυνατότητα να χτίζουν διαρκώς επιθέσεις, οι περισσότερες εκ των οποίων από τα πλάγια, με αποτέλεσμα τα πολλά κόρνερ από τις αποκρούσεις ή επεμβάσεις των άχαρων αμυντικών των φιλοξενούμενων.
Λογικό ήταν όσο η μπάλα έφτανε στην περιοχή τόσο πιο κοντά ερχόταν το γκολ. Η δεινότητα του Μάνου στην τελική προσπάθεια αμφισβητήθηκε ξανά όταν ξόδεψε την καθαρή ευκαιρία του 31', αλλά πέντε λεπτά αργότερα ο ίδιος φρόντισε να στείλει την μπάλα σε σημείο που ο πεσμένος Νεπογκόντοβ θα ήταν αδύνατο ν' απλώσει τα χέρια και να διώξει. Όπως δηλαδή είχε κάνει στην κεφαλιά του Φαμπιάνο μια φάση πριν.
Το πρώτο από τα τουλάχιστον δύο γκολ που ζητούσε η ελληνική ομάδα δεν αφαίρεσε από την πίεση που συνέχισε ν' ασκεί. Πιο μετρημένα σίγουρα, αλλά με τρόπο που κρατούσε την Αστάνα πίσω από την μπάλα.
Οπωσδήποτε η επέμβαση του Ντένις στο 71', όταν ο Εουζένιο βρέθηκε σε θέση βολής και νικήθηκε στο τετ α τετ, ήταν άκρως επιδραστική για τη συνέχεια, αλλά συνολικά ο Άρης των 15 κόρνερ τη στιγμή που ο Σάσα έστελνε με κεφαλιά την μπάλα στα δίχτυα για δεύτερη φορά αποκόμιζε το κέρδος μιας συνεχιζόμενης προσπάθειας, σχεδόν υπερβατικής για τη χρονική στιγμή, ισορροπώντας ένα σκορ που φαινομενικά δεν άφηνε πολλές πιθανότητες πρόκρισης πριν από επτά ημέρες.
Όσο νερό μάζευε στην καρδάρα η υπόλοιπη ομάδα, βρέθηκε στο 86' το πόδι του Ματέο Γκαρσία να το χύσει.
Ο ανέτοιμος Αργεντινός, που είχε ήδη κάρτα για "θέατρο" ελάχιστα λεπτά μετά την είσοδό του στο γήπεδο, πήγε με αδέξιο τρόπο στο μαρκάρισμα αντιπάλου, ενώ μάλιστα είχε διώξει την μπάλα, και ένας ούτως ή άλλως αυστηρός διαιτητής όπως ο Ιταλός Φάμπρι δεν τον συγχώρεσε όσες δικαιολογίες κι αν έψαξε να προτάξει μήπως γλιτώσει.
Όλο το νερό δεν χάθηκε μεμιάς, αλλά με αριθμητικό μειονέκτημα ήταν ανέφικτο να υπάρξει ισόποση απόδοση από τους δέκα που απέμειναν στο γήπεδο. Ισάξιος κόπος ναι, αλλά από διαφορετικό πρίσμα σίγουρα. Η ελληνική ομάδα χρειάστηκε ν' αμυνθεί, ν' αλλάξει τρόπο δράσης και κυνηγήσει διαφορετικά την πρόκριση στην παράταση.
Η οπισθοχώρηση ήταν αναπόφευκτη, όπως και η πίεση των φιλοξενούμενων. Θα 'χουν να λένε οι "κίτρινοι" αφενός για το χαμένο τετ α τετ του Μάνου στο 101' και για τη διπλή ευκαιρία του 113', όταν ο... αναπληρωματικός Ζαρούτσκι έδιωξε δις την μπάλα πριν περάσει τη γραμμή, αλλά επί ματαίω, διότι εκ του αποτελέσματος ο συνδυασμός της αποβολής του Γκαρσία και φυσικά της κεφαλιάς-γκολ του Μπίτρι στο 120' υπήρξε άκρως καθοριστικός και στο φινάλε καταδικαστικός για τον Άρη. Κρίμα για ό,τι είχε καταφέρει ως εκεί.
Άρης: Ντένις, Σούντγκρεν, Φαμπιάνο, Μπεναλουάν, Σάκιτς, Σάσα, Ματίγια (83' Τζέγκο), Μαντσίνι (66' Γκαρσία), Μπερτόγλιο (115' Χαΐροβιτς), Μπρούνο Γκάμα, Μάνος (102' Μπρούνο)
Αστάνα: Νεπογκόντοβ (91' Ζαρούτσκι), Ρουκάβινα, Μπίτρι, Τομάσεβιτς, Μπεϊσεμπέκοβ, Εμπόνγκ, Κούατ (64' Γκούρμαν), Τσουπέρκα, Μπετσιράι (46' Καντέτε), Εουζένιο, Μπαρσεγκιάν (79' Αϊμπέτοβ)
0 σχόλια: