Ο διδακτορικός φοιτητής Jonatan Jungmalm προσέλαβε περισσότερους από 200 δρομείς αναψυχής από τη λίστα συμμετεχόντων στο Half Marathon του Göteborgsvarvet και τους παρακολούθησε για ένα έτος. Για να συμμετάσχουν στη μελέτη, έπρεπε να τρέχουν για τουλάχιστον ένα χρόνο και κατά μέσο όρο, τουλάχιστον 15 χιλιόμετρα την εβδομάδα τον τελευταίο χρόνο. Επίσης δεν έπρεπε να είναι τραυματισμένοι για τουλάχιστον έξι μήνες. Οι συμμετέχοντες ήταν άνδρες και γυναίκες ηλικίας 18-55.
Κατά τη διάρκεια ενός έτους, οι δρομείς αναψυχής συμπλήρωσαν ένα ημερολόγιο κατάρτισης, εισάγοντας πληροφορίες σχετικά με το πόσο έτρεχαν κάθε μέρα και αν ένιωθαν πόνο. Εκείνοι που υπέστησαν ξαφνικό τραυματισμό ή ένιωσαν πόνο για παρατεταμένη περίοδο εξετάστηκαν από αθλίατρο.
«Το ένα τρίτο των συμμετεχόντων τραυματίστηκε κατά τη διάρκεια της μελέτης. Αλλά αν λάβετε επίσης υπόψη τους συμμετέχοντες που εγκατέλειψαν τη μελέτη, είναι λογικό να υποθέσουμε ότι σχεδόν οι μισοί από όλους τους αθλητές αναψυχής τραυματίζονται μέσα σε ένα χρόνο», δήλωσε ο Jungmalm.
Ο Jungmalm χρησιμοποίησε μια στατιστική μέθοδο για να υπολογίσει το ποσοστό των τραυματισμένων δρομέων, λαμβάνοντας υπόψη το ποσοστό εγκατάλειψης, που είναι κοινή σε μελέτες οι οποίες βασίζονται στην εθελοντική συμμετοχή.
Από αυτούς που επλήγησαν από τραυματισμό, οι μισοί είχαν προβλήματα με τα γόνατα, τις γάμπες ή τον αχίλλειο τένοντα. «Λίγοι από τους τραυματισμούς ήταν μεγάλης διάρκειας. Όμως όλοι οι τραυματισμοί εμπόδισαν τους δρομείς να ασκηθούν ως συνήθως», είπε ο Jungmalm.
Δεν βρέθηκε διαφορά όσον αφορά το φύλο, την ηλικία, την εμπειρία στο τρέξιμο ή το βάρος μεταξύ εκείνων που τραυματίστηκαν και εκείνων που δεν το έκαναν. «Ωστόσο, όσοι είχαν τραυματιστεί στο παρελθόν ήταν πιο πιθανό να επηρεαστούν ξανά».
Όλοι οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε μια σειρά φυσικών τεστ πριν από τη μελέτη (αντοχής, κινητικότητας και στυλ τρεξίματος).
Ζήσης Ψάλλας
0 σχόλια: