Υπάρχουν κάποιες στιγμές που είναι μοιάζει να είναι εντάξει να εγκαταλείψεις μία προσπάθεια. Μερικές φορές η παραίτηση μπορεί να είναι αυτό που θα σε κάνει πραγματικά να πετύχεις.
Οι άνθρωποι είναι ικανοί να παραμείνουν σε σχέσεις που δεν προχωράνε για χάρη του χρόνου ή ακόμα και των οικονομικών που έχουν επενδύσει σε αυτό. Οι αναμνήσεις αλλά και το μοίρασμα του ενοικίου, φαίνεται πως για μερικούς από εμάς είναι δυνατά πειστήρια για να επιμείνουμε να σώσουμε μία σχέση. Σε μερικές περιπτώσεις αυτό ισχύει και για πολυετείς επαγγελματικές συνεργασίες ή για παγιωμένες συνήθειες που δεν οδηγούν πουθενά. Κι ενώ ονειρευόμαστε τον εαυτό μας σε σχέσεις και δουλειές που μας γεμίζουν, εμείς συνεχίζουμε να ξεκλειδώνουμε τις ίδιες πόρτες σπιτιών και γραφείων, να κάνουμε τα ίδια χόμπι που έχουμε συνηθίσει και να επιμένουμε να προσπαθούμε για τους ίδιους στόχους. Ακόμα κι αν αυτοί οι σκοποί είχαν ουσία πριν δέκα ή δεκαπέντε χρόνια.
Όταν νιώθεις πως αυτό που ζεις σε ''αρρωσταίνει''
Έχεις ξυπνήσει κάποιο πρωί και να αρνείσαι σαν παιδί να πας στο γραφείο; Συμβαίνει σε όλους. Έχεις ζήσει όμως το ίδιο πράγμα να συμβαίνει κάθε μέρα για μήνες; Να προτιμάς να κάνεις γενική καθαριότητα στο σπίτι παρά να πας στη δουλειά. Ένα πρωί απλά δεν θα πας γιατί θα είσαι στα αλήθεια άρρωστη. Θα σε πονάει το κεφάλι σου, το στομάχι σου ίσως να έχεις και φαγούρα σε όλο σου το σώμα. Ένα άλλο πρωί θα πας με το ζόρι και θα βάλεις τα κλάματα στις τουαλέτες. Και αυτό δεν θα σταματήσει μέχρι να το λύσεις. Κάτι παρόμοιο μπορεί να συμβεί και με συμπεριφορές. Άνθρωποι με τοξικές συμπεριφορές, συνεργασίες που δεν οδηγούν πουθενά, projects που δεν αποδίδουν, επιλογές που είχαν αξία με άλλα δεδομένα. Όταν πια αισθάνεσαι όταν το σώμα σου δεν μπορεί να δεχθεί άλλη πίεση τότε έχεις ήδη αργήσει να κάνεις το επόμενο βήμα. Και η πιο σωστή κίνηση είναι να δράσεις όσο πιο άμεσα μπορείς.
Όταν ξέρεις πως αυτό που αισθάνεσαι δεν είναι απλή κόπωση
Σχεδόν όλα και όλοι αξίζουν μία δεύτερη ευκαιρία. Αν εντοπίζεις πως κάτι δεν σε κάνει να αισθάνεσαι καλά κάνε ένα βήμα πίσω. Φύγε μόνη σου ένα σαββατοκύριακο, ακύρωσε τις γιορτές στο πατρικό σου ή ζήτησε να δουλέψεις μερικές μέρες από το σπίτι. Όταν πια θεωρείς πως έχεις δώσει τις ευκαιρίες σου και έχεις κάνει τις δοκιμές σου αλλά ακόμα αισθάνεσαι ότι κάνεις υπερπροσπάθεια τότε παράτησέ τα. Όταν πια δεν έχεις κάτι άλλο να κάνεις η πιο σωστή κίνηση είναι να εγκαταλείψεις την προσπάθεια.
Όταν αρχίζεις να αποφεύγεις μία κατάσταση με κάθε ευκαιρία
Αν πιάνεις τον εαυτό σου να ακυρώνει συχνά τη συνάντηση με κάποιον φίλο, σκέψου τον λόγο. Αν προτιμάς να πας γιόγκα από το να συναντήσεις μία φίλη για καφέ τότε πρέπει να το σκεφτείς σοβαρά. Ή σου αρέσει τόσο πολύ η γιόγκα ή βαριέσαι να κάνεις αυτή τη συνάντηση. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με ένα χόμπι που κάνεις χρόνια αλλά δεν θες να παραιτήσεις. Όταν θα αρχίσεις να προτιμάς να μείνεις στο σπίτι και να φτιάξεις τα καλοκαιρινά τότε μάλλον πρέπει να βρεις άλλο χόμπι.
Όταν οι άλλες επιλογές σου προκαλούν τρόμο
Κατά βάθος ξέρεις ότι δεν σου αρέσει το σπίτι σου ή η πόλη που ζεις. Ωστόσο, δεν μπορείς να φανταστείς ποιο είναι το επόμενο βήμα ή δεν μπορείς να σε δεις να κάνεις κάτι διαφορετικό. Το επόμενο πράγμα είναι να σκεφτείς τα εμπόδια. "Δεν έχω αρκετά χρήματα για να μετακομίσω, δεν έχω προϋπηρεσία, τι θα πουν όλοι οι άλλοι". Και η επόμενη σκέψη είναι ''θα το κάνω όταν ωριμάσουν οι συνθήκες''. Σε κάθε περίπτωση ''οι συνθήκες'' είναι και κάτι διαφορετικό και σχεδόν πάντα θεωρούμε πως δεν εξαρτώνται από εμάς. Επιλέγουμε να βλέπουμε τα πράγματα σαν να μην είναι στο χέρι μας και άρα, καταλήγουμε πως αξίζει να περιμένουμε, μένοντας στο ίδιο σημείο. Όλα αυτά από φόβο.
Όταν έχεις ''δεσμευτεί'' αλλά τελικά αλλάζεις γνώμη
Στη Β' Λυκείου ονειρεύτηκες να γίνεις δικηγόρος. Ή οι γονείς σου σου εξήγησαν περισσότερα για αυτό μιας και οι ίδιοι ήταν στον ίδιο χώρο και μπορούσαν να σε κατατοπίσουν. Ή πέτυχες μία σχολή που δεν είχες στις πρώτες σου επιλογές παρόλα αυτά αποφοίτησες. Και τώρα είσαι δικηγόρος. Ή τεχνολόγος τροφίμων. Δεν έχει σημασία. Συνεχίσεις να κάνεις αυτή τη δουλειά, να εκπαιδεύεσαι, να ενημερώνεσαι, να είσαι επαγγελματίας. Αλλά φοβάσαι να παραδεχτείς στους δικούς σου ανθρώπους ή και στον ίδιο σου τον εαυτό ότι έχεις κάνει λάθος και έχεις αλλάξει γνώμη. Ότι δεν σου αρέσει αυτή η δουλειά που κάνεις.
Το ίδιο έπαθε και η Κάρι Μπράτσο. Τη μία μέρα ορκιζόταν στις φίλες της ότι θα έπρεπε να ζει στο Παρίσι και την άλλη ετοίμαζε βαλίτσες να γυρίσει πίσω στη Νέα Υόρκη. Το ίδιο ισχύει και για δουλειές, υποσχέσεις που έχεις δώσει, σχέδια που έχεις κάνει, γάμους. Τελικά ανακαλύπτεις ότι δεν σου ταιριάζει να είσαι σύζυγος. Μήπως ήξερες από πριν πως είναι να είσαι δικηγόρος, τεχνολόγος τροφίμων ή κυρία Κοκοβίκου; Όχι. Άρα μπορείς να αλλάξεις γνώμη και να κάνεις αναστροφή.
Η ζωή είναι πολύ σύντομη για να σπαταλάμε τον χρόνο μας κάνοντας πράγματα που μας κάνουν λυπημένους, ανήσυχους ή να επιμένουμε σε παλιότερες προσδοκίες μας που δεν ισχύουν πια, απλά και μόνο επειδή φοβόμαστε να πάμε παρακάτω. Είναι πολύ ΟΚ να σταματήσουμε να κάνουμε τα πράγματα που δεν θέλουμε να συνεχίσουμε να κάνουμε. Το λέει η επιστήμη, το λένε οι ταινίες, το λένε όλα τα κλισέ του κόσμου, το λέει και μία φωνή μέσα στο κεφάλι σου. Απλά πρέπει για λίγο να σταματήσεις ό,τι κάνεις για να την ακούσεις.
0 σχόλια: