Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

SUPER LEAGUE

Τρίτη 13 Φεβρουαρίου 2024

Πως να επικοινωνήσεις με τους ανθρώπους: Ένας οδηγός για να αρχίσεις να ακούς πραγματικά.

Κάποιες ατάκες τις ακούς τόσες πολλές φορές που απλά αισθάνεσαι σίγουρος ότι τις καταλαβαίνεις. Όπως το: «Ο θεός μας έδωσε δύο αυτιά και ένα στόμα, για να μιλάμε λιγότερο και να ακούμε πιο πολύ».
Εντάξει, το ‘πιασα. Πρέπει να ακούω τους ανθρώπους και να μη λέω τόσα πολλά εγώ. Αλλά νομίζω πως το κάνω σωστά. Τους ακούω όλους, ότι έχουν να πουν, χωρίς πρόβλημα.

Αφού ρε φίλε, ο ήχος από το στόμα του συνομιλητή φτάνει στα αυτιά μου. Αυτό είναι η συζήτηση, έτσι; Κάνω λάθος;


«Ναι, κάνω λάθος»

Διαβάζοντας την ατάκα «Ο θεός μας έδωσε δύο αυτιά…» την καταλάβαινω μονάχα επιφανειακά. «Αρκεί να αγγίζουν τα αυτιά μου οι ηχητικοί παλμοί κάποιου άλλου, δύο φορές περισσότερο απ’ ότι θα κάνω εγώ θόρυβο». Ως κάτι τέτοιο το μεταφράζουμε συνήθως.

Ζώντας μια ζωή με αυτή τη αντίληψη, θα βρεθούμε πολλές φορές μπροστά σε ανθρώπους που δεν μπορούμε να τους καταλάβουμε, μπροστά σε καταστάσεις που δεν μπορούμε να βγάλουμε άκρη, σε αντίθετες απόψεις που δημιουργούν τριβές και σε σχέσεις που δεν οδηγούν πουθενά.

Και καταλήγουμε να νομίζουμε πως απλά “οι άλλοι έχουν το πρόβλημα”. Πως όλος ο κόσμος είναι στραμμένος εναντίον μας ή πως οι άνθρωποι είναι βαρετοί.

Στην πραγματικότητα, το μόνο πρόβλημα (συνήθως) είναι η έλλειψη επικοινωνίας. Και εμείς, απλά μιλάμε – αλλά σχεδόν ποτέ δεν επικοινωνούμε.

Γιατί η επικοινωνία συμβαίνει μονάχα όταν κάτι αλλάζει μέσα μας.

Σε αυτή την παράγραφο βρίζω

Γαμιούνται οι εκφράσεις «στην εποχή του…» γιατί μου θυμίζουν λουδίτες γέρους, αλλά σχωρέστε με: Στην εποχή του Facebook ιδιαίτερα, έχουμε ξεχάσει όχι μόνο να επικοινωνούμε, αλλά ακόμη και απλώς να μιλάμε.

Το να μιλάς είναι το εργαλείο και η επικοινωνία είναι ο σκοπός. Χρειάζεται, δηλαδή, να ξέρεις πως να μιλάς για να επικοινωνήσεις αποτελεσματικά.

Οπότε, ναι, το πρόβλημά μας παίζει ταυτόχρονα σε δύο επίπεδα. Να ‘χουμε να ασχολούμαστε.

Επικοινωνία στον αυτόματο πιλότο

Τα blog και βιβλία αυτοβοήθειας μας έχουν πρήξει με τις ψευδό-ψυχολογικές έννοιες introvert και extrovert. Και καλά ο introvert (εσωστρεφής) τύπος χαρακτήρα είναι αυτός που γουστάρει να περνάει χρόνο μόνος του και να δουλεύει ατομικά, ενώ ο extrovert θέλει ομάδες και φασαρία.

Ξεκάθαρα, αυτές είναι γενικούρες που φτιάχτηκαν μονάχα για το buzzword.

Κανείς δεν είναι μονάχα intro- η extro-vert. Είμαστε ένα τουρλού (η έστω, μπριάμ) κάθε κατάστασης ανάλογα με τη διάθεση και το περιβάλλον.

No shit! Προφανώς και ο κάθε άνθρωπος θα έχει το λίγο διαφορετικό δικό του τρόπο για να εκφραστεί. Εγώ, όμως, θέλω να το απλοποιήσουμε για να φτάσουμε στο ζουμί του.

Αν μπορούμε να πούμε πως υπάρχει ένα κλειδί για την πιο αποτελεσματική επικοινωνία, τότε αυτό θα είναι το “άνοιγμα”. Άνοιγμα της ψυχής, της καρδιάς μας, του στόματος (ναι, θα το εξηγήσω σε λίγο), της γλώσσας του σώματος. Άνοιγμα γενικότερο, σε όλα τα επίπεδα.

Αν δεν ανοιχτούμε στον άνθρωπο απέναντί μας, η επικοινωνία δεν θα συμβεί ποτέ – εκτός ίσως από μια ψευδαίσθησή της σε επιφανειακό επίπεδο.

Βοηθάει το ανοιχτό στόμα στην επικοινωνία; Oh, yeah! Ένας άνθρωπος που ενδιαφέρεται πραγματικά για τα λόγια ενός συνομιλητή, θα έχει γείρει προς το μέρος εκείνου και θα έχει το στόμα του λίγο ανοιχτό, σαν χάνος, έχοντας προσηλωθεί απόλυτα στις πληροφορίες και τα συναισθήματα που δέχεται.

Από την άλλη, θυμήσου τον εαυτό σου σε μια καθημερινή σκηνή επικοινωνίας με τον καφετζή του αγαπημένου σου πακετάδικου, όπου ζητάς «ένα freddo με λίγη ζάχαρη». Εκτός κι αν ο barista είναι φίλος σου, το σώμα σου θα είναι σφιγμένο, στραμμένο προς την εξώπορτα, το πρόσωπο σου ανέκφραστο, το στόμα κλειστό. Η επαφή με τα μάτια πιθανότατα ανύπαρκτη.

Κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας συνομιλίας είσαι στον αυτόματο πιλότο. Μιλάει μονάχα το στόμα σου και η ανάγκη σου για καφεΐνη. Στο πίσω μέρος του μυαλού σου, μάλιστα, εκείνη τη στιγμή είσαι χαμένος στον προγραμματισμό της υπόλοιπής σου μέρας και στο γιατί η Μαρίκα δεν απάντησε στο χθεσινό sext.

Αυτή είναι μια ακραία περίπτωση, αλλά ακόμη και με οικεία πρόσωπα, ακόμη και με τις ίδιες μας τις σχέσεις, όταν μας μιλούν είτε τους ακούμε (και τους απαντάμε) στον αυτόματο πιλότο, είτε δεν τους ακούμε πραγματικά, αλλά σκεφτόμαστε τη δική μας απάντηση πριν ακόμη εκφράσουν τη μισή τους πρόταση.

Γίνεται να απαντήσεις σε κάτι που δεν έχεις ακόμη ακούσει;

Και έτσι η κουβέντα καταλήγει να είναι δύο άνθρωποι που μιλάνε μόνοι τους, ο καθένας στο υποθετικό ντουβάρι του εαυτού του που τον περιορίζει από την πραγματική επικοινωνία.

Ποιος θα το ‘λεγε ότι ήσουν τόσο μοναχικός τύπος, ακόμη και ανάμεσα σε τόσες πολλές παρέες…

Τελευταία παράγραφος πριν τη μασημένη τροφή

Γιατί μπορείς να επικοινωνήσεις με τον σκύλο σου, αλλά όχι με τον γείτονά σου;

Η ερώτηση είναι σοβαρή. Σκέψου τη στιγμή που παίζεις με τον σκύλο σου, ή όταν σε βλέπει κλαμένο κι έρχεται να σε παρηγορήσει. Ακόμη κι αν δεν μιλάτε την ίδια “γλώσσα”, αισθάνεσαι πως μπορείτε να επικοινωνήσετε. Αισθάνεσαι πως σε καταλαβαίνει.

Αισθάνεσαι πως μετά την επικοινωνία σας, κάτι έχει αλλάξει μέσα σου.

Αυτό που το κάνει δυνατό είναι η χωρίς-κριτική και χωρίς-φόβο στάση σου απέναντι στον σκύλο σου. Ξέρεις πως το σκυλί σου απλά σε αγαπάει και δεν πρόκειται να σε κρίνει και ως συνέπεια αφήνεσαι, ανοίγεσαι.

Με την κοπέλα σου, από την άλλη, εκτός από ορισμένες ιδιαίτερα καλές περιπτώσεις, υπάρχουν πολλά θέματα όπου φοβάσαι να μην κριθείς. Γι’ αυτό και φοβάσαι να ανοιχτείς και να επικοινωνήσεις πραγματικά με αυτόν τον σημαντικό για σένα άνθρωπο, συχνά χωρίς να το καταλαβαίνεις. Και εκεί αρχίζουν τα προβλήματα επικοινωνίας.

Έχει πλάκα που μπροστά στον άνθρωπο που βλέπει το γυμνό μας σώμα συχνότερα, ίσως φοράμε τρία μπουφάν όταν θέλει να δει την ψυχή μας.

7+1 βήματα για να μπορέσεις να ακούς τους ανθρώπους καλύτερα:

Ως τώρα είδαμε την πραγματική έννοια της επικοινωνίας, ίσως και από ελαφρο-φιλοσοφική σκοπιά. Η επικοινωνία, όμως, είναι κάτι ζωντανό: Πρέπει να το κάνεις για να μάθεις να το κάνεις.

Τι έχεις να κερδίσεις; Αν τα καταφέρεις, τα περισσότερα προβλήματα που είχες με τους ανθρώπους θα πάρουν σειρά προς επίλυση, είτε γιατί εκείνοι θα αισθανθούν πρώτη φορά επικοινωνία μαζί σου και θα σε δουν με “αγάπη”, είτε γιατί εσύ θα ανοιχτείς και θα καταλάβεις δεδομένα που πριν δεν μπορούσες, αλλάζοντας έτσι και τις δικές σου προσεγγίσεις στη ζωή.

Να μη μιλήσω και για το πόσο πιο χαρούμενο και πλήρη σε κάνει μια ζωή γεμάτη με πραγματική επικοινωνία. Οι μαγικές στιγμές, οι αναμνήσεις για τις οποίες αξίζει να ζεις είναι φτιαγμένες από μικρές ιστορίες αληθινής επικοινωνίας.

Αν αυτά σου φαίνονται αρκετά σημαντικά, τότε δεν έχεις παρά να ξεκινήσεις να “το δουλεύεις”.

Στον δρόμο για τη βελτίωση, ευτυχώς, υπάρχουν συγκεκριμένα βήματα για να μας βοηθήσουν. Πάρ ‘τα σε μορφή καλομασημένων tips, ξεκινώντας από το “πως να ακούς καλύτερα”:

Βούλωσε το και άκου: Σχεδόν πάντα σκεφτόμαστε ήδη τα επόμενά μας λόγια ενώ κάποιος ακόμη μιλάει. Εμείς οι άνθρωποι νομίζουμε πως είμαστε στο κέντρο του κόσμου. Νομίζουμε πως τα ξέρουμε όλα. Το πρόβλημά μου δεν είναι με αυτή την αντίληψη, αλλά με την μη-αποδοτικότητα της διαδικασίας της κουβέντας όταν πιστεύουμε κάτι τέτοιο. Για να επικοινωνήσουμε πραγματικά θα πρέπει να αφήσουμε τον εγωισμό στην άκρη και να το βουλώσουμε. Ας πάρουμε απόφαση πως σήμερα δεν θα μιλήσουμε καθόλου, εκτός κι αν είναι ανάγκη. Πήγαινε κόντρα στην (ενστικτώδη) τάση να μιλήσεις για σένα και έτσι θα μάθεις περισσότερα από ποτέ από τους ανθρώπους. Άσε που θα γουστάρουν να σου μιλάνε όσο ποτέ…
Βρες έναν λόγο να ενδιαφέρεσαι πραγματικά για τον άνθρωπο απέναντί σου: Δεν αγγίζεις πορτοκάλια όλο τον χρόνο, αλλά όταν αρρωσταίνεις τα αναζητάς σαν κρακ. Όπως βλέπεις αρκεί να βρεις έναν λόγο για να ενδιαφέρεσαι για κάτι, για να αποκτήσεις πραγματική αλληλεπίδραση με αυτό. Πίσω από κάθε άνθρωπο (ΟΚ, σχεδόν κάθε…) βρίσκεται μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Βρες την. Κι αν δεν τα καταφέρνεις, στα τέτοια σου. Στην τελική, δεν χρειάζεται να επικοινωνήσεις με το ζόρι και με όλους…
Άσε τη διαδικασία της κριτικής για μετά: Για αρχή, απλά ζήσε μέσα από τα μάτια του συνομιλητή σου. Μπες στη θέση του. Μην κρίνεις αυτά που λέει. Απλά άκου. Άνοιξε τον εαυτό σου στα λόγια του και στον τρόπο που τα λέει. Γιατί και ο τρόπος που λες κάτι κρύβει πολύ σημαντικές πληροφορίες. Αν ο σκοπός σου είναι να κρίνεις όχι μόνο δεν θα καταφέρεις να αλλάξεις κάτι μέσα σου, αλλά και ο συνομιλητής σου θα το νιώσει και τα κλειστεί.
Μάθε τα βασικά της γλώσσας του σώματος: Προσπάθησε να δίνεις την προσοχή σου στην κατάσταση του ατόμου απέναντί σου. Το σώμα θα σου δείξει πληροφορίες που κρύβουν τα λόγια, για να σε βοηθήσει να καταλάβεις τον συνομιλητή σου καλύτερα. Πολύ συχνά, αυτά που λέμε με το στόμα είναι απλά το λιγοστό σιρόπι μπροστά στις μπάλες παγωτού που σερβίρει το σώμα, η στάση και οι εκφράσεις μας.
Έχε ως απώτερο σκοπό το να καταλάβεις τι θέλει να σου πει ο συνομιλητής σου: Όχι το να τον πείσεις για κάτι, ή να μιλήσεις για σένα. Ακόμη κι αν θες να πείσεις κάποιον, η θέληση για κατανόηση είναι μονόδρομος.
Μην βιάζεσαι να απαντήσεις: Δώσε χρόνο στον συνομιλητή. Πολλές φορές οι χρησιμότερες πληροφορίες έρχονται μετά την “τελευταία πρόταση”. Και εκείνη η άβολη ησυχία; Άσε τον συνομιλητή σου να την διακόψει, γεμίζοντας τα κενά που άφησε, τραβώντας κι εσένα ακόμη πιο βαθιά στη θάλασσα της αλήθειας του.
Κοίταζε με προσοχή τον άνθρωπο που σου μιλάει: Αν έχεις την προσοχή σου στραμμένη στην ωραία σερβιτόρα με το σφιχτό κολάν, θα φανεί άσχημο στον συνομιλητή σου, ειδικά αν αυτός είναι η κοπέλα σου. Δώσ’ του την απόλυτη προσοχή σου, ή βρες ένα άλλο θέμα για να μιλήσετε, που να σε ενδιαφέρει πραγματικά. Το να κοιτάζεις κάποιον στα μάτια (όχι με το ζόρι, αλλά φυσιολογικά) είναι ένας από τους βασικότερους παράγοντες της πραγματικής επικοινωνίας.
Κουβέντιασε. Κάθε μέρα. Κάθε ώρα. Παντού: Ακόμη κι αν είναι small-talk με τον μπακάλη, πιάσε κουβέντα με κάθε άνθρωπο της κοινωνίας, προσπαθώντας να είσαι ο καλός ακροατής και να βελτιώνεις το αποτέλεσμα της κουβέντας σου. Σκέψου μετά από κάθε συζήτηση: «Ήταν αυτή μια πραγματική συνάντηση δύο ανθρώπων; Έδωσα χώρο στον άλλον άνθρωπο να μου χαρίσει τα κομμάτια του;» Αν ναι, μπράβο. Αν όχι, προσπάθησε ξανά.
7 βήματα για να μιλάς αποδοτικά και ξεκάθαρα:

Το να είσαι καλός ακροατής είναι το πρώτο μεγάλο βήμα, αλλά παραμένει μονάχα το μισό της πραγματικής επικοινωνίας. Όσο χώρο κι αν καταφέρεις να δώσεις στον συνομιλητή σου, κάποια στιγμή θα πρέπει να ανοίξεις το στόμα σου κι εσύ.

Για όταν έρθει αυτή η ώρα, υπάρχουν ξανά μέθοδοι και tips για να περάσεις όσο το δυνατόν καλύτερα το νόημά σου στον άνθρωπο που σε ακούει.

Για αρχή, διάβασε: Διάβασε πολύ. Βιβλία, άρθρα, κείμενα, περιοδικά. Τα πάντα (εκτός από status updates). Δεν υπάρχει τίποτε πιο διδακτικό για τη γλώσσα και για την ψυχή του ανθρώπου από τη λογοτεχνία. Επίσης, δεν υπάρχει τίποτε χρησιμότερο για τη δόμηση του λόγου από ένα πολύ καλογραμμένο άρθρο. Φυσικά, όταν λέω “διάβασε” εννοώ “μελέτησε”. Μην μένεις στην επιφάνεια. Προσπάθησε να καταλάβεις το γιατί ένας συγγραφέας χρησιμοποιεί τον εκάστοτε τρόπο για να πει κάτι και πως τα καταφέρνει. Κράτα στο μυαλό σου σημειώσεις και εφάρμοσέ τες στις δικές σου κουβέντες.
Γράψε: Δεν είναι ανάγκη να εκδόσεις βιβλίο. Ακόμη και σημειώσεις να κρατάς στο προσωπικό σου ημερολόγιο είναι ένα μεγάλο βήμα για να δώσεις δομή στις σκέψεις σου. Το γράψιμο είναι ο απόλυτος τρόπος για να καταφέρεις δύο βασικά πράγματα: Να μάθεις πως η συντομία είναι πολύτιμη και να γνωρίσεις τις πραγματικές σκέψεις του εαυτού σου.
Πάρε μέρος σε συζητήσεις απόψεων: Μόνο κάνοντάς το θα μάθεις να επικοινωνείς αποδοτικά. Γι’ αυτό και θα πρέπει να αρπάξεις την ευκαιρία και να χώνεσαι σε συζητήσεις που σε αφορούν, προσπαθώντας όχι να πείσεις κάποιον, αλλά να μεταφέρεις όσο πιο ξεκάθαρα και συγκεκριμένα γίνεται την άποψή σου. Ίσως έτσι συνειδητοποιήσεις πως ούτε καν εσύ είσαι αρκετά σίγουρος για το ποια είναι αυτή.
Μη μιλάς πολύ: Όσο πιο λίγα πεις τόσο καλύτερη θα είναι και η αντίληψη του ακροατή σου, αφού:
i. Θα έχει λίγα πράγματα για να επεξεργαστεί, άρα θα του είναι πιο εύκολο να σε καταλάβει.
ii. (Στην καλή περίπτωση) λέγοντας λίγα θα είσαι και ξεκάθαρος για το τι θες να περάσεις απέναντι.
iii. Μειώνεις την περίπτωση να πεις μαλακίες και άρα να σε θεωρήσουν μαλάκα.
Δώσε χρόνο στον εαυτό σου: Εκτός κι αν είσαι στη μέση του Αρμαγεδόν και βιάζεσαι να πείσεις τον διάβολο να μην μας βάλει φωτιά, δεν υπάρχει λόγος να βιάζεσαι. Δώσε στον εαυτό σου χρόνο πριν απαντήσεις. Κάνε εσωτερική κουβέντα με αντίλογο, καταλήγοντας στην πραγματική σου άποψη. Μετά μπορείς να την μοιραστείς – όχι πως και τώρα δεν μπορεί να έχεις άδικο.
Ηχογράφησε τον εαυτό σου να μιλάει και άκου το: Συγνώμη, γιατί μόλις σου έφτιαξα την ταινία τρόμου της ημέρας. Εάν δεν έχεις ακούσει ποτέ τον εαυτό σου να κουβεντιάζει μπορεί να βρίσκεσαι κοντά σε μια μεγάλη (αρνητική) έκπληξη. Το καλό, όμως, είναι πως αφού αναγνωρίσεις τις αδυναμίες σου, μπορείς να ξεκινήσεις να βελτιώνεις τον τρόπο και τον ρυθμό που μιλάς. Η εμπειρία θα είναι… διδακτική.
Ειδικά αν μιλάς σε κοινό, χαλάρωσε και χρησιμοποίησε τα χέρια σου: Σκέψου πως μιλάνε οι Ιταλοί. Αν θυμώσουν με κάτι, το δείχνουν με ολόκληρο το σώμα τους, με τρελές, Ιταλικές κινήσεις. Αυτή είναι πραγματικά ξεκάθαρη επικοινωνία. Μην στέκεσαι σαν αγγούρι. Μπες στην κουβέντα με πάθος, για να δημιουργήσεις έτσι πάθος και στον συνομιλητή σου. Οι αληθινή επικοινωνία κρύβει και μεγάλα συναισθήματα, μην το ξεχνάς.
Η παράγραφος με το καλό το αστείο

Κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί (εκτός από τον Στέφανο Χίο). Όλη μας η ζωή είναι το άθροισμα των σχέσεων μας με τους άλλους ανθρώπους. Δηλαδή, η ζωή μας εξαρτάται από την ικανότητά μας να επικοινωνήσουμε.

Αν δεχτούμε το μοντέλο του Φρόυντ, ακόμη και ο εαυτός μας ο ίδιος είναι μια μικρή κοινότητα: το id, το ego και το superego: τρεις διαφορετικοί “χαρακτήρες” που ο καθένας μάχεται για να γίνει το δικό του. Ίσως να μπορούμε να τα παρομοιώσουμε και τα προβλήματα της ψυχής μας με μια ασυνεννοησία μεταξύ των τριών αυτών κομματιών της.

Φαντάσου! Αν είναι τόσο δύσκολο να επικοινωνήσουμε με τον ίδιο μας τον εαυτό, πόσο δύσκολο είναι το να επικοινωνήσουμε με τους ξένους ανθρώπους. Γι’ αυτό και θέλει προσπάθεια. Γι’ αυτό και θέλει να ανοίξουμε το μυαλό μας και να αναγνωρίσουμε το πόσο κλειστοί είμαστε συνήθως.

Αν μου επιτρέπεις μια ακόμη από τις τραγικές μου παρομοιώσεις: Φαντάσου πως οι άνθρωποι είναι hardware. Είναι, ξέρω ‘γω, μοντέλα laptop της ίδιας εταιρίας. Τρέχουν το ίδιο λειτουργικό, έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά και τον ίδιο σκοπό, αλλά μόνα τους είναι σχετικά βαρετά και άχρηστα. Εκτός κι αν τα συνδέσεις μεταξύ τους. Για να γίνουν πραγματικά χρήσιμα, πρέπει να τα συνδέσεις στο internet.

Ακόμη και τότε, όμως, μετράει και το πως είναι η σύνδεση μεταξύ τους (από άποψη ταχύτητας και “καθαρότητας”).

Οι άνθρωποι, ως τα laptop της ζωής, χρειάζονται καλές συνδέσεις μεταξύ τους. Η επιφανειακή επικοινωνία είναι μια χαλασμένη dial-up του ΟΤΕ των 90s. Η πραγματική επικοινωνία, από την άλλη, είναι μια γαμημένη VDSL στα 100 Mbit που κατεβάζει torrent σαν να μην υπάρχει αύριο.

Η πραγματική επικοινωνία είναι, ουσιαστικά, μια τεράστια αναβάθμιση στην ίδια μας τη ζωή.

Διαβάστε ακόμη:

Το βιβλίο “What Every BODY is Saying” του Joe Navaro είναι ένα απίθανο εγχειρίδιο για τη γλώσσα του σώματος, γραμμένο από έναν πρώην πράκτορα του FBI ειδικό σε αυτό το θέμα. Θα σας ανοίξει τα μάτια σχετικά με το πόσα κρύβονται πίσω από τις λέξεις των ανθρώπων.
Το “How to Win Friends and Influence People” είναι ένα από τα κλασικότερα βιβλία για το πως να μπορείς να επικοινωνήσεις αποτελεσματικά με τους ανθρώπους σε καθημερινές συνθήκες. Σίγουρα αξίζει να το κοιτάξετε.
Η θεωρία του Id, Ego, Superego του Φρόυντ, αναλύεται επαρκώς στο σχετικό άρθρο της Wikipedia.




ΤΡΕΛΟ ΓΑΙΔΟΥΡΙ
ΤΡΕΛΟ ΓΑΪΔΟΥΡΙΤΡΕΛΟ ΓΑΪΔΟΥΡΙ

SHARE THIS

0 σχόλια: