Τα τακούνια με τα οποία ισορροπούμε τη γυναικεία φιλαρέσκειά μας υπήρξαν για πολλές δεκαετίες το απαραίτητο αξεσουάρ της γυναικείας γκαρνταρόμπας. Τα στιλέτο, όμως, ήταν και θα μείνουν στην ιστορία και τη γυναικεία ψυχή ένα σύμβολο πάθους και ανομολόγητων επιθυμιών.
Από την πασαρέλα, τα insta-stories των celebrities μέχρι τις αίθουσες συνεδριάσεων στις πολυεθνικές εταιρείες τα πανύψηλα τακούνια που λεπταίνουν επικίνδυνα και θυμίζουν τη σταθερή λεπίδα ενός στιλέτο ταυτίζονται απόλυτα με τη δύναμη.
Μόλις πάρουμε την απόφαση να «σκαρφαλώσουμε» σε αυτά, έχουμε ήδη πάρει στα σοβαρά τον ρόλο μας. Κανένα άλλο αξεσουάρ δεν κατάφερε να στείλει τόσο ισχυρά μηνύματα σεξουαλικότητας και εξουσίας.
Σήμερα οι εκατοντάδες παραλλαγές του σε δέρμα, ύφασμα, λουστρίνι, απόχρωση ή σχήμα μύτης (peep-toe, μυτερό ή στρογγυλό) έχουν κάνει γνωστό τον μύθο του. Ωστόσο, λίγες από εμάς γνωρίζουμε ακριβώς πώς ξεκίνησε αυτή η μόδα.
Από τη θεά Αφροδίτη…
Πολλοί θεωρούν ότι στην κλασική αρχαιότητα η θεά Αφροδίτη εικονιζόταν με ψηλά τακούνια ενώ άλλοι πιστεύουν ότι η Αρχαία Αίγυπτος υπήρξε ο καταλύτης για την εμφάνιση των γυναικών παπουτσιών που θα μπορούσαν να θεωρηθούν οι πρόδρομοι των στιλέτο.
Χωρίς να υπάρξει καμία σύγκριση ως προς το πλάτος του τακουνιού, στην Βενετία του 16ου-17ου αιώνα οι γυναίκες της ανώτερης τάξης έκρυβαν κάτω από τα φορέματά τους τις πανύψηλες πλατφόρμες τους. Οι περίφημες chopines στένευαν προς τα κάτω (όπως μερικούς αιώνες αργότερα και τα στιλέτο) φθάνοντας σε ύψος ακόμα και τα 50 εκατοστά- σε κάποιες ακραίες περιπτώσεις που έχουν καταγραφεί.
Τα γυναικεία πόδια παρουσιάζονταν πιο μακριά (αν και κρυμμένα μέσα από τα ενδύματα της εποχής) αλλά αυτή η καθόλου πρακτική μόδα αντανακλούσε, κυρίως, την οικονομική δύναμη και την κοινωνική υπεροχή των συγκεκριμένων γυναικών.
Στη Γαλλία δεν υπήρξαν μόνο γυναίκες που υπέκυπταν στη γοητεία των τακουνιών. Ο βασιλιάς Ήλιος, ο εμβληματικός Λουδοβίκος 14ος εικονογραφήθηκε φορώντας χοντρά κόκκινα τακούνια – χαρακτηριστικά υποδήματα της γαλλικής μοναρχίας στην απόχρωση που αντιπροσώπευε τον πλούτο και τη βασιλική καταγωγή.
Ο Roger Vivier μας συστήνει το στιλέτο
Από τον 18ο μέχρι το 20ο αιώνα, τα γυναικεία τακούνια χόρευαν στον ρυθμό των πολέμων αλλά και των μεσοπολέμων που εξέλιξαν το γυναικείο στιλ.
Σε μια Γαλλία που ξεπερνάει το σοκ του πολέμου με το New Look του ευφυούς σχεδιαστή μόδας Christian Dior, ο διάσημος υποδηματοποιός και συνεργάτης του οίκου τότε, Roger Vivier σχεδιάζει το 1954 το περίφημο Aiguille stiletto ανεβάζοντας στα 8 εκατοστά το τακούνι του.
Το 1959 θα εξελίξει το μοντέλο ανεβάζοντας τη δημοτικότητά του στα ύψη. Ντυμένο με σατέν, βελούδο ή και δέρμα και στολισμένο με ημιπολύτιμους λίθους θα κατακτήσει τις ιλουστρασιόν σελίδες των περιοδικών μόδας, το κόκκινο χαλί των επιδείξεων και τις ντουλάπες των γυναικών που ήθελαν πάνω από όλα να τολμήσουν.
Το τακούνι συνέχιζε να λεπταίνει επικίνδυνα και να ανεβαίνει σε ύψος αυξάνοντας τα ποσοστά γοητείας και θηλυκότητας. Τα τακούνια «καρφίτσα» ταίριαζαν μόνο σε συγκεκριμένες γυναίκες που ήθελαν να κατακτήσουν και όχι να κατακτηθούν.
Η «σκοτεινή» σεξουαλικότητα
Τη δεκαετία του ’90, τα στιλέτο αποκτούν τη σκοτεινή σεξουαλικότητα που έλειπε από το παζλ των αθώων ετών στις δεκαετίες του ‘50 και του ‘60.
Ερωτικά φετίχ και ακραίο στιλ έμπλεκαν σε αξεσουάρ που θεωρούνταν απλώς εκκεντρικά για κάποιους ή απίστευτα σέξι για άλλους.
Η αρχική φόρμα της δεκαετίας του 50 διατηρήθηκε μεν αλλά σύντομα απέκτησε φιόγκους, λουριά, τρουκς, καρφιά, λουστρίνι υφή ή και απλώς μια κατακόκκινη σόλα.
Η ταχύτατη εξάπλωσή του από τις εταιρείες λιανικής παραγωγής το έφεραν πιο κοντά στις επιθυμίες των γυναικών κάνοντας πιο προσιτή την τιμή του.
Από τις προχωρημένες μαθήτριες, τις τολμηρές νύφες, τις εφήμερες πρωταγωνίστριες των μέσων μαζικής ενημέρωσης, τις υποψήφιες γυναίκες – στελέχη – όλες εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία μιας πραγματικά τολμηρής απόφασης. Να περπατήσουν στις στιλέτο γόβες τους έστω και για μια φορά στην επίπεδη ζωή τους.
Από την Δέσποινα Σάμψων
0 σχόλια: