Ζούμε στην εποχή που, όταν βλέπεις στο μετρό ανθρώπους με ταγέρ και κουστούμι, δεν υποψιάζεσαι ότι πάνε για δουλειά, αλλά για συνέντευξη. Ξεχωρίζουν από τις εκφράσεις τους, από το άγχος που τους έχει κυριεύσει, την ανησυχία να μην φτάσουν τσαλακωμένοι και ιδρωμένοι, την ελπίδα ότι ίσως κάπου εδώ να τελειώσουν τα βάσανά τους, την αγανάκτηση που λέει “ας πάμε κι εκεί να φάμε ένα χ ακόμη”. Και κάπως έτσι τραβάνε κουπί.
Η αγγελία
Αυτό όμως που τελικά είναι άξιο απορίας στην Ελλάδα του 2016, δεν είναι μόνο το πότε θα τελειώσουν τα βάσανά τους, είναι κυρίως το πώς. Αλήθεια, όλοι εσείς που δημοσιεύετε αυτές τις καταπληκτικές αγγελίες εργασίας, από πού εμπνέεστε;
Η λίστα με τα “ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ” είναι πλέον μεγαλύτερη από τη λίστα του “τι θα κάνω αν κερδίσω το Τζόκερ”. Ας γελάσουμε λοιπόν, αφού θέλουν να μας διασκεδάζουν:
– Πτυχίο Πυρηνικής Φυσικής και μεταπτυχιακός τίτλος στην Κβαντική Θεωρία Πεδίου (τυχαίο παράδειγμα, αλλά το πιάνεις το υπονοούμενο)
– Τουλάχιστον 8-10 χρόνια προϋπηρεσίας σε π-α-ν-ο-μ-ο-ι-ό-τ-υ-π-ο αντικείμενο (γιατί αν ήσουν γραμματέας σε ναυτιλιακή, δεν μπορείς εννοείται να ανταποκριθείς στις απαιτήσεις μιας αντίστοιχης θέσης σε μια κατασκευαστική)
– Ηλικία έως 30 ετών (είναι πολύ αστείο αυτό με την ηλικία, μα όλους για μόντελινγκ τους θέλουν;)
– Χωρίς υποχρεώσεις, δυνατότητα ταξιδιών (κορίτσια, σ’ εσάς μιλάει, οι μανούλες στο πηγάδι)
– Άριστη γνώση τουλάχιστον 2 ξένων γλωσσών (πέραν των Αγγλικών που θεωρείται πια η μητρική μας, γιατί όλοι κάθε μέρα ξυπνάμε και ξεκινάμε μια συζήτηση στα αγγλικά με την μάνα, την κολλητή, τον γκόμενο, οπότε όχι, δεν φτάνει να έχουμε το proficiency απαιτείται και το άλλο, αυτό το -πώς το λέτε εσείς εδώ- το fluency!)
– Ευελιξία (λάστιχο), εχεμύθεια (ξεκατίνιασμα), πολυπράγμων (τα κάνω όλα και σε καλή τιμή), οργανωτικές ικανότητες (βγάλε το φίδι από την τρύπα), προσοχή στη λεπτομέρεια (καλά, δεν είδες ότι τελείωσαν τα γαλατάκια;), ομαδικό πνεύμα και όλα αυτά τα γελοία copy-paste των αγγελιών, λες και θα έρθει ο άλλος και θα σου παραδεχθεί ότι δεν διαθέτει ομαδικό πνεύμα και πως όσα συμβαίνουν στο γραφείο θα τα βγάζει στην πρωινή εφημερίδα.
Φυσικά, το αποκορύφωμα του κωμικού είναι στη λίστα με αυτά που ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ η εταιρεία:
– Μισθός ικανοποιητικός (άρα, έχουμε μέχρι τώρα δύο καλά στοιχεία: ότι παίρνεις μισθό, και ότι παίρνεις τον βασικό, οι γλυκούληδες!)
– Ασφάλιση (έλα, μην είσαι αχάριστος, δουλεύεις με ΙΚΑ, τυχερέ)
– Σταθερή απασχόληση (υπάρχει πιθανότητα να μην απολυθείς πριν κλείσεις χρόνο)
– Μηνιαίες πληρωμές χωρίς καθυστερήσεις (Ουόου! Αυτό κι αν είναι παροχή! Παιδιά, μη μας χαϊδεύετε τόσο, θα την ακούσουμε)
– Ευχάριστο περιβάλλον εργασίας (ατάκα all time classic, αλλά και πολύ σχετική ως έννοια. Κανείς δεν θα σου πει “έλα εδώ να δουλέψεις, είναι ωραία στο μπουντρούμι”.)
– Προοπτικές εξέλιξης (Ξεκαρδιστικό! Οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι τουλάχιστον έχουν χιούμορ!)
Σημείωση: Μη διανοηθείς να στείλεις βιογραφικό αν δεν καλύπτεις όλα τα προαπαιτούμενα, γιατί είστε και πολλοί και τι θα σας κάνουν, έχουν κουραστεί κι εκείνοι να παραλαμβάνουν στοίβες από δαύτα. Λυπήσου τους.
Η συνέντευξη
Πόσες φορές άραγε σου έχει τύχει να σε ρωτάνε κουλαμάρες και εσύ να προσπαθείς να διατηρείς την ψυχραιμία σου, να απαντάς ευγενικά, ενώ αυτό που πραγματικά θες είναι να ανοίξεις το στόμα σου και να βγει ο βόθρος;
Με τι αέρα, αλήθεια, αναμένουν οι του Ανθρώπινου Δυναμικού να μπεις στο γραφείο τους; Με τον αέρα του “εντάξει μωρέ, έχω μια πολύ καλή δουλειά, πληρώνομαι πολύ καλά, αλλά πέρασα μια βόλτα να δω πόσα μου δίνετε και θα το σκεφτώ αν θα έρθω”; Άραγε έχουν υπόψη τους ότι ένας άνθρωπος που είναι άνεργος 6-12-18 μήνες και βάλε δεν μπορεί να πουλήσει ούτε αέρα, ούτε τον εαυτό του ούτε το βιογραφικό του; Άραγε ξέρουν τι ρωτάνε και τι ζητάνε; Γιατί, αν ήξεραν, δεν θα μιλούσαν για dress code -για να το πούμε και στα ελληνικά- για τη στάση του σώματος, για το πώς βλέπεις τον εαυτό σου στην εταιρεία τους μετά από 8 χρόνια (δεν ξέρεις καν αν βλέπεις την εταιρεία τους), για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά σου (που μόνο πλεονεκτήματα έχεις δηλαδή, αλλά επειδή είσαι μετριόφρων, κάτι θα σκεφτείς –ορίστε, βρήκες ένα, είναι η τελειομανία σου, αυτή η μάστιγα).
Επιτέλους, αγαπητοί, σταματήστε να ρωτάτε τον κόσμο πώς διαχειρίζεται το άγχος και την πίεση, γιατί η ζωή του όλη είναι άγχος και πίεση και έχει μάθει να ζει με αυτά, λέτε να μασήσει να δουλέψει με αυτά; Κι αν δεν μπορείτε να ξεχωρίσετε ποιος αξίζει και ποιος όχι και ανεβάζετε όλο και πιο ψηλά τον πήχυ, άλλο τόσο δεν μπορούν να ξεχωρίσουν και οι υποψήφιοι πότε μιλάτε σοβαρά και πότε αστειεύεστε. Μην βάζετε αγγελίες αν δεν έχετε σκοπό να προσλάβετε κάποιον και μην ταλαιπωρείτε τους ανθρώπους με 2 ή 3 κύκλους συνεντεύξεων αν δεν σκοπεύετε να τους προσλάβετε. Γενικά, μην παίζετε με τα νεύρα και την υπομονή τους, γιατί οι καιροί είναι χαλεποί και κάποια μέρα θα βρεθεί κάποιος που θα σας απαντήσει ανάλογα. Αφήστε στην άκρη τον κόφτη και δώστε ευκαιρίες. Εκείνοι να ζήσουν, κι εσείς να κάνετε τη δουλειά σας.
Οι άνθρωποι έχουν αποκτήσει πλέον τεράστια πείρα στην αντιμετώπιση των προβλημάτων, στο να κλείνουν οι πόρτες στη μούρη τους χωρίς να τους αφήνουν καρούμπαλα, στο να ζουν με λίγα και να παραπονιούνται για λιγότερα. Όμως μια στοιχειώδης προσπάθεια για σεβασμό στην απελπισία τους, δεν θα έβλαπτε. Αλλά έτσι είναι, κανείς δεν θέλει να μπει στα παπούτσια του άλλου.
.jpg)
0 σχόλια: