“Αν ένας άνθρωπος δεν συμβαδίζει με τους συντρόφους του, ίσως είναι επειδή ακούει μια διαφορετική μουσική μελωδία. Αφήστε τον να βαδίσει στη μουσική που ακούει, όποια κι αν είναι αυτή, είτε την ακούει καθαρά είτε υπάρχει μόνο στη φαντασίωσή του.” – Henry David Thoreau
Σε παρακαλώ, εάν δε θέλω ό,τι θέλεις και εσύ, προσπάθησε να μη μου λες ότι η δική μου επιθυμία είναι λάθος.
Ή, αν οι πεποιθήσεις μου είναι διαφορετικές από τις δικές σου, τουλάχιστον, προσπάθησε να σταματήσεις και να σκεφτείς προτού διορθώσεις την οπτική μου.
Ή, αν το συναίσθημά μου είναι υπερβολικό ή φτωχό σε σχέση με το δικό σου, προκειμένου για την ίδια περίσταση, προσπάθησε να μη μου ζητήσεις να νιώσω την ίδια ένταση με σένα ή την αδυναμία σου.
Ή, είτε λειτουργώ είτε αποτυγχάνω να λειτουργήσω, σύμφωνα με το δικό σου σχέδιο δράσης, άσε με να υπάρχω.
Δε θέλω, τουλάχιστον προς το παρόν, να σου ζητήσω να με καταλάβεις.
Αυτό θα έρθει μόνο, όταν είσαι πρόθυμος να σταματήσεις την προσπάθεια να μ’ αλλάξεις και να με κάνεις αντίγραφό σου.
Μπορεί να είμαι ο σύζυγός σου, ο γονιός σου, το παιδί σου, ο φίλος σου ή ο συνάδερφος σου.
Αν μου επιτρέψεις να έχω τις δικές μου επιθυμίες, τα συναισθήματά μου, τις πεποιθήσεις μου και να πράττω όπως θέλω εγώ, τότε θα ανοίξεις τον εαυτό σου, ώστε κάποια μέρα αυτές οι σκέψεις μου και τα συναισθήματά μου, δεν θα σου φαίνονται τόσο λάθος, και ίσως τελικά να σου φανούν σωστές για μένα.
Το να με δέχεσαι είναι το πρώτο βήμα για να με καταλαβαίνεις.
Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να ενστερνιστείς τις πεποιθήσεις μου, αλλά ότι δε θυμώνεις και δεν απογοητεύεσαι πια με μένα και με την φαινομενική αυθυπαρξία μου.
Και με το να με καταλαβαίνεις, μπορεί να εκτιμήσεις την διαφορετικότητά μου και, χωρίς να προσπαθείς να μ’ αλλάξεις, να μάθεις να διατηρείς, ακόμη και να καλλιεργείς αυτήν τη διαφορετικότητα. – David Keirsey
Κάθε αλληλεπίδραση, αν την επιτρέψουμε, μπορεί να μας χαρίσει πολύτιμα συναισθήματα που μας φέρνουν πιο κοντά στον άνθρωπο που προσεγγίζουμε, αλλά και στον εαυτό μας.
Μπορούμε να δεχτούμε τα συναισθήματα, που το άλλο πρόσωπο θέλει να μοιραστεί μαζί μας, όταν το αποδεχτούμε.
Αναπτύσσουμε την ικανότητα να αποδεχόμαστε τα συναισθήματα και τις σκέψεις των άλλων, τις κατανοούμε και τις σεβόμαστε ως δικές τους, μόνο όταν αποδεχτούμε ολοκληρωτικά τον εαυτό μας.
Αποδοχή των άλλων δεν σημαίνει ταύτιση ή υιοθέτηση σκέψεων και συμπεριφορών που εμείς δεν συμφωνούμε με αυτές, αλλά ότι επιτρέπουμε στον άλλον να έχει τα δικά του βιώματα, χωρίς να τον κρίνουμε για αυτά.
Κάθε άνθρωπος μπορεί να μας προσφέρει μοναδικά συναισθήματα, που μπορούμε να τα αισθανθούμε, μόνο όταν επιτρέψουμε να γαλουχηθούμε στην έννοια της ευγνωμοσύνης.
Ό,τι είμαστε το οφείλουμε στις συναντήσεις μας με ανθρώπους που μας αγάπησαν.
Αν αποδεχτούμε λοιπόν και τιμήσουμε την αγάπη τους, η καρδιά μας ανοίγει, ο ψυχικός μας χώρος διευρύνεται.
Δίνουμε θέση αξίας στον εαυτό μας μέσα από τα συναισθήματα των σημαντικών ανθρώπων για μας και νιώθουμε ευγνώμονες για τη ζωή μας που μπολιάστηκε με αγάπη από κείνους.
Αν δεχτούμε τους ίδιους, ανεξάρτητα από τα λάθη που μπορεί να έκαναν οι ίδιοι στην προσωπική τους ζωή, δεχόμαστε αυτό που μας πρόσφεραν και το τοποθετούμε σε περίοπτη θέση στον ψυχικό μας κόσμο.
Η ψυχική καλλιέργεια επιτυγχάνεται , μόνο όταν μετατοπίσουμε τα εσωτερικά μας τείχη, ανοίξουμε την καρδιά μας στα συναισθήματα των άλλων ανθρώπων και σεβαστούμε τον θησαυρό τους, βάζοντας στην άκρη τις προσδοκίες μας για κείνους.
Αυτό το απόσπασμα είναι από το βιβλίο του David Keirsey, «Please understand me». Τη μετάφραση έκανε η Αγγελική Μπολουδάκη
Η Αγγελική Μπολουδάκη είναι ιδιώτης Κοινωνική Λειτουργός, τέως στέλεχος του Κέντρου πρόληψης της χρήσης εξαρτησιογόνων ουσιών Ν.Χανίων και τέως Εκπαιδευτικός Α.Τ.Ε.Ι. Είναι συγγραφέας του βιβλίου ‘Μαμά, μπαμπά, δε με κοιτάξατε και χάθηκα’, Εκδόσεις Αραξοβόλι
0 σχόλια: