«Το θέατρο είναι η μεγάλη μου αγάπη. Δεν μπορώ να διανοηθώ τη ζωή μου έξω από αυτό», λέει και το αποδεικνύει εμπράκτως. Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη δεν πρόδωσε την τέχνη της εξαιτίας της θέσης και του ψυχικού της αποθέματος και όχι λόγω οικονομικής ασφάλειας.
Δεν μπήκε ποτέ στη λογική του λαϊφστάιλ και δεν ενέδωσε στην ιλουστρασιόν κατάσταση ζωής από ξεκάθαρη επιλογή. Ταγμένη στο θέατρο, συνδέθηκε με χώρους όπου παράγεται αγνή θεατρική τέχνη.
Σε έναν τέτοιο χώρο, το «Από Μηχανής Θέατρο», τη συναντάμε να υποδύεται τη Νόρμα Ντέσμοντ, τον μεγαλύτερο ρόλο της ντίβας του αμερικανικού βωβού και ομιλούντα κινηματογράφου, Γκλόρια Σουάνσον.
Ο Δημήτρης Δημητριάδης γράφει τον «Στρόχαϊμ» γοητευμένος από τις μοναδικές ερμηνείες τόσο του Εριχ φον Στρόχαϊμ όσο και της Γκλόρια Σουάνσον στην ταινία-σταθμό «Η Λεωφόρος της Δύσης» του Μπίλι Ουάιλντερ. Την παράσταση, που θα κάνει πρεμιέρα στις 22 Απριλίου, σκηνοθετεί ο Σταμάτης Φασουλής.
Την αρχέγονη πηγή της απαρχής του κινηματογράφου και μία από τις εμβληματικές του μορφές, αυτήν του κινηματογραφιστή και ηθοποιού Εριχ φον Στρόχαϊμ, εξερευνά το ομώνυμο έργο του Δ. Δημητριάδη. Πώς ξεκινούν όλα;
Ο Εριχ φον Στρόχαϊμ υπήρξε εξαιρετικά ταλαντούχος Αυστροαμερικανός σκηνοθέτης και ηθοποιός, αλλά και μία παράξενη και σύνθετη προσωπικότητα.
Το έργο, ένα λυρικό κείμενο, ξεκινά εκεί όπου η ταινία «Η Λεωφόρος της Δύσης» τελειώνει.
Διαδραματίζεται στην πραγματική ημερομηνία του θανάτου του Στρόχαϊμ, στις 12 Μαΐου 1957, επτά χρόνια μετά τη «Λεωφόρο της Δύσης». Στο σπίτι του στη Γαλλία, όπου μένει με τη σύντροφό του Ντενίζ Βερνάκ, χτυπάει το κουδούνι και μπαίνει η Νόρμα Ντέσμοντ, το πρόσωπο της μυθοπλασίας, η ηρωίδα της ταινίας. Η Νόρμα Ντέσμοντ χαρίζει στον Στρόχαϊμ τον θάνατο που του αξίζει. Γίνεται ο άγγελος θανάτου, ένας ψυχοπομπός που θα τον περάσει στην αθανασία.
Ζείτε στο σήμερα. Αναπολείτε το παρελθόν όπως η ηρωίδα σας;
Η ζωή με έχει διδάξει ότι το μόνο υπαρκτό είναι ένα συνεχές ρέον παρόν. Το θέμα είναι να ζούμε με όλη μας την ένταση το σήμερα. Το μέλλον άδηλον.
Μήπως έτσι ξορκίζουμε τον φόβο του θανάτου; Σας έχει απασχολήσει ο θάνατος;
Μέσα από την τέχνη του θεάτρου ξορκίζω τη θνητότητά μου. Πάνω στη σκηνή αισθάνομαι πιο ζωντανή. Υπάρχει μια πύκνωση ενέργειας, την οποία δανειζόμαστε εμείς οι ηθοποιοί για να επικοινωνήσουμε με τους θεατές και το σύμπαν.
Αυτό δεν μας κάνει αθάνατους, γιατί η ύλη έχει ημερομηνία λήξης αλλά είναι μια παρηγοριά. Μπορείς να ζεις το τεράστιο αίνιγμα της ζωής σου με πολύ μεγάλη ένταση κι εσωτερικό φως.
Σας επηρέασαν τα χρόνια της κρίσης;
Φυσικά, όπως όλους τους πολίτες της χώρας. Αισθάνθηκα οργή, κοροϊδία, τη διάψευση των ελπίδων και των ονείρων. Βλέπω τις ζωές μας να έχουν γκρεμιστεί, το τεράστιο τίμημα που πληρώνουμε, τη διάλυση στα νοσοκομεία, στην Υγεία, στην Παιδεία, στον πολιτισμό, τα κεκτημένα δικαιώματα μέσα από δεκαετίες αγώνων να έχουν καταστρατηγηθεί.
Πώς βλέπετε να εξελίσσονται τα πράγματα;
Δεν έχω τις εξειδικευμένες γνώσεις για να πω με ασφάλεια πού θα μας οδηγήσει αυτή η αλλαγή. Βρίσκομαι κι εγώ μέσα σε ένα ερωτηματικό και μια αγωνία. Προσπαθήσαμε να δώσουμε με την ψήφο μας το βήμα σε ένα κόμμα που δεν είχε βιώσει τη φθορά και τη διαφθορά της εξουσίας.
Ζήσαμε μια περίοδο ανάτασης, υπερηφάνειας, ελπίδας. Και ξαφνικά νιώσαμε κλυδωνισμούς... Το καπιταλιστικό σύστημα μέσα στο οποίο ζούμε και υπάρχουμε είναι πολύ ισχυρό και σαφώς θα πολεμήσει ένα σύστημα ιδεολογίας που δεν το εκφράζει. Από την άλλη, μπορεί τα πράγματα να έχουν φτάσει σε ένα τόσο μεγάλο αδιέξοδο που κανείς να μην έχει τον τρόπο και τη δυνατότητα να τα αντιμετωπίσει. Περιμένουμε όλοι με αγωνία, για να δούμε πού θα μας οδηγήσει η κατάσταση. Μακάρι να υπάρξει αλλαγή παντού. Και στις συνειδήσεις των πολιτών όλου του κόσμου και στην απίστευτη τραγωδία που ζουν οι λαοί.
Εμείς, ως πολίτες, τι μπορούμε να κάνουμε απέναντι σε αυτό;
Να μην ξεχνάμε τον άνθρωπο, να μη χάνουμε το κέντρο μας και να ενισχύσουμε τον ανθρωπισμό μας. Στα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα που βιώνουμε, να επικεντρωνόμαστε στην αλληλεγγύη, στη φροντίδα για τον άλλο. Να μην επιτρέπουμε να αναπτύσσονται στην κοινωνία μορφώματα φασιστοειδή και ρατσισμού. Να τα καταπολεμήσουμε όπου τα βλέπουμε, να προτείνουμε έναν άλλο τόπο σκέψης. Και να αντιστεκόμαστε.
Το καλοκαίρι θα φορέσετε το κοστούμι της Εκάβης στις «Τρωάδες», αποδεικνύοντας ακόμη μια φορά ότι δεν φοβάστε να «τσαλακώσετε» την εικόνα σας...
Τέτοιοι σπουδαίοι ρόλοι θέλουν την ενέργεια του ηθοποιού στο φόρτε της? Θα υπηρετήσω την Εκάβη με όλη τη δύναμη του σώματός μου και των εκφραστικών μου μέσων.
ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΚΑΡΑΛΗ
akarali@pegasus.gr
0 σχόλια: