Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι εργάζονται καθημερινά περισσότερες από 10 ώρες. Πολλές φορές, μάλιστα, εργάζονται και τα σαββατοκύριακα, χωρίς να αμοίβονται για τον επιπλέον χρόνο.
Όλοι όσοι έρχονται αντιμέτωποι με πιεστικά και ενίοτε εξαντλητικά εργασιακά ωράρια γνωρίζουν πως μπορεί να επιφέρουν διαταραχές στον ύπνο και στην ποιότητα ζωής, καθώς επίσης και καταθλιπτικά συμπτώματα. Μια μεγάλη ευρωπαϊκή μελέτη μάλιστα έδειξε πρόσφατα πως τα άτομα που εργάζονται πολλές ώρες, έχουν τις διπλάσιες πιθανότητες να εμφανίσουν ένα επεισόδιο μείζονος καταθλιπτικής διαταραχής σε σύγκριση με τα άτομα που τηρούν το προβλεπόμενο εργασιακό τους ωράριο. Το μεγαλύτερο κίνδυνο μάλιστα βρέθηκαν να διατρέχουν όσοι εργάζονταν περισσότερες από 11 ώρες την εβδομάδα.
Στη μελέτη συμμετείχαν 2000 βρετανοί δημόσιοι υπάλληλοι μέσης ηλικίας και οι ερευνητές εξέτασαν τη σχέση ανάμεσα στις υπερωρίες και την κατάθλιψη. Παράλληλα, έγινε έλεγχος των παραγόντων που θα μπορούσαν να επηρεάσουν την παραπάνω σχέση, όπως είναι το κοινωνικοοικονομικό επίπεδο, ο τρόπος ζωής και άλλοι παράγοντες που σχετίζονται με τη δουλειά. Η ίδια ερευνητική ομάδα βρήκε σε προηγούμενη μελέτη της ότι το εργασιακό στρες αύξανε τον κίνδυνο στεφανιαίας νόσου κατά 67%.
Οι συγγραφείς της μελέτης, ωστόσο, τονίζουν ότι τα αποτελέσματα θα ήταν διαφορετικά εάν στη μελέτη συμμετείχαν νεότερες ηλικίες, από τη στιγμή που η κατάθλιψη είναι πιο συχνή στη μέση ηλικία. Παράλληλα, επισημαίνουν ότι για να έχουν οι υπερωρίες εμφανή επίδραση στην υγεία, θα πρέπει να διαρκούν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα.
Η συμβουλή μάλιστα μιας από τους συγγραφείς της μελέτης προς τους εργαζόμενους είναι να κάνουν ένα σαφή διαχωρισμό ανάμεσα στον εργασιακό και τον ελεύθερο χρόνο, να σέβονται το χρόνο που έχουν για διακοπές και να φροντίζουν την υγεία και την ευεξία τους, δίνοντας την απαραίτητη προσοχή στον ύπνο και τη φυσική άσκηση.
Σύμφωνα με επίσημους φορείς η ψυχική νόσος αρχίζει να προσελκύει όλο και περισσότερο το ενδιαφέρον των μεγάλων οργανισμών και εταιρειών, γιατί φαίνεται πως οι καταθλιπτικές διαταραχές έχουν αυξημένο οικονομικό κόστος για τις εταιρείες, αφού συμβάλουν σημαντικά στη μείωση της παραγωγικότητας.
Η ακριβής αιτία της κατάθλιψης είναι άγνωστη. Συχνά η εκδήλωσή της σχετίζεται με ένα συνδυασμό γενετικών, γνωστικών και περιβαλλοντικών παραγόντων. Πολλές φορές μπορεί να ευθύνεται κάποιο τραύμα ή μια στρεσογόνος αλλαγή στη ζωή του ατόμου.
Οι υπερωρίες πολύ συχνά φέρνουν το άτομο αντιμέτωπο με πολλούς επιβαρυντικούς παράγοντες. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται οι διαρκείς εργασιακές απαιτήσεις, οι πιεστικές καταληκτικές ημερομηνίες, οι συγκρούσεις με προϊστάμενους ή συναδέλφους, η εργασιακή εξουθένωση, ο μειωμένος χρόνος με την οικογένεια, ο μειωμένος προσωπικός χρόνος, οι διαταραχές στον ύπνο, καθώς και η απουσία φυσικής άσκησης. Όλοι αυτοί οι παράγοντες λειτουργούν αθροιστικά και συνήθως έχουν επίπτωση στην υγεία του ατόμου. Κάποια άτομα μπορεί να είναι πολύ ανθεκτικά, τα περισσότερα όμως δεν είναι.
Πόσο εύκολο είναι, όμως, να περιφρουρήσει κανείς την υγεία του και να περιορίσει τις υπερωρίες, σε μια εποχή που φοβάται ότι θα χάσει τη δουλεία του;
Σίγουρα δεν είναι εύκολο, αλλά είναι σαφές ότι προτεραιότητα του ατόμου πρέπει να είναι σε κάθε περίπτωση η σωματική και ψυχική του υγεία και ευεξία. Η σωστή διατροφή, ο καλός ύπνος , η τακτική φυσική άσκηση και ο ποιοτικός χρόνος με οικογένεια και φίλους είναι πολύ σημαντικό να τα εξασφαλίζει κάθε άτομο για τον εαυτό του.
Η Shari McGuire, μητέρα ενός παιδιού, παρουσίασε κλινικά συμπτώματα κατάθλιψης μετά από μια συνεχομένη περίοδο, κατά την οποία εργαζόταν 70 ώρες την εβδομάδα. Μετά από μία μακρόχρονη θεραπεία με αντικαταθλιπτικά κι ένα μεγάλο προσωπικό αγώνα, σήμερα εργάζεται μονό 40 ώρες την εβδομάδα και απολαμβάνει και πάλι τη ζωής της. Θέλοντας μάλιστα μέσα από τη δική της εμπειρία να βοηθήσει και άλλους, έγραψε ένα σχετικό βιβλίο που έχει τη μορφή ενός εγχειριδίου αυτοβοήθειας.
Για την McGuire λοιπόν, η λύση δε βρίσκεται στην καλύτερη διαχείριση του χρόνου, αλλά στην αλλαγή των συμπεριφορών ενός ατόμου με γνώμονα την υιοθέτηση ενός τρόπου ζωής που προάγει τη σωματική και ψυχοσυναισθηματική υγεία και ευεξία. Η συγγραφέας μάλιστα είναι κατηγορηματική: εάν η εργασία του ατόμου δεν του επιτρέπει με κανένα τρόπο να το καταφέρει αυτό, τότε δεν είναι η σωστή εργασία για αυτό.
0 σχόλια: