Το φθινόπωρο έχει μπει για τα καλά και οι βροχές είναι πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Ακόμα και όταν σταματήσει να βρέχει αυτό που σου μένει είναι μια όμορφη και μυστηριώδης μυρωδιά.
Αυτή η φρέσκια μυρωδιά έχει εμφιαλωθεί μάλιστα σε αποσμητικά χώρου, απορρυπαντικά πλυντηρίου και κεριά εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Το 1964, δύο επιστήμονες από την Αυστραλία η Isabel Joy Bear και ο R. G. Thomas θέλοντας να δώσουν μια πιο επιστημονική εξήγηση ξεκίνησαν να μελετούν τη μυρωδιά της βροχής, και δημοσίευσαν ένα άρθρο στο περιοδικό Nature, με τίτλο «Nature of argillaceous odor».
Για να εξηγήσουν το φαινόμενο, επινόησαν και χρησιμοποίησαν τον όρο Petrichor. Αυτή η λέξη έχει τις ρίζες της σε δυο αρχαιοελληνικές λέξεις: πέτρα και ιχώρ (το αίμα των θεών, στον αρχαίο μύθο).
Εξηγώντας λοιπόν γιατί η ατμόσφαιρα μυρίζει τόσο υπέροχα μετά από μια βροχή είπαν: μία από τις κύριες αιτίες αυτής της μυρωδιάς είναι ένα μείγμα από έλαια που εκκρίνονται από ορισμένα φυτά κατά τη διάρκεια των ξηρών περιόδων.
Οταν μια καταιγίδα συμβαίνει μετά την ξηρασία, συστατικά από τα έλαια -που συσσωρεύονται την πάροδο του χρόνου στα ξηρά πετρώματα και στο έδαφος- αναμιγνύονται και απελευθερώνονται στον αέρα.
Μετά από καταιγίδες το όζον- Ο3, το μόριο που αποτελείται από τρία άτομα οξυγόνου- παίζει επίσης ένα ρόλο στην οσμή. Το ηλεκτρικό φορτίο ενός κεραυνού μπορεί να διαχωρίσει τα μόρια του οξυγόνου και του αζώτου στην ατμόσφαιρα, και συχνά μετασχηματίζονται σε μονοξείδιο του αζώτου (ΝΟ), το οποίο στη συνέχεια αλληλεπιδρά με άλλες χημικές ουσίες στην ατμόσφαιρα για την παραγωγή του όζοντος.
Αν λοιπόν σας αρέσει η μυρωδιά της βροχής, το χρωστάμε στα φυτά, σε βακτήρια και το όζον.
0 σχόλια: