Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014

«Γιατί το ελληνικό σινεμά εισβάλλει στην Ιρλανδία»

Σύμφωνα με κριτική ανάλυση του Indiewire, το αντίκτυπο της προβολής δύο ελληνικών ταινιών στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Δουβλίνου προδίδει μια βαθύτερη σύνδεση Ιρλανδίας και Ελλάδας, η οποία εδρεύει στις κοινές τους εμπειρίες .

Οι προβολές του «Να Κάθεσαι και να Κοιτάς» του Γιώργου Σερβετά, που μόλις προβλήθηκε στο Φεστιβάλ του Βερολίνου, και του «Miss Violence» του Αλέξανδρου Αβρανά, που βραβεύτηκε στο περσινό Φεστιβάλ Βενετίας, έδωσαν την αφορμή στον κριτικό Ρόναν Ντόιλ να διατυπώσει την άποψή του ότι οι ελληνικές ταινίες από τη μια αποπνέουν την κοινωνική και πολιτική δυσφορία που έχει προκύψει τα τελευταία χρόνια στη χώρα, αλλά και από την άλλη αποτυπώνουν κάτι που αναγνωρίζουν και οι Ιρλανδοί, έτερη μικρή χώρα με οικονομικά αδιέξοδα και βάρη.

«Η ιστορία μπορεί να είχε εντελώς άλλα μονοπάτια για αυτές τις χώρες, αλλά η αμαλγαμάτωση ταυτοτήτων - και νομισμάτων - στην Ευρωπαϊκή Ένωση έθεσε τις μοίρες τους σε τροχιά σύγκρουσης με την οικονομική καταστροφή, [...] και οι απογοητευμένοι Δουβλινέζοι, που έγιναν μάρτυρες των περίεργων θέλγητρων αυτών των ταινιών, έχουν δει κάτι και από τις δικές τους εμπειρίες [σε αυτές].»

Ο Ντόιλ περιγράφει το «Να Κάθεσαι και να Κοιτάς» ως ακόμη μία ανατριχιαστική οπτική μιας κοινωνίας που βουτήχτηκε στο χάος από τα μέτρα λιτότητας και έχει κάθε άλλο παρά υποσχόμενες ελπίδες για το μέλλον, και το «Miss Violence» ως ένα μνημείο στην δυσφορία και αρρώστια της σύγχρονης Ελλάδας

Καταλήγει έτσι ότι η απαισιόδοξη κατάσταση στην Ελλάδα αντικατοπτρίζεται στις ταινίες της, οι οποίες μάλιστα τονίζουν την βαθιά απογοήτευση με τους πολιτικούς αντιπροσώπους, αν επεκτείνουμε στις ελληνικές δημιουργίες την τάση των ιρλανδικών ταινιών να δημιουργούν αποτυχημένους ή απόντες πατεράδες ως σύμβολα της αποτυχίας των πολιτικών να φροντίσουν και να στηρίξουν.

«Με τον πατέρα του "Miss Violence", την πατρική φιγούρα του "Να Κάθεσαι και να Κοιτάς", και το αιμομικτικό, περίεργο "Κυνόδοντα", βλέπουμε ότι στην Ιρλανδία οι δυνάμεις έχουν απογοητεύσει το κοινό - στην Ελλάδα ακόμη τους γ***νε», εξηγεί χαρακτηριστικά.

Και συμπληρώνει: «το πολιτικό τοπίο και οι ιδιαίτερες συνθήκες στην Ελλάδα και την Ιρλανδία εξηγούν τον σχετικά ριζοσπαστικό τρόπο αφήγησης των ελληνικών ταινιών. Είναι ξεκάθαρο, σε κάθε περίπτωση, ότι τα νέα αυτά κύματα στους κινηματογράφους των δύο χωρών γεννήθηκαν από τον ίδιο χώρο, παρόλο που εκφράστηκαν διαφορετικά.

Δεν είναι περίεργο, λοιπόν, που η νέα ταινία του σκηνοθέτη του "Κυνόδοντα" και των "Άλπεων", Γιώργου Λάνθιμου, θα γυριστεί στην Ιρλανδία, με χρηματοδότηση από τις δύο χώρες. Με την σουρεαλιστική του ιστορία να επικεντρώνεται σε μια κοινωνία όπου οι άνθρωποι μετατρέπονται σε ζώα αν δεν έχουν τακτοποιήσει τις ζωές τους μέχρι τα τριάντα τους, το "The Lobster" έχει το βάρος δύο κυμάτων πίσω του.»

Ημερομηνία δημοσίευσης :21 Φεβ 2014

Πηγή