Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2013

Τι δεν πρέπει να λέτε στα παιδιά σας…..

Αν συνειδητοποιούσαμε τι μεταδίδουμε στα παιδιά μας με τα λόγια που λέμε,

ακόμα και τα πιο ασήμαντα, τότε θα ήμασταν πιο προσεκτικοί:

«Ασε με ήσυχη»: ο γονιός που δεν θέλει ένα διάλειμμα είναι ένας άγιος ή κάποιος που έχει ξεχάσει τα οφέλη της επαναφόρτισης!!
Το να είναι καθημερινότητα κουβέντες όπως: ασε με, μην με ενοχλείς ή είμαι απασχολημένη τώρα, είναι μηνύματα που εσωτερικεύουν τα παιδιά.
Θα αρχίσουν να πιστεύουν οτι δεν υπάρχει νόημα να σας μιλούν. Εαν έχετε δημιουργήσει αυτό το μοτίβο όταν είναι μικρά, πιθανότατα μεγαλώνοντας δεν θα σας λένε τίποτα. Απο βρεφική ηλικία χρειάζεται τα παιδιά να βλέπουν τους γονείς να παίρνουν χρόνο για τον εαυτό τους, χωρίς όμως να τα αγνοούν.
Ενημερώστε τα παιδιά όταν έχετε δουλειά π.χ. η μαμά πρέπει να τελειώσει αυτό και μετά θα παίξουμε ή θα βγούμε έξω. Να είστε ρεαλιστές μαζί τους.
Οι ετικέτες: πραγματικά είναι κάτι που σιχαίνομαι αν και δεν μπορώ να πω οτι δεν το έχω κάνει. Πολλές φορές μιλώντας με άλλους χαρακτηρίζουμε τα παιδιά ζωηρά, ντροπαλά, ατίθασα, τεμπέλικα και άλλα πολλά. Ετικέτες που φαίνονται ακόμα ουδέτερες ή θετικές. Τα μικρά παιδιά πιστεύουν οτι ακούν χωρίς ερωτήσεις, ακόμα κι αν είναι για τον ίδιο τους τον εαυτό. Έτσι τους περνάμε μηνύματα που χαράζονται βαθιά στην μνήμη τους.
Μια καλύτερη προσέγγιση θα ήταν αφήνοντας τα επίθετα για την προσωπικότητα του παιδιού σας, στην άκρη.
Σύγκριση: Είναι φυσικό οι γονείς να συγκρίνουν τα παιδιά τους ψάχνοντας για ένα πλαίσιο αναφοράς για τα κύρια σημεία τους ή την συμπεριφορά τους.
Όμως το καθένα έχει την ιδιοσυγκρασία του, τους δικούς του ρυθμούς και την δική του προσωπικότητα.
Συγκρίνοντας τα, είναι σαν να λέτε οτι τα θέλετε, διαφορετικά. Αφήστε που υπονομεύεται και την αυτοπεποίθηση τους με αυτό τον τρόπο.
Περίμενε να έρθει ο μπαμπάς σπίτι: Το γνωστό κλισέ, που λειτουργεί σαν ένα είδος απειλής που δεν είναι τόσο αποτελεσματική όμως. Κι αυτό γιατί έρχεται με καθυστέρηση αφού μέχρι την ώρα που θα επιστρέψει ο άλλος γονιός σπίτι έχει ξεχαστεί οτι έχει γίνει.
Εδω θα πρέπει να σας πω οτι με αυτό τον τρόπο υπονομεύεται τον ίδιο σας τον εαυτό αφού το παιδί θα σκεφτεί «γιατί να ακούσω την μαμά; δεν πρόκειται να κάνει τίποτα.» Ο δε μπαμπάς παίρνει τον άδικο ρόλο του κακού αστυνομικού.
«Καλή δουλειά», «καλό κορίτσι»: Θα αναρωτιέστε τι θα μπορούσε να είναι λάθος με τον έπαινο.
Η θετική ενίσχυση είναι ένα απο τα πλέον αποτελεσματικά εργαλεία που έχει ένας γονέας. Το πρόβλημα δημιουργείται όταν ο έπαινος είναι ασαφής. Δεν χρειάζεται για μικροπράγματα που κάνει το παιδί σας.
Ο έπαινος χρειάζεται για πράγματα που απαιτούν μεγάλη προσπάθεια.
Επαινείται την συμπεριφορά και όχι το παιδί, π.χ. «ήσουν τόσο ήσυχος φτιάχνοντας το πάζλ σου, μέχρι να τελειώσω την δουλειά μου. Όπως ακριβώς σου ζήτησα.»

Ημερομηνία δημοσίευσης : 14 Νοε 2013

Πηγή