Φεστιβάλ Βενετίας: Παρακολουθώντας τα φαβορί
Πάρα πολλοί ενθουσιάστηκαν με το κάτι σαν γουέστερν της Κέλι Ράινχαρντ «Meek’s Cutoff». Μας συγχωρείτε, αλλά δε θα πάρουμε! Στο Ορεγκον του 1854 τρεις οικογένειες μ’ έναν οδηγό προσπαθούν να κατακτήσουν γη, αλλά νερό δε βρίσκουν, αντιθέτως βρίσκουν Ινδιάνο και να οι εσωτερικές κόντρες και να τα εσωτερικά δράματα και να οι εσωτερικές διαδρομές. Τόσο εσωτερικά που αρνούνται να βγουν προς τα έξω και προσωπικώς έχουμε εδώ και καιρό χορτάσει από τη δήθεν πρωτοπορία με αργόσυρτη αφήγηση. Παιδιά, φαίνεστε...
Και πού ήταν οι καλές ταινίες; Κυρίως στο Ρώσο Αλεξέι Φεντορτσένκο και τις «Σιωπηλές ψυχές», μια τελετουργική πορεία με μια νεκρή σύζυγο που πρέπει να την «αποχαιρετήσει» ο σύζυγος σύμφωνα με τις αρχαίες παραδόσεις. Λυρική, ποιητική, ατμοσφαιρική, μια ολοζώντανη συγκίνηση...
Ηταν και στο Χιλιανό Πάμπλο Λαρέν που με το «Post Mortem» στήνει ένα υπέροχο πορτρέτο του απολιτικού ανθρώπου σε μια κρίσιμη στιγμή της Ιστορίας, όπως ήταν η πτώση του Αλιέντε. Ηταν και στο πρώτο μέρος της νέας ταινίας του Φρανσουά Οζόν «Potiche» με την Κατρίν Ντενέβ στο ρόλο μιας γυναίκας γλάστρας που μεταμορφώνεται σε δυναμική επιχειρηματία στα χρόνια του ’70, αφήνοντας πίσω το δυνάστη σύζυγο και τον πολιτικάντη παλιό εραστή (ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ ο τελευταίος). Και ήταν και στην προσπάθεια που έκανε ο Μικέλε Πλασίντο να στήσει τη μυθική ιστορία του «Βαλαντσάσκα» (προβλήθηκε εκτός συναγωνισμού), ενός παράνομου θρύλου στο Μιλάνο του ’70 και ’80 που επέμενε μέχρι τέλους να τηρεί εκείνους τους κώδικες που μόνον οι ουσιαστικά εκτός νόμου μπορούν να τηρούν...
Μ’ αυτά και μ’ εκείνα μάλλον δύσκολα τα πράγματα για την Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη που ρίχνεται στη... μάχη σήμερα με το «Attenberg», αν και με πρόεδρο τον Ταραντίνο τα πάντα μπορεί να περιμένει κανείς...
Πηγη:agelioforos.gr
0 σχόλια: