Είναι σχεδόν τελετουργικό: ένα βράδυ γεμάτο ποτό, κουβέντα και… φαγητό χωρίς φρένα. Ξυπνάς την επόμενη μέρα με το στομάχι ακόμα γεμάτο, ένα ελαφρύ “hangover” από υδατάνθρακες, αλκοόλ ή γλυκά και τη σκέψη να σφυροκοπάει: «Πρέπει να το διορθώσω αυτό. Σήμερα δεν θα φάω τίποτα».
Κάπως έτσι, περνάμε από τη γαστρονομική υπερβολή στην απόλυτη στέρηση. Όμως αυτή η διαδρομή –από το πολύ στο τίποτα– είναι μια διατροφική παγίδα που πολλοί πέφτουμε μέσα της, θεωρώντας ότι κάνουμε το σωστό. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για έναν φαύλο κύκλο που απορυθμίζει τον οργανισμό μας περισσότερο απ’ όσο πιστεύουμε.
Από το ένα άκρο στο άλλο: Μια παγίδα με “καλές” προθέσεις
Το πρόβλημα δεν είναι η υπερβολή – είναι η αντίδραση στην υπερβολή. Κι ενώ το σώμα μας έχει φυσικούς μηχανισμούς αποκατάστασης, εμείς τους μπλοκάρουμε, παρεμβαίνοντας με πανικόβλητες κινήσεις, όπως νηστεία, σκληρή γυμναστική, αποτοξινωτικά ροφήματα, «καθαρτικά» βότανα, ακραίους περιορισμούς.
Η λογική πίσω από αυτές τις ενέργειες είναι ότι με κάποιον τρόπο πρέπει να «τιμωρήσουμε» τον εαυτό μας για την ατασθαλία. Είναι σχεδόν ψυχαναγκαστικό. Φάγαμε παραπάνω, άρα οφείλουμε να υποφέρουμε την επόμενη μέρα για να ισοφαρίσουμε.
Όμως το σώμα δεν λειτουργεί με όρους ηθικής. Δεν ξέρει από «σωστό» και «λάθος». Λειτουργεί με βιοχημικές ισορροπίες, με ρυθμούς, με ανάγκες. Και αν του στερήσεις αυτά που χρειάζεται για να ανακάμψει –νερό, μικροθρεπτικά συστατικά, ενέργεια, ξεκούραση– δεν θα επιστρέψει στην ισορροπία. Θα παλέψει για να προσαρμοστεί. Και θα το πληρώσεις αργότερα.
Τι δεν πρέπει να κάνεις μετά από μια μέρα υπερφαγίας
Ας το κάνουμε πιο πρακτικό: τι δεν χρειάζεται μετά από μια μέρα υπερκατανάλωσης;
1.Παράλειψη γευμάτων
Η νηστεία για «εξιλέωση» αυξάνει την παραγωγή κορτιζόλης και διαταράσσει το σάκχαρο. Το αποτέλεσμα είναι ακόμη πιο έντονη πείνα, κακή διάθεση και συχνά νέα υπερφαγία.
2.Μόνο υγρά / αποτοξινωτικά σχήματα
Το ήπαρ και τα νεφρά δεν αποτοξινώνονται με χυμούς. Αποτοξινώνονται με επαρκή πρόσληψη πρωτεΐνης, αντιοξειδωτικών και θρεπτικών στοιχείων. Η στέρηση φαγητού απλώς μειώνει την ικανότητα αποκατάστασης του σώματος.
3.Υπερβολική άσκηση
Το να “τιμωρείς” το σώμα σου με εξαντλητική προπόνηση όχι μόνο αυξάνει το σωματικό στρες, αλλά μπορεί να προκαλέσει φλεγμονώδη αντίδραση, τραυματισμούς ή απώλεια μυϊκής μάζας ( σε συνδυασμό με την αφαγία).
4.Ζύγισμα την επόμενη μέρα
Το νούμερο στη ζυγαριά πιθανότατα θα ανέβει, αλλά όχι λόγω λίπους. Η κατακράτηση, η αύξηση των αποθεμάτων γλυκογόνου και η πέψη δημιουργούν “τεχνητό” βάρος. Αν ζυγιστείς, το μόνο που θα πετύχεις είναι να απογοητευτείς χωρίς λόγο.
Τι πραγματικά βοηθάει
Το σώμα σου δεν χρειάζεται αυστηρότητα. Χρειάζεται υποστήριξη. Και αυτά είναι τα εργαλεία που του προσφέρουν αποκατάσταση:
1. Επαρκής και ποιοτική ενυδάτωση
Πίνε νερό σταδιακά μέσα στη μέρα, πρόσθεσε λίγες σταγόνες λεμόνι ή τζίντζερ για ενίσχυση της πέψης. Απόφυγε τα αναψυκτικά διαίτης που εντείνουν το φούσκωμα.
2. Πλήρη, ισορροπημένα γεύματα
Μην πας στο άλλο άκρο. Επίλεξε τροφές που ρυθμίζουν το σάκχαρο και ενισχύουν την πέψη:
- Πράσινα φυλλώδη (μαρούλι, ρόκα, σπανάκι)
- Σταυρανθή (μπρόκολο, κουνουπίδι, λάχανο)
- Πρωτεΐνες υψηλής ποιότητας
- Προβιοτικά τρόφιμα (κεφίρ, γιαούρτι, ξινολάχανο)
3. Ήπια κίνηση
4. Ανάπαυση και ύπνος
Ο επαρκής ύπνος βοηθά στην εξισορρόπηση της γκρελίνης και της λεπτίνης – των ορμονών της πείνας και του κορεσμού. Επίσης, μειώνει τη φλεγμονή και επιταχύνει την αποκατάσταση των οργάνων που συμμετείχαν στην πέψη.
5. Νοητική επανατοποθέτηση
Αντί για ενοχές, δες την υπερφαγία ως πληροφορία. Τι σου έλειπε; Ήταν πείνα, στρες, κοινωνική πίεση, κακός ύπνος ή ανάγκη παρηγοριάς; Αυτή η επίγνωση είναι πολύτιμη για να προλάβεις μελλοντικά επεισόδια.
Η επόμενη μέρα
Η επόμενη μέρα μετά από μια γαστρονομική υπερβολή, δεν είναι η πίστα που πρέπει να περάσεις με πόνους, πείνα και τιμωρητική προπόνηση για να εξιλεωθείς για την απόλαυση της προηγούμενης. Είναι απλώς… η επόμενη μέρα.
Η αφαγία ως απάντηση είναι παγίδα. Μάθε να “συγχωρείς” τον εαυτό σου, να φροντίζεις το σώμα σου και να συνεχίζεις τη ζωή σου με ρυθμό και ρεαλισμό. Το σώμα είναι σύμμαχος κι όχι αντίπαλος. Και η υγεία δεν χτίζεται με τύψεις, αλλά με σταθερές επιλογές σε βάθος χρόνου.
Όταν το φαγητό ξεφεύγει – είτε λόγω κοινωνικών περιστάσεων, είτε συναισθηματικής φόρτισης, είτε επειδή απλώς το χρειάστηκες τη δεδομένη στιγμή – δεν είναι από μόνο του πρόβλημα. Το πρόβλημα ξεκινά όταν το ερμηνεύεις ως αποτυχία και αντιδράς με υπερβολική στέρηση. Όταν βλέπεις τον εαυτό σου σαν κάποιον που “τα χάλασε όλα” και προσπαθείς να επανορθώσεις αντί να συνεχίσεις φυσιολογικά. Αυτό το “συναισθηματικό hangover” είναι πολύ πιο βαρύ από το ίδιο το φούσκωμα.
“Δεν είναι το ένα γεύμα που καθορίζει την υγεία σου, αλλά το μοτίβο των επιλογών σου σε βάθος χρόνου.” – Dr. Mark Hyman
0 σχόλια: