Χημεία∙ η παράταξη όλων των αισθήσεων σε πλήρη αρμονία τη στιγμή που συναντάς εκείνον.
Αυτόν τον άνθρωπο που η όψη του απ’ την πρώτη στιγμή θα σου θυμίσει το όνειρο που έβλεπες καιρό τώρα όταν έκλεινες τα βλέφαρα και φανταζόσουν το ταίρι σου.
Την ώρα που τα μάτια σου αντικρίζουν εκείνον, ο χρόνος σταματάει. Οι λέξεις περισσεύουν κι η ανάσα κόβεται. Μένουν μόνο τα βλέμματά σας να μιλήσουν και να καλύψουν όλα τα κενά που υπάρχουν μέσα σας. Όλα όσα πριν συναντηθείτε αναρωτιόσασταν καιρό πώς γίνεται να προϋπήρχαν.
Κι ανυπομονείς συνεχώς να βρεθείς κοντά του. Αφήνεσαι ελεύθερος να αντιληφθείς την αύρα του. Όλο αυτό που σου εκπέμπει η παρουσία του. Κάτι το τρομακτικά οικείο και λατρεμένο απ’ τη πρώτη κιόλας συνάντηση. Τον παρατηρείς. Φαντάζεσαι τα χέρια του επάνω σου. Αισθάνεσαι πώς ακριβώς είναι να σε αγγίζουν. Κι όταν σε κρατούν, είναι λες και μια ασπίδα αγάπης σου περιβάλει το κορμί, κρατώντας σε αιχμάλωτο σε μια φυλακή τρυφερότητας.
Το πρόσωπό του αντιπροσωπεύει όλα όσα πάντα αδημονούσες να σου φέρει η μοίρα. Κάθε χαρακτηριστικό του φαντάζει λες και είναι φτιαγμένο μόνο για σένα. Και προσδοκάς συνεχώς ένα του χαμόγελο. Θες εγωιστικά να προκαλείται από σένα κάθε μοναδική του αυθόρμητη αντίδραση. Τα πρώτα σκιρτήματα κάνουν την εμφάνισή τους και φανερώνουν εξαρχής μία κοινή πορεία στο χρόνο.
Χωρίς να σημαίνει αυτό πως προτρέχεις. Η προσδοκία ποτέ δεν αποτέλεσε κακό οιωνό. Μελετάς τα σημάδια. Εδώ δε χωρούν υπολογισμοί και μαθηματικά. Ούτε αλγόριθμοι που θα σε οδηγήσουν σε ένα θετικό ή αρνητικό αποτέλεσμα. Κοντά σ’ εκείνον χάνεσαι στη μαγεία του σήμερα. Μια μαγεία που γεννά τις πρώτες σας εκφράσεις. Αναμενόμενες και γνωστές και στους δύο, λες κι έχετε ζήσει μαζί στην προηγούμενη ζωή σας. Το φαινόμενο που κάθε σκέψη σου, πριν καν ειπωθεί, την ίδια στιγμή εξωτερικεύεται απ’ τα χείλη του.
Και μένεις άφωνος κοιτώντας τον με μια απρόσμενη λαχτάρα, καθώς η δίψα σου να τον ανακαλύψεις περισσότερο μεγαλώνει. Και σας βγαίνει αβίαστα. Δεν καταβάλλετε ουδεμία προσπάθεια για το οτιδήποτε συμβαίνει μεταξύ σας. Η επικοινωνία σας γεφυρώθηκε . Οι αντιλήψεις σας έδεσαν. Σαν το αλάτι στο φαγητό. Οι γεύσεις σας ενώθηκαν και προκάλεσαν μια πανδαισία απολαύσεων.
Το φιλί σας σφραγίζει την πρώτη σαρκική επαφή. Το απόλυτο ταίριασμα των χειλιών που απ’ την ένωσή τους άφησαν το αποτύπωμά τους σε όλο σας το είναι. Και σε ταξιδεύει, σε παίρνει μαζί του παντού, δε ρωτάς ποτέ πού θα σε πάει. Ο προορισμός σού είναι αδιάφορος. Ξέρεις καλά πως ό,τι και να έχει στο μυαλό του δεν είναι παρά κομμένο και ραμμένο στα μέτρα σου.
Έτσι, σε κερδίζει ολοκληρωτικά άνευ αμφιβολιών και τον ακολουθείς άνευ όρων. Τα μάτια του εκπέμπουν εμπιστοσύνη, ένα συναίσθημα που χτίζεται με κόπο στη διάρκεια του χρόνου, μα, να που ξεπετάχτηκε χωρίς κόπο στο τώρα απροκάλυπτα. Και θες να το βιώσεις στο έπακρο.
Η μυρωδιά του αποτελεί για σένα το πιο εθιστικό άρωμα που έχει ποτέ ανακαλύψει η όσφρησή σου. Η ευωδία και μόνο που αναδύεται απ’ το σώμα του τη στιγμή που έρχεσαι κοντά του, κουμπώνει σαν το χαμένο σου κομμάτι. Κάτι που είχες για καιρό αφήσει σε μιαν άκρη πεσμένο, μα δες, αποκαλύφθηκε σαν μια οφθαλμαπάτη. Μια όαση που μέσα της παρασύρεσαι και χάνεσαι μέχρι να σας βρει το ξημέρωμα αγκαλιά.
Και σου υπενθυμίζει πως όταν κοιμάστε μαζί, αφήνεις το πνεύμα σου στα χέρια του με ασφάλεια. Οι ανάσες κι οι χτύποι της καρδιάς σας συντονίζονται. Χαράζουν κοινές νότες επάνω στο πεντάγραμμο της εκάστοτε ευτυχίας κι αισθάνεσαι ένα μαζί του. Είναι αυτό το μοναδικά οικείο και γνώριμο συναίσθημα που εξωτερικεύουν οι υπάρξεις σας κάθε φορά που ανακαλύπτετε ο ένας τον άλλο.
Και δεν ανησυχείτε για το μέλλον. Σίγουροι πια πως ακόμα κι οι στόχοι σας δε μένει παρά να είναι κοινοί. Ξέροντας πως θα σας ενώνει κάτι βαθύ κι ειλικρινές καθώς συντροφιά θα σμίγουν οι καθημερινές σας συνήθειες. Δεν είστε μαζί απλά για να καταπολεμήσετε τη μοναξιά σας, αλλά γιατί δεν μπορείτε να φανταστείτε πλέον αντίκρυ τις ζωές σας κι εσάς δυο οντότητες με ξεχωριστούς προορισμούς.
Ίσως να είναι αρκετά νωρίς, μα κάποιες φορές, εκείνες που με ένα νεύμα ακουμπάει την ψυχή σου, που σε τρομάζει η δύναμη της έλξης που σου ασκεί, τότε σου βγαίνει να πεις κουβέντες μακροπρόθεσμες. Κι απλά σιωπάς στο φόβο μην νιώσει πως υπερβάλλεις κι αφήνεις απλά τον καιρό να στις επιβεβαιώσει.
Κάθε στιγμή της ημέρας που δε θα σας βρίσκει αντάμα, θα σου είναι αδύνατο να πολεμήσεις τη σκέψη του. Δε θα θέλεις να βρίσκεσαι οπουδήποτε αλλού. Να μην είσαι μέρος κανενός άλλου σχεδίου. Το πεπρωμένο που σας έφερε μαζί θα φροντίσει όπως και την ημέρα της γνωριμίας σας να σας δίνει αφορμές να μην μπορείτε ο ένας μακρυά απ’ τον άλλο.
Σε μια ρουτίνα που δε μιλάνε τα χείλη αλλά τα βλέμματα. Καταργούνται οι λέξεις. Σε μια καθημερινότητα που δεν απαιτείται καν να καταβάλλεις οποιαδήποτε είδους προσπάθεια για να τον κερδίσεις. Απλά θα σου φανερώνει την αγάπη του με πράξεις. Κι εσύ θα ανταμώνεις το όνειρο. Έναν κόσμο δικό σας κάτω απ’ την επήρεια πολλών εθιστικών αγγιγμάτων. Κι αισθήσεων που συγκρούονται κι εκρήγνυται.
Και σου ψιθυρίζει στο αυτί πως η χημεία όπως κι η μαγεία δε χάνονται. Αιωρούνται σαν έρμαια μέσα στο σύμπαν. Τόσο που αν βρεθείς περιπλανώμενος και νιώσεις να σε κατακλύζουν απ’ τον ένα και μοναδικό, δε θα βγεις ποτέ από τα δίχτυα τους. Όχι ότι το θες, άλλωστε.
Της Μαίρης Νταουξή
0 σχόλια: