Μήπως να το έβλεπες λίγο αλλιώς το θέμα;
Έγινε λάθος συνεννόηση, φταίει η φίλη σου. Κάτι πήγε στραβά στη δουλειά, φταίει ο συνάδελφος. Δεν πήγαν τα σχέδια όπως τα είχες υπολογίσει, φταίει ο καιρός.
Πάντως η μόνη που δεν φταίει είσαι εσύ, σωστά; Τι σε κάνει να μην αναλαμβάνεις ποτέ τις ευθύνες σου και να ρίχνεις όλα τα φταιξίματα στους άλλους;
Σίγουρα έτσι σε έμαθαν από μικρή οι δικοί σου. Για όλα έφταιγαν οι τρίτοι και ποτέ εσύ ή οι γονείς σου. Χαίρω πολύ, αυτή η αντιμετώπιση είναι μια εύκολη, εύπεπτη λύση. Πού να κάθονται τώρα και αυτοί να αναλύουν τα γεγονότα;
Και έτσι συνέχισες να κάνεις και στην εφηβεία σου, στους πρώτους σου έρωτες, στις σπουδές σου, στην οικογένειά σου σήμερα. Αυτό έμαθες, αυτό κάνεις.
Δεν σε δικαιολογώ όμως. Ως ενήλικας που είσαι κατανοείς ότι δεν μπορεί, δεν είναι δυνατόν για όλα τα δεινά την ευθύνη να έχουν οι άλλοι.
Που, ναι, σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να φταίνε, δεν λέω. Αυτή η φίλη σου που πάντα καθυστερεί ή δεν μπορεί να οργανωθεί, εκείνη η συνάδελφος που κάνει συνεχώς λάθη και παρατυπίες... ναι, φταίνε.
Δεν μπορεί όμως. Κάποια ευθύνη θα έχεις κι εσύ, σε κάποιο λάθος θα έχεις υποπέσει.
Το δύσκολο όμως ξέρεις ποιο είναι; Να εμβαθύνεις λίγο μέσα σου και να αναρωτηθείς γιατί συνεχώς κατηγορείς τους άλλους αφήνοντας την εξερεύνηση του εαυτού σου στο περιθώριο.
Μήπως η τάση σου να κατηγορείς τους άλλους είναι απλά μια άμυνα; Μια αδυναμία χαρακτήρα; Μήπως η ανασφάλειά σου κρύβεται πίσω από όλες αυτές τις λάθος καταστάσεις;
Πάρε τον χρόνο σου και δώσε στον εαυτό σου τις απαντήσεις. Χωρίς αυτομαστίγωμα, χωρίς γκρίνια, απλά, ρεαλιστικά και όσο το δυνατόν αντικειμενικά
0 σχόλια: