Τι είναι αυτό που κάνει την επικοινωνία μεταξύ δύο συντρόφων δύσκολη; Αυτό μας έχει βασανίσει όλους κάποια στιγμή (ή και πολλές) στη ζωή μας.
Η ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια (ειδικευμένη στη Γνωστική Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία παιδιών και ενηλίκων) Φωστηρία Αμανατίδου μάς ξεκαθαρίζει το τοπίο σ΄ αυτό το κομμάτι της σχέσης που είναι, ομολογουμένως, το σημαντικότερο.
Τι κάνουμε λάθος και πώς διορθώνεται;
«Η επικοινωνία βασίζεται στη μεταφορά μηνυμάτων από έναν πομπό προς έναν δέκτη, από έναν ομιλητή προς έναν ακροατή. Κατά τη διάρκεια της μεταφοράς των μηνυμάτων μπορεί να μεσολαβήσουν διάφοροι παράγοντες, οι οποίοι ενδέχεται να δυσχεράνουν την κατανόησή τους», υπογραμμίζει και μας προτείνει δέκα τρόπους για να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τους σκοπέλους της κακής συνεννόησης. Ίσως όχι μόνο με τον/την σύντροφό μας αλλά και με φίλους και συναδέλφους. Τι πρέπει να κάνουμε:
Να ακούμε προσεκτικά αυτό που έχει να μας πει ο/η σύντροφός μας, που σημαίνει ότι εκείνη τη στιγμή δεν προσπαθούμε να σκεφτούμε ποια απάντηση θα δώσουμε στα λεγόμενα του/της, δεν θα κριτικάρουμε αυτά που μας λέει και δεν θα προσπαθήσουμε να επιβάλουμε την άποψή μας.
Δεν τον/την διακόπτουμε, όταν μας μιλάει. Τον/την αφήνουμε να ολοκληρώσει τη σκέψη του/της και μετά απαντάμε.
Αν δεν έχουμε καταλάβει τι μας έχει πει ο/η σύντροφός μας, κάνουμε διευκρινιστικές ερωτήσεις με τον εξής τρόπο: είτε λέγοντάς του/της ότι αυτό το σημείο δεν μας είναι ξεκάθαρο είτε επαναλαμβάνοντας τα λόγια του/της έτσι ώστε να βεβαιωθούμε ότι έχουμε κατανοήσει σωστά αυτό που θέλει να μας πει.
Όταν εκφράζουμε την άποψή μας, χρειάζεται να είμαστε συγκεκριμένοι (να λέμε ακριβώς αυτό που θέλουμε), χωρίς να κάνουμε υποθέσεις για το τι μπορεί να θέλει να πει ο/η σύντροφός μας και χωρίς να τον/την χαρακτηρίζουμε αρνητικά.
Εκφράζουμε την άποψή μας πάντα στο α΄ πρόσωπο, π.χ. «πιστεύω ότι», «έχω την εντύπωση ότι», «αισθάνομαι ότι». Με αυτό τον τρόπο δείχνουμε ότι πρόκειται για δική μας άποψη.
Προσπαθούμε να βάλουμε τον εαυτό μας στη θέση του άλλου, ώστε να έχουμε επίγνωση του πώς θα αισθανθεί ο/η σύντροφός μας όταν εκφράζουμε συγκεκριμένες σκέψεις και επιθυμίες.
Ο τόνος της φωνής, η στάση του σώματος και οι εκφράσεις του προσώπου μας χρειάζεται να βρίσκονται σε άμεση σύνδεση με αυτό που θέλουμε να πούμε.
Όταν εκφραζόμαστε, ξεκινάμε πάντα από το θετικό έτσι ώστε ο/η σύντροφός μας να μπορεί να δεχθεί πιο εύκολα κάποιο παράπονό μας. Με αυτό τον τρόπο δεν θα τηρήσει αμυντική στάση.
Εστιαζόμαστε πάντα στο παρόν χωρίς να κάνουμε αναφορές στο παρελθόν.
Ακόμη και αν πιστεύουμε ότι έχουμε δίκιο, καλό είναι να μπορούμε να ακούσουμε και μια άλλη γνώμη. Διαφορετικά, αν είμαστε απόλυτοι, είναι σαν να περιορίζουμε το οπτικό μας πεδίο και να τα βλέπουμε όλα άσπρα ή μαύρα στερώντας από τον εαυτό μας τις ενδιάμεσες αποχρώσεις του γκρίζου.
.jpg)
0 σχόλια: