Υπάρχει restart στις ανθρώπινες σχέσεις; Εμείς λέμε ότι υπάρχει. Και έχουμε εφτά (δύσκολα, σαν τη σχέση σου) βήματα για να το κάνεις.
Ας υποθέσουμε ότι, αφού έκανες κλικ σε αυτόν τον τίτλο, βρίσκεσαι στο σημείο που τα σκ@τωσες. Που ψάχνεις απεγνωσμένα το ctrl+Z (αναίρεση, για τους νουμπάδες) το οποίο εύχεσαι να είχε η ζωή –δεν έχει, λυπόμαστε. Που βλέπεις μια σχέση σου (ερωτική, φιλική, ανθρώπινη, δεν έχει σημασία πώς τη λες, μπορείς να τη λες και Μπάμπη, εμείς δεν είμαστε εδώ για να κρίνουμε) να διαλύεται στα εξ ων συνετέθη, και δεν είσαι σίγουρος/η αν μπορείς να μαζέψεις τα κομμάτια της για να τα ξανασυνθέσεις. Καλωσήρθες. Είμαστε πολλοί εδώ.
(*) Για να αποφύγουμε τα εκνευριστικά τον/την και του/της, όλες οι αντωνυμίες παρακάτω είναι αρσενικές, για χάρη συντομίας και μόνο. Προσαρμόστε αναλόγως.
Βήμα 1ο: Αποφάσισε ότι θα προσπαθήσεις
Το προφανέστερο είναι και το σημαντικότερο: Μην περιμένεις με ευχές να βάψεις αυγά, να γίνει ένα θαύμα ας πούμε και να ξαναδιασταυρωθούν οι δρόμοι σας κάπως μαγικά, να κοιταχτείτε στα μάτια και να χαθείτε χέρι-χέρι στο ηλιοβασίλεμα χωρίς εξηγήσεις. Οι ρομαντικές κομεντί έχουν καταστρέψει κόσμο.
Βήμα 2ο: Αποδέξου ότι μόνο τον εαυτό σου μπορείς να αλλάξεις
Οι άνθρωποι αλλάζουν, είναι μύθος το ότι δεν. Αλλάζουν, όμως, μόνο όταν το θέλουν –όχι επειδή τους το ζητάνε, ή επειδή κάποιος βρέθηκε να τους υπενθυμίσει ότι πρέπει. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι δεν μπορείς να περιμένεις, ή να απαιτήσεις, από τον άλλο να αλλάξει για να τα ξαναβρείτε. Μπορείς, όμως, να αλλάξεις εσύ –συμπεριφορά, αντιδράσεις, ό,τι έκανες λάθος απέναντί του τέλος πάντων. Και να ελπίζεις για το καλύτερο.
Βήμα 3ο: Σταμάτα να βλέπεις τις ανάγκες σας ως ανταγωνιστικές
Θα τολμήσουμε ένα αυθαίρετο συμπέρασμα εδώ, θεωρώντας πως οι σχέσεις χαλάνε κατά κύριο λόγο όταν οι ανάγκες των δύο εμπλεκομένων είναι διαφορετικές. Σκέψου, ας πούμε, ότι οι δυο σας έχετε να μοιραστείτε ένα πάπλωμα. Αν κάθε τετραγωνάκι του παπλώματος που παραχωρείς στον άλλο το μετράς για τετραγωνάκι του παπλώματος που φεύγει από την πλευρά σου, στο τέλος θα μείνεις ξεσκέπαστος –και παραπονεμένος. Συγνώμη που θα ακουστεί λίγο Λέο Μπουσκάλια αυτό, αλλά η λύση σου είναι να πας όσο πιο κοντά στον άλλο χρειάζεται, ώστε το πάπλωμα να σας καλύπτει και τους δύο.
Βήμα 4ο (και δυσκολότερο): Έλα στη θέση του
Πριν αρχίσεις να κάνεις γκριμάτσες αποδοκιμασίας, δε λέμε να απαρνηθείς τα δικά σου θέλω, ή να τα προσαρμόσεις στα θέλω του άλλου. Αυτό που χρειάζεται στην παρούσα φάση είναι να τον καταλάβεις όσο καλύτερα μπορείς, προκειμένου να αποφύγεις την κλασική παγίδα στην οποία πέφτουμε και ξαναπέφτουμε οι άνθρωποι, και χαλάμε σχέσεις που δεν θέλαμε να χαλάσουν: Αυτά που δίνουμε είναι αυτά που θα θέλαμε εμείς να μας δώσουν, αντί για αυτά που θα ήθελε ο άλλος να του δώσουμε.
Βήμα 5ο: Μίλα!
Όχι με υπονοούμενα, όχι με μισόλογα, ξεκάθαρα και ειλικρινά. Όσο άβολο και αν ακούγεται, όσο αμήχανο και αν βγει τελικά. Βάλ’ τον άλλο κάτω και εξήγησε τι πήγε στραβά, τι είσαι διατεθειμένος να διορθώσεις και, κυρίως, γιατί θέλεις να δοκιμάσετε να σώσετε οτιδήποτε αν σώζεται.
Βήμα 6ο: Άσε τους εγωισμούς
Στην ερώτηση που στριφογυρίζει τόση ώρα στο μυαλό σου «και γιατί να τα κάνω εγώ όλα αυτά και όχι ο άλλος;» η απάντηση είναι «γιατί εσύ αποφάσισες ότι θέλεις να προσπαθήσεις να το σώσεις, γιατί εσύ είσαι εδώ και διαβάζεις αυτό το κείμενο, γιατί όπως είπε και ο Μενέλαος Λουντέμης ‘αγαπώ θα πει αγαπώ –το τι κάνει ο άλλος είναι δική του δουλειά’». Και γιατί με τους εγωισμούς δε σώθηκε ποτέ καμία σχέση.
Βήμα 7ο: Το restart
Έστω ότι όλο αυτό το σχέδιο έχει πάει κατ’ ευχήν, και είναι και ο άλλος διατεθειμένος να το πάρετε από την αρχή. Ιδανικά σε αυτό το σημείο η επιστήμη θα είχε προχωρήσει αρκετά ώστε να μπορείτε να διαγράψετε και οι δυο από τη μνήμη σας όλα όσα είχαν πάει στραβά μεταξύ σας στο παρελθόν. Επειδή, όμως, φευ, οι ερευνητές είναι απασχολημένοι να στέλνουν ρομπότ να ψάχνουν νερό στον Άρη, είσαι μόνος σου και σε αυτό.
Και θα χρειαστεί κάθε φορά που κάτι θα σε ενοχλεί να έχεις την αυτοπειθαρχία να το αντιμετωπίζεις/ συζητάς/ λύνεις σαν να συμβαίνει για πρώτη φορά –και όχι σαν να είναι ένα μοτίβο συμπεριφοράς που σου τη σπάει στον άλλο που εδώ που τα λέμε κιόλας σου ‘χει φάει τη ζωή και πολλά μας τα ‘κανε, τις ίδιες μ*λ@κίες με πρόπερσι συνεχίζει, αλλά δε φταίει κανένας άλλος εσύ που διάβασες 715 λέξεις για το πώς να το ξαναξεκινήσεις όλο από την αρχή και δεν το εκτιμάει, αλλά τέτοιος ήταν πάντα τι περιμέν… Σταμάτησες; Ωραία. Τώρα ξαναδιάβασε την πρώτη πρόταση αυτής της παραγράφου.
0 σχόλια: