Σε κάθε σχέση, νέα ή παλιά, οι άνθρωποι τείνουμε να έχουμε προσδοκίες ο ένας από τον άλλο. Αυτά που περιμένουμε βέβαια μπορεί να είναι ή να μην είναι ρεαλιστικά, όμως σε κάθε περίπτωση, αν δεν είμαστε ξεκάθαροι πρώτα με τον εαυτό μας (ως προς το τι χρειαζόμαστε) και ύστερα με τον άλλο (ως προς το τι περιμένουμε), κινδυνεύουμε να απογοητευτούμε άσχημα.
Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει εξ’ αρχής, ούτε φυσικά μπορεί να μαντέψει τις ανάγκες μας και όσο φυσιολογικά και αν μας φαίνονται εμάς αυτά που χρειαζόμαστε και επιθυμούμε, είναι καλό να έχουμε κατά νου πως το τι χρειάζεται, τι επιθυμεί και τι περιμένει ο καθένας μπορεί να είναι τελείως διαφορετικό και αυτό δεν είναι κακό.
Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός άρα και οι ανάγκες και οι επιθυμίες μας είναι λογικό να διαφέρουν. Όμως, αν δεν είμαστε σε θέση α) να επικοινωνούμε τις ανάγκες μας και β) να είμαστε ανοιχτοί να «ακούσουμε» τις ανάγκες του άλλου, τότε ίσως δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι να είμαστε ουσιαστικά μαζί του.
Κάθε σχέση είναι διαφορετική και το πώς θα εξελιχθεί εξαρτάται από μια σειρά από διαφορετικούς παράγοντες.
Όμως, το μόνο βέβαιο είναι πως μια σχέση (όπως και το κάθε τι στη ζωή μας) χρειάζεται δουλειά για να πετύχει.
Επίσης, καλό θα ήταν να θυμόμαστε πως σε μία σχέση δεν έχουμε μόνο δικαιώματα, αλλά και υποχρεώσεις, γιατί καμία σχέση δε μπορεί να είναι μονόπλευρη.
Δε μπορούμε μια ζωή να περιμένουμε από τον άλλο, όταν δεν είμαστε έτοιμοι ή δε θέλουμε κι εμείς με τη σειρά μας να προσφέρουμε.
Μπορεί λοιπόν τα πάντα σε μια σχέση να είναι διαπραγματεύσιμα και να εξαρτώνται από τις ανάγκες και τις επιθυμίες του καθένα μας (με κλειδί την ανοιχτή επικοινωνία και το σεβασμό τόσο προς εμάς όσο και προς τον άλλο), όμως υπάρχει μια σειρά από πράγματα που φαίνεται να «μοιράζονται» οι περισσότερες σχέσεις που μοιάζουν να αντέχουν στο χρόνο και αυτά είναι:
1. Στοργή και τρυφερότητα: και αυτά πρέπει να εκφράζονται τόσο με λέξεις, όσο όμως (και το κυριότερο) με πράξεις. Ο καθένας από μας πρέπει να νιώθει επιθυμητός και αγαπητός έμπρακτα.
2. Συμπόνια και κατανόηση: ο σύντροφος μας πρέπει να είναι ένας άνθρωπος που θα είναι εκεί για εμάς στα δύσκολα, που ξέρουμε πως μπορούμε να στραφούμε σε αυτόν και αυτός να είναι εκεί. Μπορεί να μη μπορεί πρακτικά να μας βοηθήσει, όμως πρέπει να είναι εκεί για εμάς, ακόμη κι αν είναι απλά για να μας παρηγορήσει .
3. Ενδιαφέρον: ο σύντροφός μας πρέπει να ενδιαφέρεται πραγματικά για το ποιοι είμαστε, τι μας ενδιαφέρει, τις σκέψεις μας, τις απόψεις μας, τα συναισθήματα μας.
Επίσης, ο σύντροφός μας πρέπει:
4. Να μας σέβεται: ο σύντροφός μας πρέπει να σέβεται αυτό που είμαστε, αυτό που έχουμε ανάγκη, τα όρια μας και τις επιθυμίες μας, ακόμη κι αν δεν συμφωνεί πάντα μαζί μας.
5. Να μας υπολογίζει: ο σύντροφος μας πρέπει να σκέφτεται πως η συμπεριφορά του μπορεί να μας επηρεάζει. Αυτό δε σημαίνει πως οφείλει να μας κάνει όλα τα χατίρια, όμως πρέπει σίγουρα να αφιερώνει λίγο χρόνο στο να προσπαθεί να δει τα πράγματα και από τη δική μας οπτική.
6. Να μας αφιερώνει χρόνο: αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να κάνουμε τα πάντα μαζί. Το αντίθετο μάλιστα. Ο καθένας σε μία σχέση πρέπει να αφιερώνει χρόνο στον εαυτό του, σε αυτά που του αρέσουν και να διατηρεί και ένα κομμάτι της ζωής του ανεξάρτητο από τον άλλο. Όμως, σε μία σχέση, οφείλουμε να εξασφαλίζουμε χρόνο ο ένας για τον άλλο και να κάνουμε αυτό το χρόνο (ακόμη κι αν είναι πολύ περιορισμένος) να είναι ποιοτικός και σημαντικός.
Όλα τα παραπάνω πρέπει βέβαια όχι μόνο να τα περιμένουμε από τον άλλο, αλλά και να είμαστε έτοιμοι να τα προσφέρουμε.
Ίσως, κάποια από τα παραπάνω να μη σας βρίσκουν σύμφωνους ή να μη νιώθετε πως τα έχετε ανάγκη. Και δεν πειράζει καθόλου. Αυτό που πρέπει να αναρωτηθείτε είναι εάν αυτά που έχουν για εσάς πραγματικά σημασία τα έχετε βρει. Κι αν πάλι όχι, δε σημαίνει απαραίτητα πως η σχέση σας δε μπορεί να πετύχει.
Αρκεί να θυμάστε πως με το διάλογο και τη συζήτηση μπορείτε να κερδίσετε πολλά παραπάνω από όσα φαντάζεστε.
Μη φοβάστε να μιλήσετε με το σύντροφο σας και να εκφράσετε τις ανάγκες σας.
Εξηγήστε του τι είναι σημαντικό για εσάς και τι σας λείπει. Μη ξεχνάτε πως κανείς δε μπορεί να προσφέρει κάτι όταν δε ξέρει πως ο άλλος το έχει ανάγκη.
Μπορεί να εκπλαγείτε όταν διαπιστώσετε πόσα είναι διατεθειμένοι να μας προσφέρουν οι άλλοι, αρκεί να τους τα ζητήσουμε.
Αυτό όμως προϋποθέτει πως είμαστε κι εμείς έτοιμοι να ακούσουμε και να προσπαθήσουμε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες του άλλου, γιατί δυστυχώς οι άνθρωποι τείνουμε να γινόμαστε αμυντικοί όταν νιώθουμε πως οι άλλοι μπορεί να έχουν κάποιο παράπονο από εμάς, κι όταν γινόμαστε αμυντικοί, δυστυχώς δεν «ακούμε». Κι αν δεν «ακούμε», τότε δε μπορούμε να ανταποκριθούμε σωστά.
Τέλος, καλό είναι να θυμόμαστε, πως όσο περνάει ο καιρός, οι άνθρωποι αλλάζουν. Και μαζί τους, αλλάζουν και οι ανάγκες και οι επιθυμίες τους. Κι αυτό δεν είναι κακό, είναι μέρος της εξελικτικής μας πορείας. Κακό είναι όταν ξεχνάμε να αναρωτηθούμε τι χρειαζόμαστε, ξεχνάμε να αναρωτηθούμε μήπως άλλαξαν οι ανάγκες μας. Και μπορεί να θυμώνουμε με τον άλλο γιατί κάτι μας λείπει κι αυτός δε μας το δίνει. Θυμηθήκαμε να το ζητήσουμε; Και ύστερα θυμηθήκαμε να ρωτήσουμε και τον άλλο μήπως άλλαξαν οι δικές του ανάγκες; Οι σχέσεις αρχίζουν να χάνονται όταν οι άνθρωποι «ξεχνούν» να «συστήνονται» και να «ξανασυστήνονται» από την αρχή, όποτε χρειάζεται.
Της Αθηνάς Παντελίδου Κωφίδου, Ψυχολόγος, MSc
Contact Info: Βασιλέως Ηρακλείου 47
Τ: 6974580769
Email: pantelidoukofidou@gmail.com
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook και ακολούθησέ μας στο Instagram και στο Twitter γιατί με το https://trelogaidouri.blogspot.com/# θα βρεις ό,τι ψάχνεις!
ΤΡΕΛΟ ΓΑΙΔΟΥΡΙ
0 σχόλια: