Είναι λίγο δύσκολο να δεις καθαρά, όταν όλα γύρω σου τα έχεις μπερδέψει. Έχεις μπερδέψει συναισθήματα με πρόσωπα, έρωτες κεραυνοβόλους με ψεύτικους, από εκείνους που χρειάστηκες για να αντέξεις δυο στιγμές μοναξιάς.
Από εκείνες τις μικρές ξαναμμένες σπίθες που εσύ βάφτισες έρωτα για να αντέξεις. Για να γεμίσεις τον πληγωμένο σου εγωισμό και να μπορέσεις να σταθείς πάλι στα πόδια σου, που εσύ πάλι και μόνο εσύ, άφησες τον εαυτό σου να πέσει.
Δε λέω, το χρειαζόσουν κι αυτό. Να νιώσεις το απόλυτο τίποτα. Να μπεις σε μία διαδικασία λύπησης του ίδιου σου του εαυτού. Αλλά τι κατάλαβες; Τι κέρδισες από αυτό; Ένα απόλυτο τίποτα. Μπόρεσες να κοροϊδέψεις εσένα κι όλους τους υπόλοιπους γύρω σου. Κέρδισες κάποιες παραπάνω υποτιθέμενες εμπειρίες και χάρισες το κορμί σου σε σώματα, τα οποία ήταν για μια στιγμή. Για τόσα σε είχες; Αυτός ήταν ο στόχος σου; Κι εσύ; Πάλι άδειος και πάλι στο τίποτα. Μακριά απ’ το στόχο σου και πάλι μπερδεμένος. Στα συναισθήματά σου και στα ερωτηματικά σου, τα οποία όσο πάνε μεγαλώνουν μέσα σου όλο και πιο πολύ. Έντονα κι επίμονα, να βγουν έξω, να επαναστατήσουν.
Υποτίθεται ότι τα πράγματα έπρεπε να είναι πιο απλά, πιο όμορφα και πιο ήσυχα.Υποτίθεται πως ξέρεις τι θέλεις και τι ζητάς. Θέλεις κάποιον απλώς να σε κάνει να μην ξέρεις τι θέλεις. Να σε τρελαίνει και μετά να είναι εκεί. Να σου δείχνει πόσο τέλειος είσαι. Κι εσύ το ίδιο γι’ αυτόν. Αλλά εσύ βολεύτηκες σε σχέσεις μικρές. Από κάθε άποψη και κάθε όψη.
Το καταλαβαίνω. Τυφλώθηκες, μπερδεύτηκες και μπέρδεψες κόσμο και κοσμάκη. Αλλά σε παρακαλώ, ξύπνα. Ξύπνα απ’ την κατάρα του ύπνου που έχεις μπει. Γιατί από εκεί ξυπνάς μόνο με το φιλί της αληθινής αγάπης κι αυτήν ακόμη δεν την έχεις βρει. Είσαι για τα πολλά κι όχι για τα λίγα. Οπότε συγκεντρώσου και μη βολεύεσαι, γιατί εσύ θα βγεις πάλι χαμένος.
Φοβάσαι τη μοναξιά, όπως όλοι μας. Αν όμως δεν μπορέσεις ν’ αποκρυπτογραφήσεις το κάθε μήνυμα που αυτή σου στέλνει, αν δε γίνεις ένα μ’ αυτήν και δεν την αντιμετωπίσεις ως σωστό αντίπαλο, τότε ποτέ δε θα καταλάβεις τι ακριβώς ψάχνει και προς τα πού πρέπει να πας. Δε θα καταλάβεις ποτέ πως το να είσαι μόνος για κάποιο καιρό, είναι ίσως η αρχή για να έχεις τα πάντα. Αν δεν αντέξεις τον εαυτό σου σε στιγμές απόλυτης μοναξιάς, τότε πώς θα μπορέσεις ν’ αντέξεις την υπερβολική ευτυχία;
Αυτό που πραγματικά ψάχνεις πάντα θ’ αντικατοπτρίζει το μέσα σου. Αν το μέσα σου είναι μπερδεμένο θα συμβιβαστεί με κάτι ψεύτικο και προσωρινό και τότε αυτό που θα έχεις δίπλα σου θα είναι το ίδιο. Βρες τα με τον εαυτό σου πρώτα, ανέβασε πρώτα αυτόν. Γιατί αυτός και μόνο αυτός θα σε βοηθήσει να καταλάβεις. Κι όταν εσύ θα είσαι καλά με εσένα, τότε κι αυτό που θα βρεις θα είναι κάτι καλό, κάτι ατόφιο κι αγνό.
Είναι όντως περίεργο και λίγο αστείο όλο αυτό το συναίσθημα. Αυτό που ξυπνάς λες κι ήσουν σε λήθαργο και δεν ξέρεις ούτε τι μέρα είναι, ούτε τι ώρα ή ποιο έτος. Ζαλισμένος προσπαθείς να θυμηθείς, να ξεθολώσεις και να καταλάβεις τι έχει γίνει. Κι όταν το καταλάβεις, μετά αισθήματα παράξενα σε κυριεύουν και προσπαθείς να βρεις απαντήσεις για τις άσκοπες πράξεις σου.
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή λοιπόν, που ξυπνάς, μη διστάσεις ν’ ανάψεις το τσιγάρο σου και να πάρεις μία τζούρα. Και μια βαθιά ανάσα. Τόσο βαθιά που ο καπνός θα εισχωρήσει μέσα στο μυαλό σου και θα σε κάνει ν’ αναρωτηθείς. Δεν είναι άδικο να σε χαραμίζεις έτσι για μια αγκαλιά που θα σε ζεστάνει μόνο για ένα-δύο βράδια; Ο καιρός έχει κρυώσει ήδη. Εσύ γιατί να κάτσεις να ζεσταθείς μόνο για λίγο;
Γράφει η Στέλλα Σεπέρα
0 σχόλια: