Πολλοί αναρωτιούνται γιατί δεν στεριώνουν οι σχέσεις τους. Η απάντηση για τους περισσότερους είναι ότι αυτό οφείλεται στους ίδιους. Ίσως να μην το έχουν συνειδητοποιήσει, αλλά στην πραγματικότητα φοβούνται να αφεθούν πραγματικά στην αγάπη.
Ενώ ο φόβος εκδηλώνεται για τον καθένα με διαφορετικό τρόπο ή εμφανίζεται σε διαφορετικό στάδιο της σχέσης, οι περισσότεροι ορθώνουν προστατευτικά τείχη γύρω τους που πιστεύουν ότι θα τους προστατεύσουν από το να πληγωθούν.
Πράγματι, μπορεί αυτά τα τείχη να προσφέρουν την ψευδαίσθηση της ασφάλειας και της προστασίας, όμως παράλληλα δημιουργούν απόσταση ανάμεσα στο ζευγάρι.
Οπότε, τι προκαλεί τον φόβο μας να ανοιχτούμε σε μία σχέση, και τελικά καταστρέφει ακόμα και σχέσεις που θα θέλαμε να έχουμε;
Οι άνθρωποι που φοβούνται να αγαπήσουν είναι γιατί αισθάνονται πιο τρωτοί. Μια νέα σχέση είναι ένα "μη χαρτογραφημένο έδαφος".
Οι φόβοι μας, είναι επόμενο, πως θα ξεπηδήσουν και οι άμυνές μας θα αμβλυνθούν όσο θα ερχόμαστε πιο κοντά ο ένας στον άλλον. Οι συνήθειές μας αλλάζουν και έχουμε την αίσθηση πως όσο πιο πολύ δενόμαστε, τόσο περισσότερο πληγωνόμαστε.
Μία νέα αγάπη κάνει το μυαλό να γυρνάει σε παλιότερες πληγές και σε κακές εμπειρίες που έχουν προκύψει από προηγούμενους έρωτες.
Οι αρνητικές προσλαμβάνουσες του παρελθόντος αναφορικά με το συγκεκριμένο θέμα επανέρχονται στον εγκέφαλο και μας ανησυχούν σχετικά με τον βαθμό στον οποίο θα πρέπει να είμαστε εξωστρεφείς, άρα και ν’ αποκαλύπτουμε τα «θέλω» μας στον/στη σύντροφό μας.
Η αγάπη κάνει τον κάθε άνθρωπο να μπαίνει ξανά και ξανά σε διαδικασίες αυτοεκτίμησης.
Τα ερωτήματα του τύπου «αυτά που κάνουν την ικανοποιούν;», «θέλει όντως αυτά από μένα ή δεν τον γεμίζω;» μας αγχώνουν. Αρνητικές εμπειρίες που σχετίζονται ενδεχομένως και με κακή συμπεριφορά του ενός γονέα προς τον άλλον έχουν καταγραφεί στις εμπειρίες που μας έχουν σημαδέψει και, τελικά, μας αποτρέπουν απ’ το να ενδώσουμε ξανά στην αγάπη.
Όσο πιο πολύ διασκεδάζει κάποιος με τον σύντροφό του τόσο περισσότερες πιθανότητες υπάρχουν να βιώσει μεγάλο πόνο αν η σχέση διαλυθεί, άρα και να μη θελήσει εφεξής να ξαναποντάρει σε σοβαρό δεσμό που, εκ των πραγμάτων, ταυτίζεται με την αγάπη.
Οι άνθρωποι που φοβούνται να αγαπήσουν είναι συχνά γιατί πιστεύουν πως η αγάπη δεν είναι ισότιμη.
Ένας εκ των δύο πάντα αγαπάει περισσότερο. Ο φόβος πως θα χαθεί η μία προσωπικότητα μέσα στην άλλη, πως θα "ρουφήξει" ο ένας τον άλλον (αυτόν που αγαπάει περισσότερο), έρχεται και κατασπαράζει την όποια διάθεση «αυτοδιάθεσης».
Το γεγονός δηλαδή πως όσο πιο πολύ αγαπάς τόσο περισσότερο εξαρτάσαι από τον άλλον, μας απωθεί απ’ το να βιώσουμε την αγάπη.
Ένας έρωτας μπορεί να αλλάξει υφισταμένες σχέσεις με την οικογένειά σου. Αν δεν υπάρξουν αμοιβαία συναισθήματα εκτίμησης και σεβασμού, είναι πολύ δύσκολο να κρατήσεις ισορροπίες.
Το γεγονός πως μπορεί να χρειαστεί να πάρεις κάποιες φορές το μέρος του ενός ή του άλλου σε απομακρύνει. Ακόμα, το ενδεχόμενο οι στενοί συγγενείς του ενός ή του άλλου να επιθυμήσουν να παρέμβουν στα προσωπικά σας, σε ωθεί μακριά απ’ τον έρωτα.
Η αγάπη γενικά ξαναφέρνει στο φως αμφιβολίες που σχετίζονται με την κοσμοθεωρία σου: όσο πιο σημαντικό θεωρούμε έναν άνθρωπο για εμάς, τόσο περισσότερο φοβόμαστε μην του συμβεί κάτι, με αποτέλεσμα ν’ απογειώνεται το άγχος και να μην μπορούμε ν’ αντεπεξέλθουμε στην πραγματικότητα, χάνοντας το «ζουμί» της σχέσης.
Οι φόβοι, για εμάς, μπορεί να εκλογικεύονται, ωστόσο, το άγχος παραμονεύει.
Αδράξτε τη μέρα και μην σκέφτεστε το μέλλον! Απολαύστε τη στιγμή με τον άνθρωπό σας, συνεχίστε να είστε ειλικρινείς απέναντί του και… «Que sera, sera», που τραγουδούσε η Ντόρις Ντέι. Τόσο απλά – τελικά.
0 σχόλια: