Νέες έρευνες μας προτείνουν έναν ανατρεπτικό τρόπο να εκτοξεύσουμε τη σεξουαλική επιθυμία μας...
Κραυγές ηδονής πλημμύρισαν τα επιστημονικά εργαστήρια. Οι εθελόντριες που συμμετείχαν στην κλινική δοκιμή ενός καινούριου φαρμάκου έζησαν στιγμές υπέρτατης σεξουαλικής ικανοποίησης, μπροστά στις οποίες οι περιπέτειες της Αναστάζια από τις Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι θυμίζουν ρομαντικό μυθιστόρημα του 19ου αιώνα. Το χάπι που δημιούργησαν οι ερευνητές έκανε αυτές τις γυναίκες να ξεπεράσουν τις αναστολές τους, να ξεχάσουν όλα τα προβλήματά τους και να φτάσουν σε πολλαπλούς οργασμούς.
Ας επανέλθουμε όμως στην πραγματικότητα. Αυτό το μαγικό χαπάκι δεν έχει δημιουργηθεί ακόμη, παρά τις μακροχρόνιες προσπάθειες των επιστημόνων. Ίσως γιατί, σύμφωνα με την Αμερικανίδα σεξοθεραπεύτρια Έμιλι Ναγκόσκι, PhD, η γυναικεία σεξουαλικότητα είναι πιο εγκεφαλική υπόθεση απ’ ό,τι η αντρική, οπότε οι μηχανισμοί που έχουν αποδειχτεί αποτελεσματικοί στις αντίστοιχες αγωγές για τον άντρα -οργανικές αλλαγές, όπως η αύξηση της ροής του αίματος στα γεννητικά όργανα- δεν φαίνεται να λειτουργούν στην περίπτωση της δικής μας ερωτικής επιθυμίας.
Η δρ Ναγκόσκι όμως πιστεύει ότι μπορούμε να «παρασκευάσουμε» μόνες μας το γυναικείο βιάγκρα, όχι με μαγειρέματα σε κάποιο εργαστήριο χημείας, αλλά με την αναθεώρηση του τρόπου σκέψης μας. Το πώς περιγράφεται στο καινούριο βιβλίο της Come As You Are (Έλα όπως είσαι, εκδ. Simon & Schuster). Η ίδια δεν μας προτείνει προκάτ λύσεις τύπου «πέντε τρόποι να έρθεις σε οργασμό», αλλά μας ξεναγεί στους μηχανισμούς της γυναικείας σεξουαλικότητας και μας παρέχει τα εργαλεία για να επινοήσουμε τους δικούς μας τρόπους προκειμένου να τα καταφέρουμε.
Το τιμόνι του πόθου
Ο μηχανισμός της ερωτικής επιθυμίας μας θυμίζει το σύστημα οδήγησης ενός αυτοκινήτου, γράφει η ειδικός. Ο εγκέφαλός μας έχει ένα σεξουαλικό «γκάζι» (Σύστημα Σεξουαλικής Διέγερσης) το οποίο, όταν λαμβάνει ερωτικά ερεθίσματα –εικόνες, ήχους, σκέψεις, συναισθήματα κ.λπ.–, ενεργοποιεί τον πόθο, καθώς και ένα «φρένο» (Σύστημα Σεξουαλικής Αναστολής), που μόλις αντιληφθεί οποιαδήποτε εξωτερική ή εσωτερική απειλή –π.χ. το φόβο μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης– τον μπλοκάρει.
Κατά κανόνα οι γυναίκες διαθέτουμε πιο ευαίσθητο «φρένο», ενώ οι άντρες πιο ευαίσθητο «γκάζι». Για όλους μας πάντως ισχύει το ίδιο πράγμα: Τα ερεθίσματα που ενεργοποιούν το «γκάζι» ή το «φρένο» μας τα διδασκόμαστε από την κοινωνία στην οποία μεγαλώνουμε. Είναι αυτό που η δρ Ναγκόσκι αποκαλεί «σεξουαλική γλώσσα»: «Όπως δεν υπάρχουν έμφυτες λέξεις, έτσι δεν φαίνεται να υπάρχουν και έμφυτα σεξουαλικά ερεθίσματα. Ό,τι μας διεγείρει ή μας απωθεί το μαθαίνουμε μέσω της κουλτούρας μας, περίπου όπως τα παιδιά μαθαίνουν ένα λεξιλόγιο». Ακόμη όμως και το ίδιο ερέθισμα μπορεί άλλοτε να το ερμηνεύουμε ως ερωτικό και άλλοτε ως ουδέτερο ή ακόμη και ως ενοχλητικό.
Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι τα χαστουκάκια στους γλουτούς (spanking): Αν ο σύντροφός μας δοκιμάσει αυτό το παιχνίδι στη διάρκεια της ερωτικής πράξης, θα μας χαρίσει έξτρα ικανοποίηση. Αν όμως το κάνει ενώ πλένουμε τα πιάτα, θα μας τσιτώσει τα νεύρα. Από τι εξαρτάται, λοιπόν, η επίδραση που έχει πάνω μας ένα ερέθισμα; Από το σύνολο των συνθηκών σε μια δεδομένη στιγμή, απαντά η δρ Ναγκόσκι, το οποίο αποκαλεί «πλαίσιο» (context): «Το πλαίσιο αναφέρεται, πρώτον, στις εξωτερικές συνθήκες –στον άντρα με τον οποίο είμαστε μαζί, στην τοποθεσία όπου βρισκόμαστε κ.λπ.– και, δεύτερον, στην ψυχική μας κατάσταση: αν είμαστε χαλαρές ή αγχωμένες, αν αγαπάμε τον παρτενέρ μας ή όχι κ.ά.». Πώς μπορούμε επομένως να το διαμορφώσουμε έτσι ώστε να ζήσουμε στιγμές πάθους που θα ζήλευε και η Κιμ Μπάσιντζερ στις 9 1/2 Εβδομάδες;
Η φλόγα που δεν σβήνει
Το ιδανικό πλαίσιο για σεξ, σύμφωνα με τη σεξοθεραπεύτρια, παρότι διαφέρει από γυναίκα σε γυναίκα, σε γενικές γραμμές συνδυάζει τρία χαρακτηριστικά: χαμηλά επίπεδα στρες, τρυφερότητα και ερωτισμό. «Το έντονο στρες περιορίζει τη σεξουαλική επιθυμία στο 80%-90% των περιπτώσεων» εξηγεί η συγγραφέας. Για να παρασκευάσουμε, επομένως, την πρώτη δραστική ουσία του ροζ βιάγκρα, θα χρειαστεί να επιστρατεύσουμε ό,τι μας βοηθάει περισσότερο να το διαχειριστούμε (σωματική άσκηση, διαλογισμό κ.λπ.). Η επόμενη πρόκληση; Να αναμείξουμε τα υπόλοιπα συστατικά που διαμορφώνουν το ιδανικό πλαίσιο: την τρυφερότητα και τον ερωτισμό. Ωστόσο τον ερωτισμό τον βρίσκουμε συνήθως στις καινούριες γνωριμίες και τις ευκαιριακές επαφές, ενώ την τρυφερότητα στις μακροχρόνιες σχέσεις.
Κι όμως η τρυφερότητα μπορεί να συνυπάρξει με τον ερωτισμό, πιστεύει η δρ Ναγκόσκι. Σε μια καινούρια γνωριμία (αν και όχι τόσο εύκολα σε μια ευκαιριακή επαφή) αυτά τα δύο ίσως συναντηθούν σε ένα... σημείο καμπής, όταν δηλαδή αρχίζουν να καλλιεργούνται συναισθήματα ανάμεσα στους εραστές, ενώ το πάθος ακόμη καλά κρατεί. Στη μακροχρόνια σχέση από την άλλη, η τρυφερότητα μπορεί να υφίσταται, όμως ο ερωτισμός θα πρέπει να διεκδικηθεί από καθέναν από τους εραστές.
Με ποιον τρόπο; Υπάρχουν δύο διαφορετικές προσεγγίσεις. Από τη μία, η ψυχοθεραπεύτρια Έστερ Περέλ πιστεύει ότι το μυστικό είναι να διατηρήσουμε ένα κομμάτι της αυτονομίας μας: να κάνουμε το σύντροφό μας να νιώθει ότι δεν του ανήκουμε απόλυτα, αφήνοντάς του έτσι το αίσθημα του ανικανοποίητου, το οποίο όμως θα είναι αρκετά ήπιο ώστε να μην κινδυνεύει να εξελιχτεί σε οργή ή απογοήτευση. Ή, όπως το έθεσε η Περέλ σε μια ομιλία Ted, «για να ποθούμε, πρέπει να έχουμε μια γέφυρα να διαβούμε». Στον αντίποδα συναντάμε τη θεωρία του Τζον Γκότμαν, ο οποίος στο βιβλίο του The Science of Trust (Η επιστήμη της εμπιστοσύνης, εκδ. W.W. Norton & Company) γράφει ότι δεν είναι η υπερβολική οικειότητα, μα η απουσία της που προκαλεί προβλήματα στην ερωτική μας ζωή.
Ο συγγραφέας πιστεύει ότι η επιθυμία δεν τροφοδοτείται από ένα αίσθημα ανικανοποίητου αλλά από την ευχαρίστηση που μας προσφέρουν οι κοινές εμπειρίες με το σύντροφό μας. Ο Γκότμαν υποστηρίζει ότι, για να ποθούμε, δεν πρέπει να έχουμε μια γέφυρα να διαβούμε, αλλά να τη χτίσουμε μαζί. Και οι δύο θεωρίες ωστόσο συγκλίνουν σε ένα σημείο: για να κρατήσουμε τη φλόγα ζωντανή, είναι σημαντικό να διατηρήσουμε στη σχέση μας ένα είδος πνευματικής περιέργειας. Αυτή η περιέργεια, σύμφωνα με την Περέλ, πυροδοτείται από το σύντροφό μας, ο οποίος λόγω της απόστασης εξακολουθεί να περιβάλλεται από μυστήριο, ενώ για τον Γκότμαν ενεργοποιείται από κάθε καινούρια απόλαυση που εξερευνούμε μαζί με τον παρτενέρ μας.
Σαμποτέρ της σεξουαλικότητάς μας
Δεσμευμένες και singles, ωστόσο, όλες οι γυναίκες δυσκολευόμαστε να δημιουργήσουμε το ιδανικό πλαίσιο για σεξ και για έναν ακόμη λόγο: γιατί η ψυχική μας κατάσταση δηλητηριάζεται διαρκώς από τις τύψεις, τη χαμηλή αυτοεκτίμηση, την απογοήτευση και τις άλλες επιπτώσεις που προκαλούν τα κοινωνικά στερεότυπα.
Από την παιδική ηλικία μας, εξηγεί η δρ Ναγκόσκι, βομβαρδιζόμαστε από τρία αντιφατικά μηνύματα, που απαιτούν από εμάς να είμαστε και σέξυ και... καλόγριες.
Το πρώτο μήνυμα, το ηθικό, προειδοποιεί: «Η απόλαυση του σεξ είναι ντροπή». Αν πιστεύετε ότι αυτή η νοοτροπία έχει ξεπεραστεί στο δυτικό κόσμο, αρκεί να σκεφτείτε πόσο αμήχανα νιώθετε όταν κάποιος σύντροφός σας σας ρωτά πόσους εραστές είχατε στο παρελθόν (και αποφεύγετε να του απαντήσετε γιατί ο αριθμός είναι διψήφιος). Το δεύτερο μήνυμα, το ιατρικό, προσπαθεί να μας πείσει ότι «δεν είμαστε φυσιολογικές». Απευθύνεται σε όποια δεν συμμορφώνεται με τουλάχιστον έναν από τους μύθους της γυναικείας σεξουαλικότητας. Για παράδειγμα, σε όσες ανήκουν στο 30% των γυναικών που δεν αισθάνονται την επιθυμία για σεξ αν δεν κάνει ο παρτενέρ τους την πρώτη κίνηση, στο 70% που δυσκολεύονται να έρθουν σε οργασμό μόνο με κολπική διείσδυση, στο 16% που μέχρι τα 28 τους χρόνια δεν έχουν φτάσει ούτε μία φορά σε οργασμό. Όλες αυτές οι συμπεριφορές είναι φυσιολογικές.
Και μετά έρχεται το τρίτο μήνυμα, από τα μίντια, να μας υποβάλει την ιδέα ότι «είμαστε ανεπαρκείς στο σεξ». Γιατί; Δεν μπορεί, όλο και κάτι θα έχουμε κάνει λάθος. Ας πούμε, ίσως δεν έχουμε δοκιμάσει όλες τις στάσεις του Κάμα Σούτρα ή δεν φιλοξενούμε μια συλλογή από δονητές στο -κλειδωμένο φυσικά- συρτάρι μας. Ή η σιλουέτα μας δεν ανταποκρίνεται στα σύγχρονα πρότυπα ομορφιάς: έχουμε υπερβολικά μεγάλο ή ανύπαρκτο στήθος, τεράστια ή πολύ μικρά οπίσθια.
Τι συμβουλεύει η δρ Ναγκόσκι; Να αρχίσουμε να αντιμετωπίζουμε τα μηνύματα που δεχόμαστε από το περιβάλλον μας σαν ένα... salad bar: να διαλέγουμε για το πιάτο μας μόνο εκείνα που ταιριάζουν στις πραγματικές μας επιθυμίες. Βασική προϋπόθεση, βέβαια, για να συμβεί αυτό είναι να αποδεχτούμε το σώμα μας και να αντιμετωπίσουμε τον εαυτό μας με καλοσύνη και κατανόηση. Να μην αμφιβάλουμε ούτε στιγμή για το ότι είμαστε φυσιολογικές και ελκυστικές. Μόνο τότε θα δώσουμε λίγο παραπάνω «γκάζι», θα σταματήσουμε να έχουμε διαρκώς το πόδι μας ακουμπισμένο στο «φρένο» και θα εξερευνήσουμε νέες πτυχές της σεξουαλικότητάς μας. Αν πιστέψουμε ότι μπορούμε να απολαύσουμε το σεξ των ονείρων μας, η προσδοκία μας θα λειτουργήσει σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία.
0 σχόλια: