Δεν μπόρεσες ποτέ να αντιμετωπίσεις το αβέβαιο, το ρίσκο, τους εγγενείς κινδύνους που περιέχει η ίδια η κατάσταση τού να είσαι ζωντανός.
Σου ζήτησα να ερωτευτείς. Μου είπες «φοβάμαι».
Σου είπα να διεκδικήσεις. Μου είπες «δεν μπορώ».
Σου φώναξα «ζήσε». Μου είπες «η ζωή είναι δύσκολη».
Τι περίμενες λοιπόν; Τώρα που ο χρόνος έχει φύγει, έφυγαν μαζί του και οι ευκαιρίες. Τις έχασες.
Ξέρεις γιατί; Γιατί φοβόσουν.
Δεν μπόρεσες ποτέ να αντιμετωπίσεις το αβέβαιο, το ρίσκο, τους εγγενείς κινδύνους που περιέχει η ίδια η κατάσταση τού να είσαι ζωντανός.
Ναι, η ζωή δεν είναι συμβόλαιο με εγγυήσεις, βεβαιότητες και εξασφαλισμένη εξέλιξη.
Ή μάλλον, είναι συμβόλαιο με μία και μόνη ποινική ρήτρα: Αν δεν τη ζήσεις, θα σε εκδικηθεί. Αν φοβηθείς, θα σε τιμωρήσει.
Όχι, η ζωή δεν είναι μαθηματικά. Ρέει όπως εκείνη αποφασίζει, κι εσύ οφείλεις να μπεις στο ρεύμα και να κολυμπήσεις. Είτε προς τη φορά του, είτε αντίθετα, πρέπει να μπεις στα παγωμένα νερά και να βάλεις τα δυνατά σου.
Όσο μένεις απέξω, σαπίζεις, παθαίνουν αγκύλωση τα μέλη σου, γίνεται όλο και δυσκολότερο να κινηθείς. Η ακινησία είναι θάνατος, να το θυμάσαι.
Μου είπες ότι φοβάσαι το θάνατο. Όποιος φοβάται τόσο το θάνατο, φοβάται τη ζωή. Όποιος ζει, ξεχνάει το τέλος.
Θυμάσαι όλα τα όνειρα που εγκατέλειψες; Που έμειναν νοερά ταξίδια, αλλά δεν έφτασαν ποτέ να γίνουν πράξη;
Ξέρεις ότι φοβήθηκες. Φοβήθηκες τη ματαίωση, την αποτυχία, την ήττα.
Φοβήθηκες και το φόβο. Αυτόν ίσως περισσότερο από όλα.
Ξέρεις πως όταν σε καταλαμβάνει, παραλύεις, δεν μπορείς να σκεφτείς τίποτα άλλο παρά μόνο ότι είσαι ανίκανος, αδύναμος, χωρίς όπλα να τον αντιμετωπίσεις.
Δεν είναι αλήθεια. Η δύναμη είναι μέσα σου. Είσαι πιο δυνατός από το φόβο σου, αρκεί να το πιστέψεις.
Αρκεί να καταλάβεις ότι όσο ζεις δέσμιός του, αποδυναμώνεσαι όλο και πιο πολύ.
Κοίτα γύρω σου και πάρε επιτέλους την απόφαση να αγαπήσεις αυτό που είσαι, να αποδεχθείς ότι «τα πάντα ρει», να εμπιστευτείς τις δυνάμεις σου, να κλαις για αυτά που έκανες κι απέτυχαν κι όχι για αυτά που δεν έκανες και δεν έμαθες ποτέ αν άξιζαν ή όχι.
Η χαμένη ζωή δεν επιστρέφεται, δεν γυρνάει πίσω. Η χαμένη ζωή μόνο ζητάει, τίποτα δεν δίνει.
Μην την κοιτάς υπεροπτικά και μνησίκακα, για όσα δεν σου έδωσε.
Μην τη φοβάσαι, μην την αφήνεις να σε οδηγεί σε απραξία, σε μόνιμη ακινησία. Άρπαξέ την και τρέξε μαζί της. Θα διαπιστώσεις ότι αξίζει τον κόπο…
Αυτά είχα να σου πω εαυτέ μου, αυτά τα λίγα. Κι εύχομαι, να καταλάβεις ότι ο χρόνος δεν είναι άπειρος.
Τρέξε να προλάβεις. Πρέπει να προλάβεις τη ζωή. Δεν θα σε περιμένει άλλο!
Γράφει η Φωτεινή Τέντη.
0 σχόλια: