Ευτυχία.
Η ψυχική ικανοποίηση του ανθρώπου, προερχόμενη από την εκπλήρωση των επιθυμιών και την ικανοποίηση των σκοπών του.
Όλοι μας, σπαταλάμε το χρόνο που μας δίνεται πάνω στη γη, σ’ένα αέναο κυνήγι της. Γατζωνόμαστε με νύχια και δόντια από τις μύχιες επιθυμίες μας κι αγωνιζόμαστε. Για χρήμα, δόξα, επαγγελματική καταξίωση, οικογενειακή αρμονία και πολλά ακόμη. Οι στόχοι πάντα διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο. Βλέπετε, η ευτυχία είναι μια έννοια καθαρά υποκειμενική. Αυτό που θεωρείται ευτυχία για κάποιον, μπορεί να περνά αδιάφορο σε κάποιον άλλο.
Πόσο εύκολα ικανοποιούμαστε οι άνθρωποι;
Πόσο εύκολα θα πούμε και θα το εννοούμε πως είμαστε ευτυχισμένοι; Πως καταφέραμε όσα επιδιώκαμε κι απολαμβάνουμε τη ζωή;
Η ευτυχία είναι στιγμές. Ένα τετράδιο που κουβαλάμε πάνω μας και σημειώνουμε εκείνες τις ώρες που νιώθουμε το γνώριμο φτερούγισμα. Τότε που το βάρος μας ελαφραίνει και τα πόδια δεν πατούν στη γη. Πλημμυρίζουμε από ευδαιμονία και νιώθουμε κυρίαρχοι του κόσμου. Μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα. Έτσι νομίζουμε. Μέχρι να προσγειωθούμε πάλι και να ξαναρχίσουμε το κυνήγι.
Παιχνιδιάρα η ευτυχία, δε μας χαρίζεται ποτέ ολοκληρωτικά. Έρχεται και φεύγει, αφήνοντάς μας να την αναπολούμε και να τη διεκδικούμε ξανά. Κύκλος, το κυνήγι της, κύκλος η απόκτησή της, κύκλος εν τέλει και η ζωή μας.
Ζούμε, νιώθουμε, ευχαριστιόμαστε, εκτιμάμε ό,τι μας δίνεται, διεκδικούμε.
Έτσι θα έπρεπε να είναι. Είναι όμως;
Η ιστορία αποδεικνύει πως όχι. Τουλάχιστον όχι ακριβώς.
Ο άνθρωπος μπορεί να μετατραπεί σε μια μηχανή παραγωγής ολοένα καινούριων αναγκών κι επιθυμιών. Κοιμάται και ξυπνά με μια νέα αστραφτερή ιδέα στο κεφάλι του, η οποία αν δεν υλοποιηθεί δεν του προσφέρει στιγμές ευτυχίας. Αντιθέτως του στερεί.
Κι εκεί είναι η παγίδα.
Το να ονειρευόμαστε, να έχουμε στόχους κι επιθυμίες, δεν είναι κακό. Δίνει κατεύθυνση στη ζωή μας και είναι απόλυτα φυσιολογικό και υγιές. Το να εμμένουμε όμως σε όσα θα θέλαμε να έχουμε και δεν έχουμε, σε όσα θέλουμε να αποκτήσουμε και δεν έρχονται, μιζεριάζοντας και κακομοιριάζοντας, είναι λάθος.
Λάθος ζωής, που μπορεί να αποβεί μοιραίο. Χάνουμε οι άνθρωποι τον προσανατολισμό μας και καταδικαζόμαστε στη χειρότερη δυστυχία.
Ευτυχία, δεν είναι αυτό που περιμένουμε να έρθει.
Είναι αυτό που έρχεται και το υποδεχόμαστε με ανοιχτές αγκάλες, φοβούμενοι ότι δεν πρόκειται να επαναληφθεί. Το ζούμε λες και πρόκειται να είναι η τελευταία στιγμή ψυχικής πλήρωσης. Το εκτιμάμε και δεν αναλωνόμαστε στη σκέψη του γιατί ήρθε έτσι κι όχι αλλιώς, γιατί ήρθε αυτό κι όχι το άλλο, γιατί λίγο κι όχι πολύ. Η ευτυχία είναι πλήθος μικρών πραγμάτων κι όχι ένα μεγάλο. Το μεγάλο, αν κρίνω από τα μεγαλεπήβολα σχέδια που καταστρώνουμε και κυνηγάμε οι άνθρωποι, μπορεί να μην έρθει και ποτέ. Αν κολλήσουμε σ’αυτό, αν προσκολληθούμε στο δέντρο, θα χάσουμε ένα δάσος μικρών στιγμών, που συνθέτουν μια ζωή ευτυχισμένη.
Ευτυχία είναι οι στιγμές με τους φίλους, την οικογένεια ή τον έρωτά σου, μακριά από τις καταπιεστικές υποχρεώσεις μιας καριέρας που απαιτεί τρελά ωράρια.
Ευτυχία είναι το χαμόγελο του παιδιού σου, όταν κάθεσαι στο πάτωμα και παίζεις μαζί του. Όταν παύεις να είσαι μόνο ο γονιός που πασχίζει για το γάλα του, μα κι εκείνος που θα μοιραστεί μαζί του στιγμές.
Ευτυχία είναι ένα ταξίδι μέχρι το Λουτράκι με το σύντροφό σου, δίχως τη μιζέρια του δεν έχω χρήματα για να πάω παραπέρα.
Ευτυχία είναι να απολαμβάνεις ό,τι έρχεται, όπως έρχεται με χαμόγελο. Τι κι αν δεν είναι όπως το περίμενες; Εκτίμησε τη μορφή με την οποία σου εμφανίστηκε κι απόλαυσε το.
Ευτυχία είναι να ρυτιδιάζει το πρόσωπό σου, να τρίζουν τα κόκκαλά σου από τα χρόνια κι εσύ να λες ζω και σήμερα όπως πρέπει, δίχως να χαρίζεσαι στο χρόνο.
Βαλτώσαμε σε μια μιζέρια που δε μας ταιριάζει. Μια διαρκή γκρίνια για όσα θέλουμε μα δε μπορούμε να έχουμε.
Τη στιγμή που θα εκτιμήσουμε και το πιο ευτελές -πάντα κατά τη γνώμη μας- πράγμα που απλόχερα μας χαρίζεται, θα έχουμε αποκρυπτογραφήσει το μυστικό της ευτυχίας. Θα έχουμε αναγνωρίσει πως στον κόσμο μας υπάρχουν άνθρωποι λιγότερο ή και καθόλου προνομιούχοι, που υποχρεώνονται να παλεύουν καθημερινά γι’αυτά που εμάς μας είναι αυτονόητα.
Δε χρειάζεται να διψάσεις για να νιώσεις την ευτυχία της ύπαρξης καθαρού νερού.
Να στερηθείς τη μητρότητα για να καταλάβεις την αξία ενός παιδιού στη ζωή.
Να μείνεις άστεγος για να εκτιμήσεις την αξία μιας στέγης, έστω και λίγων τετραγωνικών, με ξεφτισμένους σοβάδες.
Τα μικρά κι αυτονόητα για κάποιους, μπορεί να είναι μεγάλα κι ολοένα διεκδικούμενα για άλλους.
Ας δούμε κι εκτιμήσουμε όσα μας δίνονται, παύοντας να εθελοτυφλούμε.
Ας απαρνηθούμε τη δυστυχία του αναπόκτητου για την ευτυχία του αποκτηθέντος.
Κι ας παλέψουμε για ένα καλύτερο αύριο. Με όπλο τις ευτυχισμένες μέρες μας, τις μικρές μας χαμογελαστές στιγμές. Αυτές είναι άλλωστε η δύναμή μας για να προχωράμε παρακάτω.
Κι ας θυμόμαστε πάντα, πως τα πράγματα που μας κάνουν ευτυχισμένους στη ζωή, δεν είναι καν πράγματα. Αυτό είναι το μυστικό.
Και μπορεί να γεμίζει τετράδια, αντί για τσέπες, αλλά τι να τις κάνεις κι αυτές γεμάτες όταν μένουν άδειες οι καρδιές;
ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΤΡΕΛΟ ΓΑΙΔΟΥΡΙ WEB RADIO ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ ΣΤΗΝ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ : http://trelogaidouri.listen2myradio.com/
0 σχόλια: