Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2014

Οι άνθρωποι δε μοιάζουμε, ώστε να ξέρουμε... ποιος είναι ποιος!

Μπορεί να υπάρχουν σωσίες ή να λέμε ότι δυο άνθρωποι "μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό" αλλά τίποτα από τα δυο δεν ισχύει στην πραγματικότητα.

Γιατί ποτέ δυο άνθρωποι δεν είναι ακριβώς ίδιοι. Μια νέα επιστημονική έρευνα, αναφέρει ότι το γεγονός ότι έχουμε αναπτύξει τόσο διαφορετικά και ανόμοια πρόσωπα (περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο ζώο) είναι ένα εξελικτικό επίτευγμα και υπάρχει γιατί ήταν ο μόνος τρόπος για να είμαστε σίγουροι ότι θα αναγνωρίζουμε ο ένας τον άλλο εύκολα με τα μάτια.

Αντίθετα άλλα ζώα, όπως οι σκύλοι, δεν έχουν τόσες διαφορές οπτικά γιατί μπορούν να αναγνωρίζονται με την μυρωδιά.

Οι ερευνητές, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature Communications", ανέφεραν ότι μια πρωταρχική κοινωνική ανάγκη των ανθρώπων είναι να αναγνωρίζουν οπτικά τους άλλους και να αναγνωρίζονται από αυτούς.

Τα περισσότερα ζώα, ιδίως όσα κινούνται και στο σκοτάδι, χρησιμοποιούν τις οσμές ή τους ήχους για να αναγνωρίζουν τα άλλα μέλη του είδους τους και να αναγνωρίζονται από αυτά, πράγμα που μειώνει τη σημασία της οπτικής αναγνώρισης μέσω των διακριτών χαρακτηριστικών του προσώπου.

Από όλες τις περιοχές του σώματος, αυτή με την μεγαλύτερη ποικιλία μεταξύ των ανθρώπων είναι το τρίγωνο μεταξύ ματιών-μύτης-στόματος.

Επιπλέον, ενώ τα άλλα σωματικά χαρακτηριστικά συνήθως εξαρτιούνται το ένα από το άλλο (π.χ. κάποιος με μακριά χέρια έχει και μακριά πόδια), δεν συμβαίνει το ίδιο με τα χαρακτηριστικά του προσώπου, που δεν εμφανίζουν ανάλογη αλληλεξάρτηση (π.χ. κάποιος με πιο πλατιά μύτη δεν έχει κατ' ανάγκη και πιο μακριά μύτη).

Πηγή