Η όμορφη Θεσσαλονικιά περιγράφει το «ταξίδι» της από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, την ενδιάμεση στάση της στη Λάρισα, την «περιπλάνησή» της από τις πασαρέλες στα τηλεοπτικά πλατό και από κει στις πίστες των νυχτερινών κέντρων και τα stages συναυλιών.
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η Κατερίνα Στικούδη έχει το κοκαλάκι της νυχτερίδας. Το 2005 λαμβάνει μέρος στα Καλλιστεία του ΑΝΤ1 και από το πουθενά στέφεται Μις Ελλάς. Συνεχίζει με μια επιτυχημένη πορεία στον χώρο του μόντελινγκ μέχρι που τον παρατάει για τα «μάτια» της τηλεόρασης. Καταπιάνεται επί σειρά ετών με την παρουσίαση εκπομπών, ενώ παράλληλα πειραματίζεται με τις υποκριτικές της δυνατότητες. Οι προτάσεις διαδέχονται η μία την άλλη. Ξαφνικά, το 2009, τη βλέπουμε για πρώτη φορά πίσω από το μικρόφωνο μαζί με τον καλλιτέχνη της χιπ χοπ Lava. Δύο χρόνια μετά, το παρθενικό της cd album «Η μουσική μου» γίνεται χρυσό!
Ολες οι πόρτες φαίνεται να ανοίγουν πριν καν τις χτυπήσει, και κάπως έτσι η όμορφη Θεσσαλονικιά μπαίνει δυναμικά στην ολιγομελή κλίκα του ελληνικού χιπ χοπ.
Είναι αυτή η αλυσίδα επιτυχιών τελικά χαραγμένη στο κάρμα της ή κρύβεται επιτυχώς πίσω από τόνους ιδρώτα και άοκνης προσπάθειας της πρώην πρωταθλήτριας κολύμβησης; «Μπροστά στα ωράρια που είχα τότε, αυτά που κάνω σήμερα είναι παιχνιδάκι», λέει χαμογελώντας αβίαστα στο τέλος μιας γεμάτης μέρας, η οποία ωστόσο δεν έχει τελειώσει ακόμα, αφού μετά τη συνέντευξη θα πάει κατευθείαν για πρόβα με τον Ηλία (τον παρτενέρ της στο σόου) για το live του «Dancing with the stars» της Κυριακής. «Ετσι πέρασα όλα τα μαθητικά μου χρόνια. Με στρατιωτική πειθαρχία και βάρβαρα ωράρια εγερτηρίου και προπονήσεων. Ξυπνούσα 6 το πρωί, πήγαινα για προπόνηση, μετά στο σχολείο και μετά το σχολείο ξανά προπόνηση μέχρι τις τέσσερις. Ακολουθούσε το απόγευμα φροντιστήριο ή ό,τι άλλο μπορεί να έχει ένα παιδί. Τώρα νομίζω ότι εξαργυρώνω τους κόπους τόσων ετών. Πέρα από τα προφανή, το ότι διαμορφώνει το σώμα και σου δίνει μια καλή βάση, το σημαντικότερο που σου προσφέρει ο αθλητισμός, και δη ο πρωταθλητισμός, είναι ότι βοηθά στη διαμόρφωση του χαρακτήρα. Σε κάνει δυνατό. Μαθαίνεις να παλεύεις, να βάζεις στόχους και να τους κατακτάς, να αντιστέκεσαι σε πειρασμούς και να ακολουθείς μια σωστή διατροφή», διευκρινίζει.
«Oταν βρισκόμασταν ολόκληρη η οικογένεια, το ρίχναμε στο τραγούδι. Ο μπαμπάς μου παίζει κιθάρα, ο αδελφός μου αρμόνιο και η μαμά μου έχει μια υπέροχη φωνούλα. Εμένα ήρθε η σειρά μου τώρα». Σκηνή από το νέο της βιντεοκλίπ
Μεγαλώνοντας με τον μεγαλύτερό της αδελφό Τηλέμαχο, τον οποίο υπεραγαπά, η ίδια χαρακτηρίζει τον εαυτό της ως έφηβη μάλλον αγοροκόριτσο. «Ημουν η ουρά του Τηλέμαχου. Ακόμα και τα ρούχα του φορούσα. Ισως από εκεί μου έμεινε και το κόλλημα με τα ανδρικά εσώρουχα -που το έχω πει πολλές φορές- και γενικότερα με τα ανδρικά, φαρδιά ρούχα. Παίζαμε μαζί ποδόσφαιρο. Οταν βρισκόμασταν ολόκληρη η οικογένεια, το ρίχναμε στο τραγούδι. Ο μπαμπάς μου παίζει κιθάρα, ο αδελφός μου αρμόνιο και η μαμά μου έχει μια υπέροχη φωνούλα. Εμένα ήρθε η σειρά μου τώρα. Εχω μπει σε μια διαδικασία να γνωρίσω βαθύτερα τη μουσική, το αντικείμενο με το οποίο ασχολούμαι ήδη από το 2009, και τα τελευταία δύο χρόνια έχω ξεκινήσει μαθήματα πιάνου. Αν και είναι νωρίς ακόμα, σκοπεύω να συμμετέχω ενεργά στη δημιουργία των τραγουδιών μου», λέει με παιδικό ενθουσιασμό.
Πώς όμως η 18χρονη που έφτασε στη Λάρισα ως πρωτοετής του Τμήματος Ιατρικών Εργαστηρίων σχεδιάζοντας να δώσει την επόμενη χρονιά κατατακτήριες για να γίνει οδοντίατρος κατέληξε στην Αθήνα εστεμμένη σε διαγωνισμό ομορφιάς; «Από τα χρόνια της κολύμβησης ακόμα, όταν είχαμε επισκεφτεί τη Λάρισα για αγώνες, την είχα στο μυαλό μου ως την ιδανική πόλη», θυμάται και προσθέτει: «Μου άρεσε πολύ. Είναι η πόλη του καφέ, της διασκέδασης. Οταν ξεκίνησαν όμως τα μαθήματα μέσα στα νοσοκομεία, άρχισα να μη νιώθω άνετα. Και όταν δεν νιώθω άνετα κάπου, φεύγω. Ετσι, ενώ ξεφύλλιζα ένα περιοδικό, μια μέρα είδα την ανακοίνωση για τα καλλιστεία και αποφάσισα να λάβω μέρος. Για να ξεφύγω; Ποιος ξέρει! Ηταν μια απόφαση της στιγμής. Δεν το είχα πει σε κανέναν, ούτε στους γονείς μου. Το ήξεραν μόνο δυο-τρεις καλές μου φίλες τότε. Ποτέ δεν μου είπαν οι φίλοι μου ότι είμαι όμορφη και πρέπει να δηλώσω συμμετοχή, ούτε είχα κάποιο απωθημένο με το στέμμα των καλλιστείων. Το είδα μάλλον ως διέξοδο. Η μητέρα μου το έμαθε από την τηλεόραση. Ευτυχώς, μου είχε πάντα εμπιστοσύνη και δεν φρίκαρε. Κράτησε την ψυχραιμία της και μου ευχήθηκε καλή τύχη».
Στα καλλιστεία
Ωστόσο, δεν συνέβη το ίδιο και με την Κατερίνα, η οποία, όπως λέει χαρακτηριστικά, «όταν μας είχε καλέσει η Μενεγάκη για να μας παρουσιάσει, νόμιζα ότι από το άγχος θα ξεχάσω το όνομά μου και επαναλάμβανα συνεχώς ‘‘46, Κατερίνα Στικούδη - 46, Κατερίνα Στικούδη’’». Μου κάνει εντύπωση που θυμάται ακόμα το νούμερο και της το λέω. «Ολα τα θυμάμαι», απαντά και συνεχίζει: «Εκεί που είχα συγκριτικό πλεονέκτημα ήταν η φάση με το μαγιό. Για μένα όλα αυτά τα χρόνια το μαγιό αποτελούσε στολή. Από 5 χρόνων είχα συνηθίσει να φοράω μαγιό και να είμαστε μαζί αγοράκια και κοριτσάκια στην πισίνα, μέχρι που τελείωσα το σχολείο. Για μένα ήταν πολύ αθώο. Το άγχος βέβαια ήταν εκεί, αλλά δεν είχα την ανασφάλεια των περισσότερων κοριτσιών».
Σίγουρη ότι έχει πια ξεπεράσει οποιοδήποτε κομπλάρισμα μπροστά στον φακό, στην κάμερα ή σε ζωντανό κοινό, αλλάζω θέμα και τη ρωτάω πώς συμβιβάζεται με την εμφάνισή της σε λαϊκές -ως επί το πλείστον- πίστες τα τελευταία τρία χρόνια και όχι μόνο σε συναυλίες, όπου ο καλλιτέχνης έχει μεγαλύτερη ελευθερία να επιλέξει το ύφος του ρεπερτορίου. «Αρχικά ήμουν πολύ αρνητική σε αυτό γιατί πίστευα ότι δεν ταιριάζω -μουσικά τουλάχιστον- σε αυτόν το χώρο», παραδέχεται με ειλικρίνεια. «Θεωρώ όμως ότι προσαρμόστηκα και μου αρέσει που κάνω αυτό που είχα φανταστεί. Σε έναν χώρο όπου ο κόσμος έρχεται να ακούσει άλλο πρόγραμμα είναι έκπληξη να διασκεδάζει και με το δικό μου κομμάτι. Εξάλλου, κάνουμε πολύ έξυπνες διασκευές τραγουδιών και συνδυασμούς και είναι όλοι ευχαριστημένοι, και εγώ και ο επιχειρηματίας και, φυσικά, ο κόσμος», καταλήγει.
Ο έρωτας
Πώς περιγράφει τα τελευταία χρόνια της ζωής της, η οποία στην ουσία είναι γεμάτη με συναυλίες, εμφανίσεις, παρουσιάσεις και άλλα δρώμενα, έχοντας λίγο ελεύθερο προσωπικό χρόνο; «Το δισάκι μου στον ώμο για τον δρόμο, για τον δρόμο», μου απαντά και συνεχίζει: «Επειδή όμως η ζωή δεν είναι μόνο δουλειά, χαίρομαι που τα τελευταία χρόνια δείχνουν κατανόηση και τα αγαπημένα μου πρόσωπα». Τη ρωτάω αν έχει σταθεί πράγματι τόσο τυχερή στα προσωπικά της ή αν έχει επιλέξει να κρύβει την αλήθεια όποια και αν είναι. «Η αλήθεια είναι ότι έχω σταθεί πολύ τυχερή. Ενα πράγμα θα σου πω και θα βάλω τελεία. Οταν τα ελαττώματα του άλλου αρχίζουν να σου φαίνονται γοητευτικά, τότε την έχεις πατήσει άσχημα. Θεωρώ ότι οι σχέσεις κάνουν κύκλους. Είτε οι ερωτικές, είτε οι φιλικές, είτε οι επαγγελματικές. Κάποια στιγμή νιώθεις ότι δεν περνάς πια καλά. Γιατί να βασανίζεσαι; Θέλω όταν τελειώνει κάτι να τελειώνει ομαλά και όμορφα, αλλά δεν μπορώ να συνεχίσω να κάνω παρέα με κάποιον άνθρωπο με τον οποίο δεν περνάω καλά», τονίζει, συμπληρώνοντας: «Είτε σε ερωτικό, είτε σε φιλικό επίπεδο, και τα δύο μπορούν να σε πονέσουν εξίσου».
Ημερομηνία δημοσίευσης : 7 Νοε 2013
Πηγή
ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΤΡΕΛΟ ΓΑΙΔΟΥΡΙ WEB RADIO ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ ΣΤΗΝ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ : http://trelogaidouri.listen2myradio.com/
Πηγή
0 σχόλια: