Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013

Δεν Κρατιέμαι

Σ’ ένα αεροπλάνο που αδυνατεί να προσγειωθεί και κουβαλάει πιθανούς κι απίθανους σεξοκαημούς κάθε... προσανατολισμού, ο αλμοδοβαρικός σουρεαλισμός μεσουρανεί. Και μια χορευτική σκηνή ανθολογίας απογειώνει.

Οκέι, δεν πρόκειται για σπουδαία ταινία. Είναι, όμως, μια άκρως απολαυστική, πολιτικά αυθάδης, σουρεάλ κωμωδία φτιαγμένη από έναν πρωτομάστορα του σελιλόιντ. Λίγο πριν την απογείωση της πτήσης Μαδρίτη-Μέχικο Σϊτι της (φανταστικής) Peninsula Airlines, ένα ζευγάρι ελεγκτών εδάφους (η Πενέλοπε Κρουζ και ο Αντόνιο Μπαντέρας στο απαραίτητο cameo προς χάριν του ευεργέτη τους), μες στα μέλια, ξεχνάει να βγάλει τους τάκους από τη μια ρόδα του πετούμενου. Λεπτομέρεια, γύρω από την οποία στήνεται όλο το φιλμ: το αεροπλάνο αδυνατεί πια να προσγειωθεί ομαλά, οπότε δεν φεύγει ποτέ από τον ισπανικό εναέριο χώρο κι απλά ξοδεύει καύσιμα, μέχρι να βρεθεί άδειος αεροδιάδρομος να το υποδεχτεί... Το πλήρωμα και οι επιβάτες της οικονομικής θέσης ναρκώνονται πάραυτα, ώστε να αποφευχθεί ο πανικός. Ησυχία, ύπνος κι... ανασφάλεια.

Οι λίγοι, όμως, επιβάτες της business και το τριμελές γκέι πλήρωμα (Χαβιέρ Κάμαρα, Κάρλος Αρέθες, Ραούλ Αρέβαλο), μαζί με τους δυο πιλότους (που, στην καλύτερη, ψάχνονται και ομοφυλοφιλικά), παραμένουν ξύπνιοι –και σολάρουν. Βγάζουν τα προσωπικά τους ντεσού μέσω του μοναδικού «δημόσιου» και μεγαφωνικού τηλεφώνου που δουλεύει, κατεβάζουν μονοκοπανιά διάφορα κοκτέιλ (ένα εξ αυτών, με μεσκαλίνη), χαλαρώνουν, συνουσιάζονται, λογομαχούν, προβαίνουν σε αποκαλύψεις κάθε είδους και τελικώς προσγειώνονται στον «αφρισμένο» αεδροδιάδρομο της Λα Μάντσα.

Οι διάλογοι είναι όπως πάντα περιβόλι –αστείοι, ασεβείς, αθυρόστομοι, ταχύτατοι και με πλάγιες νύξεις για την οικονομική κατάρρευση της χώρας του Πάδου. Εκτός από τους τρεις κουνιστούς ιπτάμενους –που, μεταξύ άλλων, ρίχνουν κι ένα εντελώς ντραγκ χορευτικό υπό τους ήχους του «I’m So Excited» των Pointer Sisters προς τέρψιν των μετρίως θορυβημένων επιβατών– ξεχωρίζουν οι χαρακτήρες μιας παρθένας μέντιουμ, που ξεπαρθενιάζεται με έναν ναρκωμένο νεαρό της οικονομικής, μιας θεοέμπειρης ώριμης ντομινατρίξ, που έχει «πάρει» μέχρι και τον (μπερμπάντη, έτσι κι αλλιώς) Χουάν Κάρλος και ενός παλαίμαχου ηθοποιού, του οποίου η εν Μαδρίτη ερωμένη έχει αυτοκτονικές τάσεις. Επί της ουσίας, σε αυτή την τρελή πτήση προς το πουθενά, συμβαίνουν τα πάντα όλα, αλλά και τίποτα απολύτως. Κι όμως...