Αιώνια διλήμματα: Στόκας ή Πλιάτσικας ( video )

Στόκας ή Πλιάτσικας; Πλιάτσικας ή Στόκας! Παίξαμε μπουνιές και κλωτσιές και αποφασίσαμε.

Ο Θοδωρής Δημητρόπουλος είναι Στόκας
Μπορεί να ισχύει αυτό με την εικόνα του συγκροτήματος, αλλά σόρι, δε μπορώ Πλιάτσικα. Δε το λέω τώρα που έχουν περάσει και τα χρόνια, που δεν είναι πια κουλ (ή καλό, βασικά) να ακούς Πυξ Λαξ, που ο Πλιάτσικας έχει γίνει γενικώς ανέκδοτο. Το πίστευα ανέκαθεν.

Γιατί ναι, μικρός άκουγα Πυξ Λαξ - πολύ. Τα πρώτα τους άλμπουμ τα είχα ψιλολιώσει, και σε live τους είχα δει, κι απ'όλα. Όμως ακόμα και τότε, πάνω στην κάψα, τον Φίλιππα τον έβρισκα αστείο και ανυπόφορο. Τον άκουγα να ψελλίζει τα "Καμίνια" στο Λυκαβητό και κατέβαινα για να πάρω πατατάκια για να μην κοιμηθώ στο κάθισμά μου. Επίσης, αν και συγκρότημα, ήταν πάντα εμφανές ποια τραγούδια ήταν Φίλιππας και ποια ήταν Μπάμπης. Του Φίλιππα τα κορόιδευα, του Μπάμπη τα γούσταρα, είχαν πάντα κάτι το παιχνιδιάρικο σε σχέση με την πομπωδώς ψευτοποιητικίζουσα μελιστάλαχτη κλάψα του Φίλιππα.

Ακόμα κι όταν άρχισαν τα σόλο άλμπουμ, του Στόκα μια χαρά μου είχε φανεί. Τον είχα δει και μόνο του στο Σταυρό του Νότου. Δεν εκπροσωπεί μια μουσική που (πλέον) με εκφράζει, αλλά πάντα τον εκτιμούσα και συνεχίζω να τον εκτιμώ. Στη διάρκεια των χρόνων οι Πυξ Λαξ έγιναν κατ'επανάληψη αστείο, αλλά ο Στόκας δεν έχασε καθόλου τα στοιχεία εκείνα που με έκαναν να τον πάω.

Έχει μια λαϊκή απλότητα, μια χαλαρή διάθεση που βγαίνει και στη μουσική του. Δεν θέλει να σώσει τον κόσμο με παιδικές ομοιοκαταληξίες και στοιχειώδη ακόρντα. Κάνει απλώς μουσική.

Η Ελιάνα Χρυσικοπούλου Πλιατσικολογεί
Κατ’ αρχάς θέλω να πω ότι εμένα στο γυμνάσιο μου άρεσαν οι Πυξ Λαξ. Το έχω παραδεχθεί και δημοσίως (στο twitter) και έφαγα ντομάτες (unfollow). Είναι αδίστακτο το twitter στα μουσικά γούστα, στο λέω να το ξέρεις. Τελοσπάντων, δεν είναι αυτό το θέμα μας. Ο λόγος που το αναφέρω είναι γιατί τότε όλοι ξέραμε κυρίως τον Στόκα, που ήταν και ο frontman (γέλια). Όταν διαλύθηκαν κάπου άκουσα πως θα έκανε σόλο καριέρα (γέλια *2). Αντ’ αυτού όμως τι έκανε; Τίποτα της προκοπής. Το google πρώτο πρώτο σου βγάζει το facebook του και μετά ένα λήμμα στη Wikipedia που κατά πάσα πιθανότητα το έχει γράψει μόνος του.

Ο Πλιάτσικας, αντιθέτως, μετά τη διάλυση, άνθισε. Δεν επαναπαύθηκε στα περασμένα μεγαλεία της μπάντας. Δεν αρκέστηκε να τον χαιρετάνε στο ψιλικατζίδικο οι σημερινές τριαντάρες που κάποτε γράφανε greek entexna mixtapes στα αγόρια τους (γκουχ, γκουχ). Με την ισχνή ερωτική φωνούλα του και τα άλουστα μακριά μαλλάκια του, αποφάσισε να εκτονώσει τη δημιουργικότητα του: τύλιξε την Αλεξίου στο κασκόλ του, έβαψε γαλάζια τη θάλασσα, έψαξε τους ιθύνοντες της αγάπης, είπε στον κόσμο “ορίστε, εγώ ήμουν πάντα το ταλέντο και με καπελώνανε οι άλλοι”.

Είναι εντάξει παιδί ο Φίλιππος. Είναι μοντέρνος και δίπλα στους νέους. Δες τι ωραίο που είναι το site του (κάνε κλικ και στο gallery όπου προβληματισμένος ατενίζει το ζοφερό μέλλον). Είναι μέσα στα πράγματα, μέσα στις κυριακάτικες εφημερίδες. Θα έβαζε η κυριακάτικη εφημερίδα δώρο το cd ενός καλλιτέχνη που δεν πουλάει; Μην απαντήσεις σε αυτό. Είναι όμως και μέσα στις πολιτικές εξελίξεις. Πιστεύω όλοι θαυμάσαμε το πανό με το όνομά του που εμφανίστηκε στη φλεγόμενη Αθήνα. Τέλος, ο Πλιάτσικας είναι μέσα στο twitter. Δεν ξέρω αν έχει account, δεν έχω τσεκάρει. Έχει όμως δικό του hashtag και αυτό είναι κάτι πολύ, πολύ μεγαλύτερο. Δεν μπορώ να ξεκινήσω να σου περιγράφω τι σημαίνει #pliatsikas, μπορώ όμως να σου πω πως μου έχει χαρίσει αξέχαστες στιγμές και ήταν ένας από τους πρώτους λόγους που αγάπησα το twitter. Γι’ αυτό και μόνο θα τον ψήφιζα ξανά και ξανά και ξανά.

Ο Ηλίας Αναστασιάδης έχει πρόβλημα (=Πλιάτσικας)
Όποιος πει ότι δεν είχε κολλήσει με 2-3 τραγούδια των Πυξ Λαξ στην τρυφερή ηλικία των 15, θα ψευδομαρτυρήσει. Και το ψέμα δεν ευλογείται. Ούτε επίσης ευλογείται το να μεγάλωσες, να άκουσες και 5 πράγματα παραπάνω και να συνέχισες να ακούς Πυξ Λαξ. Αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης.

Συμφωνώ και προσυπογράφω την τεράστια ώθηση-ένεση ποιότητας του Μάνου Ξυδού (και όχι Ξυδούς, έλεος, γενική πτώση, κατά το ο Μαλλούς, του Μαλλού -παλιός παίκτης της Βέροιας και του Άρη), αλλά αν η μουσική ήταν εικόνα, οι Πυξ Λαξ είναι ο Φίλιππος Πλιάτσικας. Ψηλό αγόρι, μακρύ μαλλί (απαραίτητο στοιχείο εμπνευσμένου συνθέτη), όχι και τόσο όμορφος, κάτι που παραπέμπει και εξάρει ακόμα περισσότερη την ευγενική (ή/και πονεμένη;) ψυχή του καλλιτέχνη, τέλεια φάτσα να σου τραγουδάει το "Έπαψες αγάπη να θυμίζεις".

Ο Στέφανος Τριαντάφυλλος Πλιατσικοτραγουδεί (Στόκας)
"Την είδα πάλι στις όχθες του Βόλγα - που ένας στρατιώτης τη φώναξε Όλγα,". Ότι; ΌΤΙ; Ο-Τ-Ι;

Ότι, τι;

Ο 3ος χειρότερος στίχος στην ιστορία της ελληνικής μουσικής*. Τυπικό δείγμα Πλιατσικοτράγουδου. Γενικά μετά τα 20 ο Πλιάτσικας προκαλεί τάση προς έμετο. Γλυκανάλατος, τύπου ψαγμένος, δήθεν μυστηριώδης... Με λίγα λόγια "και καλά". Λες και πριν αρθρώσει κάθε λέξη παίρνει μια γερή ρουφηξιά από την πίπα του και ξεφυσάει ψήγματα σοφίας. Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι έχει γράψει κάποια καλά τραγούδια στο παρελθόν, τα οποία είχαν συνδεθεί με τα χρόνια που βγάζαμε αυτό το κακό μουστάκι/χνούδι/μουτζούρα, αλλά πλέον κάθε στίχος τύπου "είμαι ένα γέλιο κρεμασμένο στο μπαλκόνι" με ωθεί ένα βήμα πιο κοντά στο να κάνω κακό στους γύρω μου.

Ο Στόκας από την άλλη, με την πιο βαριά φωνή του, μ' άρεσε πάντα πιο πολύ από τον Πλιάτσικα. Έχει γράψει κι αυτός καλά -και σίγουρα πιο νορμάλ- τραγούδια, που καταλαβαίνεις τι θέλει να πει ο στίχος και δεν χρειάζεται ούτε να καπνίσεις φύλλα δάφνης, ούτε να έχεις δει 250 φορές το Mullholand Drive.

Προσωπικά ο κορυφαίος είναι ο Ξυδούς. Έχει γράψει τα καλύτερα τραγούδια (Πούλα με, Κλεμμένη ομορφιά κτλ) κι έχει και την καλύτερη φωνή. Αυτά...

*Δεύτερος χειρότερος στίχος στην ιστορία: "Σταμάτα να γκρινιάζεις να χαρείς, να μου πετάς συσκευασίες μαργαρίνης, έλα να ανάψουμε την πίπα της ειρήνης". Κι ο χειρότερος -χωρίς αντίπαλο- "Το καλύτεροστο άφησα στο τέλος - να σου πώ πως ένας ήταν ο Οθέλλος". Ένας ήταν ο Οθέλλος. Ένας...

Ο Στέλιος Αρτεμάκης παίρνει το μη χείρον (Στόκας)
Μιλάει με γρίφους ο γέροντας (ο Πλιάτσικας) και δεν τον πιάνω: "Τις νύχτες ντύνεσαι μικρός", "και ένα κακό που ήρθε χθες τρέχεις για να προφτάσεις", "πρώτη φορά που την είδα στεκότανε , τη νύχτα εκείνη που η Ρώμη καιγότανε". I don't get it, is it avant garde? που λέει και ο Δημητρόπουλος. Μετά τσουπ και ο MC Yinka (ας όψεται που έχει συμμετάσχει σε κάτι δίσκους του Blend) να σου πει δύο ρίμες, μετά κάτι aboriginal hey oh, hey oh, μετά κάτι κιθάρες αλά 2002 GR meets Ramazzoti και στο τέλος ήχοι από βόμβες που σκάνε στη Βαγδάτη. Τώρα είναι όλα αυτά αρκετά για να διαλέξω Στόκα; Ισως όχι, άλλα δεν έχω άλλη επιλογή.

Ο Θωμάς Σγουρός δεν έχει ξεπεράσει τις παιδικές του ασθένειες (Στόκας)
Εκείνος μου φώναζε από την σκηνή 'Πούλα με', αλλά εγώ ποτέ δεν θα το κάνω.Ναι, δεν είναι χιπ να γουστάρεις ακόμη τους Πυξ Λάξ. Και ναι, με βάση όσα έχουν γράψει τα υπόλοιπα παιδιά, ο Πλιάτσικας μοιάζει όντως να -πασχίζει να- είναι πιο μοντέρνος. Αλλά εγώ μεγάλωσα με την φωνή του Μπάμπη. Με αυτόν έβγαλα (για την ακρίβεια μπήκα μέσα) στην πρώτη μου γκόμενα, μέσα στο σαραβαλιασμένο Seat Ibiza, το πρώτο μου αυτοκίνητο, παρκαρισμένος ακριβώς δίπλα στο θωρηκτό Αβέρωφ (προφανώς πολλά χρόνια πριν την δεξίωση του γάμου της Χρουσαλάς). Και, ακόμη και τώρα, τα δικά του(ς) cd συνεχίζω να έχω στο ντουλαπάκι του αυτοκινήτου. Ακριβώς δίπλα στο τυλιγμένο με αλουμινόχαρτο φυλακτό με οστά αγίου που μου είχε δώσει η μάνα μου όταν μπήκα στο Ναυτικό. Και το οποίο, άσχετο, όταν το ανοίξεις, μοιάζει επικίνδυνα με μπάφο. Με άλλα λόγια, με Μάνο μεγάλωσα, εκείνον ψηφίζω. Ακόμη και αν δεν έχει λογική. Όπως άλλωστε όλες οι μεγάλες αγάπες.

O Μάνος Μίχλος δεν ξεχνάει τον Πλιάτσικα

Δεν θα διαφωνήσω με τον 30φυλλο. Όντως, δεν κατάλαβα ποτέ το στίχο που ψέλλισε ο Πλιάτσικας για αυτή την άγνωστη Όλγα. Όμως, για ένα λάθος δεν θα καταδικάσω τις πιο χαρακτηριστικές μουσικές αναμνήσεις των σχολικών μου χρόνων. Δεν μπορώ να σβήσω το "Έπαψες Αγάπη να Θυμίζεις", δεν γίνεται να μειώσω τη διαχρονική αξία του Μοναξιά μου Όλα, πώς να αδιαφορήσω για τα πλήκτρα του Όλο μ' Αφήνεις να σ' Αφήσω, να μην υπογραμμίσω (για τους λιγότερους μυημένους στους Πυξ Λαξ) το Ο Έρωτας Κοιμήθηκε Νωρίς και στην τελική ΠΩΣ θα μπορούσε να τραγουδήσει ο Στόκας τις Παλιές Αγάπες; Πείτε μου, πως;

Βέβαια, ως παλιός φανατικός του συγκροτήματος δεν πρέπει να σπέρνω τη διχόνοια ανάμεσά τους (γιατί είδαμε που κατέληξε η μπάντα, να διαλυθεί και τώρα από ανάγκη να επιστρέφει αραιά και που), αλλά για χάρη της στήλης, θα ψηφίσω Πλιάτσικα, γιατί πάντα τον αισθανόμουν πιο "Πυξ Λαξ" όπως είπε κι ο Αναστασιάδης, πιο "δικό μου" (μάλλον λόγω ύψους) και γενικώς μου καθόταν καλύτερα η φωνή του με τα τραγούδια που συνήθως γεννούσε το αρρωστημένα ταλαντούχο μυαλό του Μάνου Ξυδού.

Και για να προλάβω όσους πουν "όχι ρε, μην βγάλουμε τον Πλιάτσικα νικητή", θα πω πως εκτός του ότι ο Στόκας ήταν τραγουδιστής για επαναστατική μπάντα, ενώ ο Πλιάτσικας ήταν αυτός που ήθελες να ακούσεις όταν όλα πήγαιναν σκ@τά στην προσωπική σου ζωή, να θυμίσω ότι εδώ βγάλαμε τους Σέλτικς την προηγούμενη φορά, στον Πλιάτσικα κολλήσατε;

Έλενα Μπουζαλά: Α μπε μπα μπλομ, του κηθε μπλομ, μπλιμ μπλομ: Πλιάτσικας
Αρχικά, θα πρέπει να πω ότι είναι αλήθεια ότι στα 15 μου (Ηλία, εκτός αν είναι θέμα ηλικίας) δεν είχα κολλήσει με τραγούδια των Πυξ Μπλιαξ. Αν δεν θεωρούνται κάποια ίωση που πρέπει να έχω περάσει, αθώα η κατηγορούμενη. Ύστερα θα πρέπει να ομολογήσω ότι νιώθω πολύ άσχημα. Είναι τόσο σημαντικοί; Έχουν πει τόσα πολλά σε τόσες ψυχές; Μήπως είμαι αναίσθητη; Μήπως δεν έχω υπάρξει ποτέ καψούρα;

Δεν αντέχω όλους εκείνους, που θεωρούν ότι ο υπόλοιπος κόσμος δεν μπορεί να κάνει χωρίς αυτούς, λόγω σημαντικότητας του έργου και του λόγου τους. Όχι, και το τονίζω, μέσα από την μουσική. Δεν μπορώ τα ύφη των σταρ, που δεν είναι σταρ. Θα σας πω ένα άσχετο παράδειγμα. Οι ράδιο αρβύλα, όταν κάνουν πολιτικές τοποθετήσεις... Δεν μ π ο ρ ώ.

Δεν ξέρω ούτε τα μικρά ονόματα των τύπων του διλήμματος, (Ελιάνα, μήπως να τα βάζουμε εμείς;). Τον Τσάκα έπρεπε ως μορφή να τον γκουγκλάρω. Κάποιος να τους λούσει παιδιά, ακόμα και σήμερα τα λιπαρά μαλλιά δεν είναι πρόβλημα.

Δεν μου λένε τίποτα. Διαλέγω τον Πλιάτσικα, διότι διαβάζοντας τα κείμενά σας, θυμήθηκα ότι η κολλητή μου (και κουμπάρα μου Πέννυ) πριν την παντρέψω (με τον Οδυσσέα της, τα ονόματα είναι πραγματικά) και όταν: They were on a break, που λέει και ο Ρος, με ανάγκασε να πάμε να του γράψουμε απέναντι από το σπίτι του: Γιατί έπαψες αγάπη να θυμίζεις;

Ο Χρήστος Χατζηιωάννου σε έκτακτη ανταπόκριση από το Λονδίνο: Pliatsikas
Ποιος Στόκας ρε παιδιά; Όχι, ο Μπάμπης ο Σουγιάς. Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο σε αυτή τη ζωή από τη μετριότητα. Κι ο Στόκας είναι ακριβώς αυτό. Μέτριος. Ο Πλιάτσικας έμπαινε στα μέσα της δεκαετίας του 90 στο Ωδείο που πήγαινα τότε και νομίζαμε ότι έσκασε ο Μικ Τζάγκερ. Καλά. Γελάνε δύο συγχορδίες κι εφτά ακόρντα με τη σύγκριση αλλά έτσι ήταν τότε. Και ζηλεύαμε που όλες οι γκόμενες του Ωδείου έλιωναν για εκείνες τις παλιές αγάπες, για τις οποίες για έναν περίεργο λόγο δεν έκανε να μιλάς.

Ο ένας ήταν ο Πλιάτσικας και ο άλλης ήταν "αυτός μωρέ με την καραφλίτσα. Όχι ο Ξυδούς, ο άλλος". Ε, δεν νομίζω να τίμησε ποτέ κανέναν να είναι απλά ο "άλλος".

ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ... ΠΛΙΑΤΣΙΚΑΣ ΜΕ 55.5%:

Εν μέσω υποβολής παραιτήσεων από κάποιους που δεν ήθελαν και εμπλοκές άλλων που ξαφνικά ήθελαν να γράψουν στα Αιώνια Διλήμματα (που πλέον γίνονται, σιγά σιγά, θεσμός), νικητής αναδείχθηκε ο Φίλιππος Πλιάτσικας (αυτή τη στιγμή κάποιοι πανηγυρίζουν και άλλοι είναι εξοργισμένοι, αγανακτισμένοι κλπ). Η ψήφος που έκρινε το Αιώνιο Δίλημμα ήταν αυτή της Έλενας Μπουζαλά, η οποία δεν είχε ιδέα για ποιους μιλούσε. Όμως, το γυναικείο ένστικτο δεν κάνει εύκολα λάθος.

Πηγη