 |
| Η Δ. Παπαδοπούλου έγραψε ένα έργο για τη σεξουαλική ζωή των σύγχρονων ζευγαριών και το κοινό αποφασίζει για τη συνέχειά του Εκείνος είναι ένας πρώην ηχολήπτης που το μουσικό στερέωμα τον διέγραψε, επειδή κάποιοι διέδωσαν ότι έκλεψε ένα... ζευγάρι τιράντες του Διονύση Σαββόπουλου. |
Εχει ύφος ολίγον μισοκακόμοιρο και μικροαστικό και αγαπάει τις τσόντες. Εκείνη, χορεύτρια το επάγγελμα, ανοίγει σχολή χορού, ζει την απόλυτη επιτυχία, έχει αναστολές που της στερούν τη σεξουαλική ικανοποίηση και την ώρα του σεξ της αρέσει να βλέπει telemarketing! Οσο διαφορετική είναι η καριέρα τους, άλλα τόσα τους χωρίζουν στο κρεβάτι. Είναι ένα από τα πολλά σύγχρονα ζευγάρια που οδηγούνται στον ψυχαναλυτή. Είναι, όμως, και οι πρωταγωνιστές του έργου «Η σεξουαλική ζωή του κου και της κας Νικολαΐδη» που έγραψε η Δήμητρα Παπαδοπούλου και ανεβαίνει στα μέσα Νοεμβρίου στο θέατρο «Χώρα».
«Πριν από περίπου 15 χρόνια, όταν αρχίσαμε στις παρέες να ανοιγόμαστε και να κουβεντιάζουμε άνετα τις σεξουαλικές μας στιγμές, κατάλαβα ότι άντρες - γυναίκες είχαμε κοινές εμπειρίες. Τότε έλεγα ότι μόλις γεράσω θα τα γράψω όλα σε ένα βιβλίο. Πρόσφατα, διαπίστωσα ότι έμαθα αρκετά κι έτσι φτάσαμε στο κείμενο της παράστασης», λέει η συγγραφέας του έργου, η οποία μαζί με την Αγγελίτα Τσούγκου σκηνοθετούν την παράσταση.
«Εμπορευτήκαμε το σεξ»
Πόσο πιστεύει η ίδια ότι το σεξ απασχολεί τα σύγχρονα ζευγάρια; «Μας απασχολεί όσο πάντα. Απλώς κάποτε ακουμπούσαμε και ανοίγαμε την καρδιά μας στους οικείους. Οταν η οικειότητα εξαφανίστηκε, επιστρατεύσαμε για τα προβλήματά μας διάφορους μεσάζοντες. Ενας απ' αυτούς είναι και ο ψυχίατρος. Το πιο απογοητευτικό στο σεξ δεν είναι το πόσο μας απασχολεί, αλλά το ότι το εμπορευτήκαμε. Υπάρχει μια συλλογική υστερία με το γαμήσι. Καλή η γενετήσια πράξη, αλλά δεν είναι το άλφα και το ωμέγα της ζωής μας. Το lifestyle μας έκανε τατουάζ στον εγκέφαλο. Είναι τόσο κρίμα να πιστεύουμε ότι όποιος απέχει από τα πλαίσια των περιοδικών είναι προβληματικός. Γι' αυτό και συχνά λέω ότι η διαφθορά για την οποία γίνεται τόσος λόγος ίσως και να μην είναι ό,τι χειρότερο μας συνέβη. Το ότι η ζωή μας έγινε σαν ένα reality, αυτό είναι το χειρότερο. Ισως γι' αυτό στο έργο ήθελα να δείξω ότι οι ανθρώπινες σχέσεις, η φθορά που υφίστανται και η προσπάθεια αναγέννησής τους δεν περνούν μόνο από το κρεβάτι».
Η παράσταση θα έχει διαδραστικό χαρακτήρα αφού για τα κρίσιμα διλήμματα που απασχολούν το ζευγάρι θα αποφασίζουν οι θεατές! Είναι θεμιτό εν μέσω κρίσης να κάνουν παιδί; Να χωρίσουν ή να παραμείνουν μαζί όταν ο ένας από τους δύο «ξενοκοιτά»; Να κρατήσει την παράνομη σχέση που τον έκανε να «ανθίσει» ή να διαλέξει την άχρωμη συζυγική ζωή; «Εγώ πιστεύω ότι το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας εξαρτάται από τη σύνθεση του κοινού», λέει ο Κλέων Γρηγοριάδης, που υποδύεται τον σύζυγο. «Για παράδειγμα, οι έφηβοι που έχουν κακοπάθει από γονείς που υποφέρουν από τη συμβίωση, αλλά παραμένουν μαζί, μάλλον θα ψηφίσουν να χωρίσουμε. Αν στο κοινό υπερτερεί η γενιά των 40άρηδων, τότε πιθανολογώ ότι θα ζητήσουν να κάνουμε παιδί, αφού σε αυτή την ηλικία αρχίζεις να ανησυχείς για την αναπαραγωγή. Αν πάλι θεωρήσουμε ότι το θέατρο γυναικοκρατείται, τότε είναι βέβαιο ότι πολύ λίγες βραδιές θα ψηφίσουν να συνεχίσω την παράνομη σχέση με την γκόμενα».
Σε ρόλο πυροσβέστη
Τι λέει, όμως, και η άμεσα ενδιαφερόμενη; «Ολες οι γυναίκες, εμού συμπεριλαμβανομένης, ένιωσαν κάποια στιγμή όπως η πρωταγωνίστρια. Χαίρομαι, λοιπόν, που με την interactive αυτή παράσταση δίνεται η ευκαιρία να χαλαρώσουμε και να εκφραστούμε ελεύθερα», λέει η Μαρία Λεκάκη που παίζει τη σύζυγο του Κ. Γρηγοριάδη.
Εκείνος που θα οργανώνει και θα μετρά τις ψήφους του κοινού είναι ο Γιάννης Ζουγανέλης αυτοπροσώπως. Ιδανικός στο ρόλο του μεσάζοντα: Είναι έξυπνος, άμεσος, εξαιρετικά αστείος και χειρίζεται με ευκολία τις απρόσμενες αντιδράσεις του κοινού. «Ο κόσμος δεν πάει πια σε σεξολόγους, γαμιέται μόνος του», φωνάζει σε κάποια στιγμή του έργου. «Μου αρέσει ο ρόλος του πυροσβέστη και του ισορροπιστή» παραδέχεται. «Τον έχω παίξει πολλές φορές στη ζωή μου, όχι τόσο γιατί δεν αντέχω τις εντάσεις, αλλά γιατί πιστεύω ότι η διάλυση μιας σχέσης είναι ο εύκολος δρόμος. Το δύσκολο πάντα στη ζωή είναι η σύνθεση. Εκεί που συγκρούομαι πολύ με το ρόλο είναι στο θέμα της ψυχανάλυσης: Δεν αποδέχομαι την ψυχιατρική ως επιστήμη. Δεν είχα ποτέ τέτοια εμπειρία -τη θεωρώ αναποτελεσματική. Στο γιατρό λες μόνο όσα θες. Οταν, λοιπόν, μπορείς να ξεγελάσεις τη γνώση του, δεν μπορούμε να μιλάμε για αλήθειες»
Πηγη:enet.gr
0 σχόλια: