Παίζουν ποδόσφαιρο στις αλάνες και πηγαίνουν σχολείο με τους συνομήλικούς τους,
φορούν τα ίδια ρούχα και έχουν εξίσου κοντοκουρεμένα μαλλιά.
Εχουν όμως ένα μυστικό: είναι κορίτσια που ντύνονται σαν αγόρια, για να... αποκαταστήσουν την πληγωμένη τιμή της οικογένειάς τους, που δεν απέκτησε τον πολυπόθητο διάδοχο, παρά «μόνο» κόρες.Για πολλές οικογένειες στο Αφγανιστάν, και κυρίως στην επαρχία, το να μην έχουν αποκτήσει γιο ισοδυναμεί με κοινωνικό στίγμα τόσο ισχυρό, που ορισμένοι γονείς υποκύπτουν και «μεταμορφώνουν» το νεαρότερο κορίτσι τους σε αγόρι.
Παρότι ο στενός περίγυρος γνωρίζει καλά τι συμβαίνει, όλοι δέχονται την «αλλαγή φύλου» σαν χαρμόσυνη είδηση. Σε αγνώστους ο πατέρας συστήνει την κόρη του ως γιο, που, ούτως ή άλλως, αποκτά νέο, ανδρικό όνομα, αλλά το άμεσο περιβάλλον την αποκαλεί «bacha posh», που στη γλώσσα ντάρι σημαίνει «ντυμένο σαν αγόρι».
Χωρίς αντιδράσεις
Ουδείς αντιδρά, ούτε οι παιδαγωγοί στα σχολεία ούτε οι τοπικές Αρχές και δεν υπάρχει σχετικό νομικό πλαίσιο για τον χειρισμό αυτής της κατάστασης.
Η οικογένεια, ανακουφισμένη, μπορεί να? αξιοποιήσει το «νέο» της μέλος: ο «αδερφός» μπορεί να συνοδεύει τις αδερφές του σε δημόσιες εξόδους όταν δεν είναι παρών ο πατέρας, μπορεί να κάνει τα ψώνια για το νοικοκυριό ή ακόμη και να εργαστεί για να συνεισφέρει στον οικογενειακό προϋπολογισμό.
Ειδικά οι πατέρες αποκτούν ιδιαίτερη σχέση με τους «γιους» τους και είναι υπερήφανοι για τον «διάδοχο».
Οι πρωτοφανείς ελευθερίες που γνωρίζουν τα κορίτσια αυτά είναι εκείνες που καθιστούν τόσο ελκυστική μια τόσο παράδοξη επιλογή. Μεμιάς αποδρούν από τα δεσμά των γυναικών στην αφγανική κοινωνία και εισερχόμενες στον κόσμο των ανδρών έχουν πια το δικαίωμα να κυκλοφορήσουν μόνες στον δρόμο, να πάνε σχολείο, να ασχοληθούν με αθλήματα και να μάθουν ξένες γλώσσες.
Για κάποιες κοπέλες - γιους, και ειδικά όσο μεγαλώνουν και μπαίνουν στην εφηβεία, γίνεται όλο και πιο δύσκολη η συνύπαρξη με τα αγόρια, όμως στην πλειονότητά τους τα κορίτσια απολαμβάνουν την ελευθερία τους. Και μετά, έρχεται αναπόφευκτα η απότομη προσγείωση: μόλις η κοπέλα φτάσει σε ηλικία γάμου, οι γονείς της ζητούν να αποκτήσει την ξεχασμένη της θηλυκότητα και να ζήσει πια ως γυναίκα.
Λίγες είναι οι μητέρες που καταφέρνουν να βοηθήσουν τις κόρες τους έτσι ώστε αυτή η μετάβαση να πραγματοποιηθεί σταδιακά. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο πατέρας κλείνει τη συμφωνία για τον γάμο εν αγνοία της μητέρας και της κόρης και αναθέτει τον ρόλο του γιου σε μια μικρότερη θυγατέρα.
Η... ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Από τα παντελόνια ξανά στην μπούργκα
«Οταν κάποια επιστρέφει στην προηγούμενη κατάσταση, γίνεται δηλαδή και πάλι κορίτσι, είναι σαν να ξαναγεννιέται και πρέπει να τα διδαχθεί όλα από την αρχή», αφηγείται στους «New York Times» η Σουκρία Σιντίκι, η οποία δυσκολεύτηκε πολύ να προσαρμοστεί.
Ξαφνικά έπρεπε να εγκαταλείψει τα παντελόνια και να φορέσει την μπούργκα, που την έκανε διαρκώς να σκοντάφτει, έπρεπε να κρύβεται στο σπίτι, ενώ είχε συνηθίσει να κυκλοφορεί ελεύθερη, έπρεπε να μάθει να μαγειρεύει, τη στιγμή που δεν είχε μπει ποτέ της μέσα στην κουζίνα και έπρεπε να διδαχθεί τη συναναστροφή με άλλες γυναίκες. «Επρεπε να τα μάθω όλα, πώς να κάθομαι μαζί τους, πώς να συζητώ, πώς να συμπεριφέρομαι», εξηγεί η Σουκρία.
Για τις γυναίκες αυτές είναι πολύ δύσκολο να αποδεχτούν ότι γίνονται υποτελείς των συζύγων τους, με μόνο σκοπό να υπηρετούν τα αρσενικά μέλη της οικογένειας και να φέρουν στον κόσμο έναν διάδοχο. Το βαθύτερο πρόβλημα που κρύβεται πίσω από αυτήν την πρακτική είναι σαφέστατα η τρομερή ανισότητα μεταξύ των δύο φύλων. Και είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον ότι η κοινωνία προτιμά να κλείσει τα μάτια μπροστά σε μια εξόφθαλμη «απάτη», όπως το να ντύνεις ένα κορίτσι σαν αγόρι, παρά να δώσει περισσότερα δικαιώματα στις γυναίκες.
ΑΖΙΤΑ ΡΑΦΑΑΤ
Μια βουλευτής ομολογεί ότι ήταν και αυτή... αγόρι
Εάν μια γυναίκα στο Αφγανιστάν δεν γεννήσει γιο, δέχεται αφόρητες κοινωνικές πιέσεις. Ακόμη κι αν η γυναίκα αυτή είναι πολιτικός και έχει εκλεγεί βουλευτής, όπως η Αζίτα Ραφάατ, που είναι μία από τις 68 γυναίκες στο αφγανικό Κοινοβούλιο. «Αν δεν έχεις γιο είναι σαν να λείπει ο λόγος για τον οποίο ήρθες στον κόσμο», εξηγεί η Ραφάατ, η οποία όχι μόνο παραδέχτηκε ότι μεγάλωσε και εκείνη ντυμένη σαν αγόρι, αλλά αποφάσισε, υπό την πίεση των ψηφοφόρων της, να κάνει το ίδιο με την εξάχρονη κόρη της.
Ο... Μεχράν, όπως είναι το ανδρικό όνομα της κόρης της, πηγαίνει κανονικά στο σχολείο και κοιμάται μαζί με τις συμμαθήτριές της, ωστόσο μετά το μάθημα μπορεί να παίξει με τα αγόρια στην αυλή, τη στιγμή που τα κορίτσια πρέπει να αποσυρθούν μέσα στο κτίριο. Μετά μερικά χρόνια οι γονείς της θα της πουν ότι ήρθε η ώρα να γίνει και πάλι κορίτσι και πιθανότατα ο πατέρας της θα της υποδείξει τον μέλλοντα σύζυγό της.
Η Ραφάατ ανησυχεί για τα ασήμαντα βήματα που έχουν γίνει για να δοθούν περισσότερα δικαιώματα στις γυναίκες του Αφγανιστάν, αλλά ταυτόχρονα υπερασπίζεται την επιλογή της να ντύσει την κόρη της σαν αγόρι. «Εμένα η εμπειρία αυτή με έκανε πιο δυνατή, πιο δραστήρια και δυναμική», λέει, και πιστεύει ότι ακριβώς λόγω του παρελθόντος της ως αγοριού, βρήκε το κουράγιο και την ενέργεια να διεκδικήσει έναν ρόλο στην πολιτική σκηνή της χώρας της.
Πηγή: ethnos.gr
0 σχόλια: