Τον Οκτώβριο η Ευρωπαϊκή Ένωση ξεκίνησε την εφαρμογή του Συστήματος Εισόδου/Εξόδου (Entry/Exit System – EES), ενός νέου ψηφιακού εργαλείου διαχείρισης συνόρων, το οποίο καταγράφει βιομετρικά δεδομένα καθώς και τις ημερομηνίες εισόδου και εξόδου υπηκόων τρίτων χωρών που ταξιδεύουν εντός και εκτός της ζώνης Σένγκεν.
Όταν το σύστημα τεθεί πλήρως σε λειτουργία τον ερχόμενο Απρίλιο, η σφράγιση διαβατηρίων θα αντικατασταθεί από ψηφιακούς ελέγχους, καθιστώντας τη διαδικασία πιο αποδοτική και ασφαλή.
Η αλλαγή αυτή εντάσσεται σε μια ευρύτερη παγκόσμια τάση. Χώρες όπως η Αυστραλία, η Ιαπωνία και ο Καναδάς χρησιμοποιούν ήδη βιομετρικά δεδομένα στους συνοριακούς ελέγχους, ενώ και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ανακοινώσει σχέδια για την επέκταση αντίστοιχων συστημάτων.
Καθώς η ψηφιοποίηση γίνεται ο κανόνας, ενδέχεται να σημάνει σιωπηλά το τέλος ενός διαχρονικού ταξιδιωτικού τελετουργικού: της συλλογής σφραγίδων στο διαβατήριο.
«Μορφές σφραγίδων σε διαβατήρια απαντώνται στον Μεσαίωνα ή την Αναγέννηση», αναφέρει ο Πάτρικ Μπίξμπι, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα. Όπως σημειώνει: «Σφραγίδα με βουλοκέρι τοποθετούνταν σε επιστολές που εξέδιδαν Ευρωπαίοι μονάρχες».
Αν και ταξιδιωτικά έγγραφα καθώς και κάποιες μορφές σφραγίδας υπάρχουν εδώ και αιώνες, μόλις στις αρχές του 20ού αιώνα άρχισαν να διαμορφώνονται τα σύγχρονα διαβατήρια. Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Κοινωνία των Εθνών συνέβαλε στην τυποποίηση των διαβατηρίων, καθώς τα σύνορα άρχισαν να ελέγχονται αυστηρότερα.
Στη δεκαετία του 1950 ο κόσμος εισερχόταν στη «χρυσή εποχή» των ταξιδιών, όπου οι αεροπορικές πτήσεις έγιναν προσιτές στο ευρύ κοινό.
«Ουσιαστικά μόνο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την επανεκκίνηση των διεθνών ταξιδιών άρχισαν οι σφραγίδες να αποκτούν τη συναισθηματική αξία που έχουν σήμερα», τονίζει ο Π. Μπίξμπι.
Οι αντιδράσεις των ταξιδιωτών είναι ανάμεικτες στο ενδεχόμενο εξαφάνισής τους.
«Θα μου λείψουν πραγματικά οι σφραγίδες στο διαβατήριο», τονίζει η Χριστίνα Ναμπόσνι, που ζει στο Λονδίνο. «Για μένα ήταν πάντα κάτι περισσότερο από απλή θεώρηση εισόδου. Ήταν μικρά σημάδια μνήμης από τα μέρη και τις χώρες που επισκέφθηκα».
Στο ίδιο μήκος κύματος και η συγγραφέας Ελ Μπουλάντο από τη Νέα Υόρκη. «Η απώλεια των σφραγίδων αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση. Κατανοώ την ανάγκη για ταχύτερες και πιο αποτελεσματικές διαδικασίες, αλλά η σφραγίδα πάντα ένιωθα ότι ήταν μια μικρή αναγνώριση», λέει. «Είναι η απόδειξη ότι πέρασες ένα σύνορο και έφτασες κάπου που κάποτε μόνο ονειρευόσουν. Θα μου λείψει αυτό αν εξαφανιστούν».
Άλλοι, ωστόσο, εκφράζουν διαφορετική άποψη. Ο Χόρχε Σάλας-Γκεβάρα, ιδρυτής της τουριστικής εταιρείας New Paths Expeditions, δηλώνει ενθουσιασμένος με τον χρόνο που θα εξοικονομηθεί με τη νέα ψηφιακή διαδικασία. «Διασχίζω σύνορα πολύ συχνά, οπότε για ανθρώπους σαν εμένα αυτή η αλλαγή είναι ανακούφιση».
0 σχόλια: