Tο κόκκινο κραγιόν ανα τους αιώνες έχει αποτελέσει σύμβολο των άκρων: Στην αρχαία Αίγυπτο, τα κόκκινα χείλη ήταν ένδειξη υπεροχής και αριστοκρατικής καταγωγής ενώ στην αρχαία Ελλάδα, μόνο οι εταίρες έβαφαν τα χείλη τους με κόκκινο χρώμα. Είναι ξεκάθαρο λοιπόν από πολύ νωρίς, ότι το κόκκινο στα χείλη φέρει πολύ δυνατούς συμβολισμούς, αρνητικούς ή θετικούς και μία μυστηριώδη κοινωνικοπολιτική δύναμη. Το κόκκινο στα χείλη είναι «φορτωμένο» με αιώνες νοήματος και συμβολισμού και θα μπορούσαμε εύκολα να χαρακτηρίσουμε το κόκκινο κραγιόν σαν ένα πραγματικό «όπλο» στα χέρια (ή μάλλον τα χείλη) των γυναικών, όπως άλλωστε και έγινε.
Το κόκκινο κραγιόν έγινε σύμβολο για το κίνημα των σουφραζέτων το 1906 μετά από ένα χλευαστικό σχόλιο της εφημερίδας Daily Mail. Το πραγματικό όνομα του κινήματος ή μάλλον, της οργάνωσης, ήταν Κοινωνική και Πολιτική Ένωση Γυναικών και στόχος τους ήταν να αποκτήσουν το δικαίωμα ψήφου οι γυναίκες. Οι ηγέτες του κινήματος Elizabeth Cady Stanton και Charlotte Perkins Gilman λάτρευαν το κόκκινο κραγιόν γιατί είχε τη δύναμη να σοκάρει και το υιοθέτησαν όλες. Η Elizabeth Arden μάλιστα, ένθερμη υποστηρικτής του κινήματος, μοίραζε κόκκινα κραγιόν στις σουφραζέτες όποτε περνούσαν μπροστά από το ινστιτούτο της.
Το κόκκινο κραγιόν έγινε λοιπόν σύμβολο δύναμης, γυναικείας δύναμης. Σύμβολο αντίδρασης, επανάστασης και ελευθερίας. Σόκαρε και προκαλούσε και αυτό ήταν μέρος της μυστηριώδους δύναμής του. Γιατί όμως; Μέχρι να γίνει δημοφιλές στις αρχές του 20ου αιώνα το κόκκινο κραγιόν ήταν ταυτισμένο με τις ανήθικες γυναίκες. Ήταν όπλο σαγήνης που καθιστούσε τους παντοδύναμους άνδρες έρμαια στις ορέξεις και τους σκοπούς των γυναικών. Ήταν σύμβολο της σκοτεινής, τρομακτικής θηλυκότητας στην οποία δεν μπορούσαν να αντισταθούν. Το κόκκινο κραγιόν δεν είχε απλά θεωρητική δύναμη, δεν ήταν απλά ένα σύμβολο αλλά θεωρούταν ένα πραγματικό όπλο που χρησιμοποιούσαν οι γυναίκες.
Από το 1900 λοιπόν, οι γυναίκες άρχισαν να εκμεταλλεύονται αυτή τη δύναμη για να ενισχύσουν τη φωνή τους και αυτό που ξεκίνησαν οι σουφραζέτες απλώθηκε σε όλο τον κόσμο με τα αντίστοιχα κινήματα της Ιαπωνίας και της Μεγάλης Βρετανίας να υιοθετούν το κόκκινο στα χείλη. Τη δεκαετία του 20, το κόκκινο κραγιόν έγινε σύμβολο της μοντέρνας γυναίκας ενώ έπαιξε καθοριστικό ρόλο στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο παντοδύναμος Χίτλερ μισούσε με πάθος το κόκκινο κραγιόν και έτσι οι αντίπαλοι το έκαναν μέρος της γυναικείας στολής και οι γυναίκες ανά τον κόσμο το φορούσαν σαν ένδειξη αντίστασης και πατριωτισμού. Όταν οι κοινωνικοοικονομικές συνθήκες του πολέμου κατέστησαν τα κραγιόν είδος πολυτελείας, οι γυναίκες έβαφαν τα χείλη τους κόκκινα με παντζάρια και αναλάμβαναν τις ανδρικές δουλειές που καλούνταν να αναλάβουν με φωτεινά, κόκκινα χαμόγελα.
Ήταν ένας τρόπος να αναδείξουν τη δύναμή τους αλλά και τη θηλυκότητά τους. Ήταν για εκείνες μία παρηγοριά που τις έφερνε σε επαφή με τη δική τους κανονικότητα. Η μυστηριώδης δύναμη του κόκκινου κραγιόν ενισχύθηκε λοιπόν μέσα από μία πολύ σκοτεινή εποχή και έγινε σύμβολο ελπίδας και ανθεκτικότητας και δεν έχει χάσει αυτή τη δύναμη ως σήμερα.
Τα κόκκινα χείλη μπορεί να μην σοκάρουν πλέον και να είναι μία εικόνα συνηθισμένη, το κόκκινο κραγιόν ωστόσο παραμένει ένα αβίαστα γυναικείο όπλο σαγήνης, αντίδρασης και πολυτέλειας. Από τα κόκκινα χείλη της πρωτοχρονιάς sτο κόκκινο φιλί που άφησε η Jasmina Golubovska επάνω στην ασπίδα του αστυνομικού το 2015, από τα κόκκινα χείλη των σουφραζετων στα κόκκινα χείλη της ακτιβίστριας Marlén Chow που αψήφισε τους ανακριτές της και φόρεσε κόκκινο κραγιόν ενώ τη συλλάμβαναν.
Το κόκκινο κραγιόν έχει μία αδιαμφισβήτητη δύναμη, μυστηριώδη, θηλυκή, είναι ένα προϊόν σύμβολο με πλούσια κληρονομιά που γράφεται μέχρι και σήμερα επάνω στα χείλη των γυναικών αλλά και στις σελίδες της ιστορίας.
0 σχόλια: