Αλλά ουσιαστικά, ρε παιδί μου. Όχι μόνο δυναμιτίζοντας το κλίμα μεταξύ σας, λες και βρίσκεστε σε διαγωνισμό πυροτεχνουργίας, αλλά και χαλώντας όλη τη διάθεση σου, για να δημιουργήσεις μία σχέση, που αν μη τι άλλο σε κάνει να περνάς καλά.
Άσε στην άκρη όλα τα πιο βαθυστόχαστα νοήματα, και τις δεύτερες και τρίτες αναγνώσεις, και περιορίσου στην πλέον «επιδερμική» στα μάτια σου, που ωστόσο είναι και η ουσιαστικότερη: αλήθεια, από πότε έχεις να περάσεις αληθινά καλά με ένα αγόρι;
Αν μη τι άλλο, αν απαντήσεις ειλικρινώς, θα καταλάβεις ότι δεν μπορεί, κάτι κάνεις λάθος, ακόμη και αθέλητα, από πλευράς σου. Ή και απολύτως εκούσια, δεν παίζει ρόλο. Οι λούμπες στις οποίες πέφτεις, όσο κι αν πιστεύεις το αντίθετο, μοιάζουν σε πολλά με αυτές χιλιάδων άλλων κοριτσιών εκεί έξω. Και θα εξακολουθήσουν να λειτουργούν ως τροχοπέδη, σε κάθε προσπάθεια σου να οικοδομήσεις κάτι που να σε γεμίζει εσωτερικά, και να σε κάνει να περνάς καλά. Θέλεις τίποτα περισσότερο, άλλωστε;
Δεν αφήνεσαι. Ναι, μπορεί να έχεις φάει τα μούτρα σου, και πληγωθεί άσχημα στο παρελθόν. Αυτό σε έκανε πιο προσεκτική, πιο κλειστή, πιο φιλύποπτη. Παράλληλα, όμως, σου στέρησε πλήρως και το στοιχείο της ανεμελιάς, που χωρίς αυτό, δεν πρόκειται να χαρείς τίποτα, με οποιοδήποτε αγόρι, όσο δίκαιες ή άδικες κι αν είναι οι υποψίες σου προς το πρόσωπο του. Το να ανοιχτείς, να ρισκάρεις πράγματα, και να του δώσεις το χέρι, ακόμη και μη γνωρίζοντας πλήρως που σε οδηγεί, αποτελεί βασική προϋπόθεση για να απολαύσεις όλα τα καλά που έχει να σου δώσει. Κι αν δεν βλέπεις τις δικλείδες ασφαλείας που μπορείς να θέσεις, και το χειρόφρενο που μπορείς να τραβήξεις, εμμένουσα τυφλά στη στάση του στρειδιού, τότε κάτι κάνεις πολύ λάθος. Και το έχεις καταλάβει, αυτό είναι το χειρότερο, αλλά δεν κάνεις το παραμικρό…
Παίρνεις τα πάντα πολύ στα σοβαρά. Και σίγουρα, σοβαρότερα από ότι χρειάζονται. Πρώτα και κύρια, τον ίδιο σου τον εαυτό, και στη συνέχεια, τη σχέση σου. Ο αυθορμητισμός, το χιούμορ, η ελευθερία εξαφανίζονται στο πλαίσιο των κουτακιών που έχεις δημιουργήσει για να παραχώσεις ασφυκτικά εντός τους το πορτρέτο που έχεις φιλοτεχνήσει για τους δυο σας. Και εντός του οποίου τα πρόσωπα σας είναι κατηφή και σχεδόν δυστυχισμένα. Το να χαλαρώσεις το παπιγιόν από το λαιμό σου, δεν θα σε κάνει λιγότερο σοβαρή και περιποιημένη, αλλά περισσότερο καθημερινή και ανθρώπινη. Ιδίως στα μάτια του. Και θα προξενούσε τις ανάλογες αντιδράσεις, για αυτό μπορείς να είσαι σίγουρη. Αντιδράσεις που δεν θα μάθεις ποτέ, αν συνεχίσεις έτσι…
Δεν εμπιστεύεσαι και δεν επενδύεις. Είσαι από την αρχή σίγουρη για τη μοίρα της σχέσης αυτής, που έχεις προδιαγράψει και πετάξει στο σκουπιδοφάγο. Δεν περιβάλλεις με το παραμικρό δράμι εμπιστοσύνης τον άνθρωπο που και η ίδια επέλεξες να βρίσκεται δίπλα σου, αλλά τον θέτεις σε ένα ασφυκτικό καθεστώς υποψίας και κατάκρισης, που δύσκολα μπορεί να αντέξει. Πνίγεις έτσι ότι πάει να γεννηθεί, και δεν σου επιτρέπεις να ανασάνεις, αφού έχεις απελευθερώσει άνωθεν σας ένα τοξικό έριο που δηλητηριάζει κάθε καλή πρόθεση και λουλούδι που πάει να φυτρώσει. Όσο κι αν τρέμεις στην ιδέα του ρίσκου, χωρίς αυτό δεν θα μπορέσεις να τα καταφέρεις. Καθώς και χωρίς στο ποντάρισμα, περισσότερο ή λιγότερο ασφαλές, στα κατάλληλα χαρακτηριστικά του αγοριού σου, να το ξέρεις…
Ασχολείσαι με άσχετα. Παράδειγμα; Τον ζηλεύεις πολύ και δεν βλέπεις τα θετικά του. Παράδειγμα; Ακούς τι λένε οι γύρω γύρω, και αδιαφορείς για τα όσα έχει να σου πει ο ίδιος. Παράδειγμα; Κοιτάς το δέντρο και χάνεις το δάσος, το εξαφανίζεις για την ακρίβεια. Το περίβλημα της σχέσης, και οι σκέψεις που τη βομβαρδίζουν, και την μικραίνουν ψυχολογικά, έχει πάρει προτεραιότητα έναντι του πυρήνα της στο μυαλό σου, και στην πράξη φυσικά. Το πόσο φάουλ είσαι, δεν το καταλαβαίνεις ακριβώς, το ψυχανεμίζεσαι απλά βλέποντας κάθε καλή διάθεση του συντρόφου σου να εξανεμίζεται λίγη λίγη μπροστά στη δική σου στάση, που τον ακυρώνει κανονικότατα. Με βασικότερο σου λάθος, ίσως, το ότι…
Δεν τη ζεις, αλλά αγωνιάς μην τη χάσεις. Προβαίνοντας σε σπασμωδικές κινήσεις, οι οποίες κάνουν αυτό ακριβώς που φοβόσουν: τη σπρώχνουν λίγο λίγο πιο κοντά στο γκρεμό.
Δεν είναι μόνο ζήτημα συναισθηματικής ανασφάλειας, όσο κι αν προσπαθήσεις να κρυφτείς πίσω της.
Είναι και (κυρίως μάλλον) έλλειψη αγάπης προς τον εαυτό σου. Τον οποίο (θεωρείς ότι) προστατεύεις, αλλά στην πραγματικότητα απομυζάς από όλα τα θετικά του στοιχεία. Κάνοντας τον, στο πλαίσιο πάντα αυτής της σχέσης, αντιπαθητικό, αδιάφορο, λίγο. Ένα πακέτο κάθε άλλο παρά δελεαστικό για τον οποιονδήποτε άντρα.
Ο οποίος, όταν διαπιστώσει τι κρύβεται κάτω από το περίτεχνο αμπαλάζ, θα το πετάξει έντρομος, προκειμένου να μην εκραγεί στα χέρια του.
Ζήσε αυτό που έχεις με όλη του την ένταση, και μη σκέφτεσαι τίποτα. Δώσου ολόψυχα, και μην κοιτάς πίσω. Άρπαξε του το χέρι, και άσε τον να σε οδηγήσει. Μόνο έτσι θα μπορέσεις να περάσεις καλά μαζί του, και να πεις ότι έζησες μια εμπειρία, για την οποία δεν μετανιώνεις στη χειρότερη, και θα θυμάσαι για πάντα στην καλύτερη.
Είμαστε οι επιλογές μας. Και ο σύντροφος σου αποτελεί την καλύτερη. Αυτό να σκέφτεσαι και να προχωράς μαζί του. Ως εκεί που θα σας βγάλει. Με τη δυνατότερη ελπίδα στο τσεπάκι σου…
Δεν είναι μόνο ζήτημα συναισθηματικής ανασφάλειας, όσο κι αν προσπαθήσεις να κρυφτείς πίσω της.
Είναι και (κυρίως μάλλον) έλλειψη αγάπης προς τον εαυτό σου. Τον οποίο (θεωρείς ότι) προστατεύεις, αλλά στην πραγματικότητα απομυζάς από όλα τα θετικά του στοιχεία. Κάνοντας τον, στο πλαίσιο πάντα αυτής της σχέσης, αντιπαθητικό, αδιάφορο, λίγο. Ένα πακέτο κάθε άλλο παρά δελεαστικό για τον οποιονδήποτε άντρα.
Ο οποίος, όταν διαπιστώσει τι κρύβεται κάτω από το περίτεχνο αμπαλάζ, θα το πετάξει έντρομος, προκειμένου να μην εκραγεί στα χέρια του.
Ζήσε αυτό που έχεις με όλη του την ένταση, και μη σκέφτεσαι τίποτα. Δώσου ολόψυχα, και μην κοιτάς πίσω. Άρπαξε του το χέρι, και άσε τον να σε οδηγήσει. Μόνο έτσι θα μπορέσεις να περάσεις καλά μαζί του, και να πεις ότι έζησες μια εμπειρία, για την οποία δεν μετανιώνεις στη χειρότερη, και θα θυμάσαι για πάντα στην καλύτερη.
Είμαστε οι επιλογές μας. Και ο σύντροφος σου αποτελεί την καλύτερη. Αυτό να σκέφτεσαι και να προχωράς μαζί του. Ως εκεί που θα σας βγάλει. Με τη δυνατότερη ελπίδα στο τσεπάκι σου…
0 σχόλια: