Αν και διαβάζουμε το ζώδιο μας, ρίχνουμε τα χαρτιά ή προσπαθούμε να διαβάσουμε το φλιτζάνι για να μάθουμε ότι μας περιμένει στο εγγύς ή απώτερο μέλλον, διεθνής μελέτη δείχνει ότι στην πραγματικότητα οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν να μάθουν τί -καλό ή κακό- τους επιφυλάσσει το μέλλον.
Σύμφωνα με άρθρο του επιστημονικού εντύπου Psychological Review, ερευνητές από την Ισπανία και την Γερμανία, με επικεφαλής τον Δρ Γκερντ Γιγκερέντζερ του Ινστιτούτου «Μαξ Πλανκ» για την Ανθρώπινη Ανάπτυξη, έκαναν δύο ξεχωριστές έρευνες στις δύο χώρες σε αντιπροσωπευτικά δείγματα άνω των 2.000 ενηλίκων. Τα αποτελέσματα ήταν σχεδόν ίδια και στις δύο χώρες, παρά τις προφανείς οικονομικές, πολιτισμικές και άλλες διαφορές τους.
Συγκεκριμένα, το 85%-90% των ανθρώπων δεν θέλουν να ξέρουν τίποτα για τα επερχόμενα αρνητικά γεγονότα, ενώ το 40%-70% δεν θέλουν να μάθουν ούτε για τα θετικά γεγονότα του μέλλοντος. Μόνο το 1% δήλωσαν ανεπιφύλακτα ότι επιθυμούν να γνωρίζουν οτιδήποτε -καλό ή κακό- πρόκειται να τους συμβεί.
Ένα πράγμα που οι περισσότεροι άνθρωποι θα ήθελαν να ξέρουν, είναι το φύλο του ακόμη αγέννητου παιδιού τους, αλλά ακόμη και σε αυτή την περίπτωση το 37% (πάνω από ένας στους τρεις) θα προτιμούσαν να το αγνοούν. Εννοείται ότι οι περισσότεροι δεν ήθελαν καθόλου να ξέρουν πότε θα πεθάνουν και πώς.
«Στην ελληνική μυθολογία η Κασσάνδρα, κόρη του βασιλιά της Τροίας, είχε τη δύναμη να προβλέπει το μέλλον. Όμως, ήταν επίσης καταραμένη και κανείς δεν πίστευε στις προφητείες της. Στη μελέτη μας βρήκαμε ότι οι άνθρωποι θα προτιμούσαν να απαρνηθούν τις δυνάμεις που έκαναν την Κασσάνδρα διάσημη, σε μια προσπάθεια να αποφύγουν το βάσανο του να γνωρίζουν τι μπορεί να τους φέρει το μέλλον, να αποφύγουν να μετανιώσουν για κάτι και επίσης να διατηρήσουν τη χαρά της έκπληξης για κάτι ευχάριστο», σχολιάζει ο Δρ Γκιγκερέντζερ.
Η έρευνα δείχνει επίσης ότι όσοι προτιμούν να μην ξέρουν το μέλλον τους, είναι γενικά λιγότερο ριψοκίνδυνοι και κάνουν συχνότερα ασφάλιση ζωής.
Εξάλλου, η χρονική απόσταση παίζει το ρόλο της. Όσο πιο σύντομα προβλέπεται ότι θα συμβεί κάτι, τόσο μεγαλώνει η απροθυμία να μάθει κανείς τι πρόκειται να γίνει. Έτσι, για παράδειγμα, ένας ηλικιωμένος είναι πολύ πιο απρόθυμος από ό,τι ένας νέος να μάθει αν ο/η σύντροφός του θα πεθάνει σύντομα και από ποια αιτία.
«Το να μη θέλει κανείς να ξέρει το μέλλον, μπορεί να φαίνεται κάτι τελείως κόντρα στη διαίσθηση και μπορεί να εγείρει αμφιβολίες. Όμως, στην πραγματικότητα η σκόπιμη άγνοια όχι απλώς υπάρχει, αλλά αποτελεί μια ευρέως διαδεδομένη κατάσταση του νου», σημειώνει ο ερευνητής.
Επιμέλεια: Μαίρη Μπιμπή
0 σχόλια: