«Πάντα κάποιος θα βρει κάτι αρνητικό να πει». Ένας από τους ελάχιστους κανόνες που δεν έχουν εξαιρέσεις. Όσο τέλεια, μοναδικά, έξοχα και αν οργανώσετε το γάμο σας κάποιος θα εντοπίσει το αρνητικό, το στραβό, το λάθος. Υφίσταται δεν υφίσταται.
Τα σχόλια ξεκινούν ήδη από την παραλαβή των προσκλήσεων. «Τι;;; Στις 25 Μαρτίου;;; Να χάσουμε το τριήμερο δηλαδή:::::». «Στην Καλλιθέα;;; Και πού θα παρκάρουμε εκεί;;;;». Για κάποιο λόγο όλοι θεωρούμε ότι το ζευγάρι θα πρέπει να κάνει ένα είδους γκάλοπ (δεν θέλω γκρίνιες, τώρα με το facebook όλα είναι εύκολα!) για το πότε και πού βολεύεται έκαστος να τελεστεί το μυστήριο.
Σε αυτό το πρώτο στάδιο βεβαίως συμπεριλαμβάνεται και η κριτική περί αισθητικής του προσκλητηρίου. Ξυπνάει μέσα μας ο γραφίστας. Το μέγεθος και εδώ έχει την τιμητική του ενώ γίνεται τρελό κουτσομπολιό όταν πέρα από τα βασικά στοιχεία η πρόσκληση περιλαμβάνει και ποιηματάκια. «Αχ, τι γλυκό» είναι η θετική αντίδραση. «Τι γλυκανάλατα είναι αυτά;;; Χάθηκε ένα απλό κείμενο;;;» είναι η (light ομολογουμένως) αρνητική περίπτωση.
Φτάνουμε στην εκκλησία και βεβαίως μέχρι να έρθει το αντικείμενο του πόθου για κάθε gossip freak τύπο ξεκινά το ζέσταμα με τους καλεσμένους. «Καλά. Αυτό είναι Zara. Το είδα παιδί μου προχθές». «Η κουμπάρα γιατί τέτοια μούτρα;;; Ζηλεύει;;;». «Τα δάκτυλα της ακουμπάνε στο πεζοδρόμιο. Τι το ήθελε το πεδιλάκι;».
Και τσούπ…Σκάει η νύφη. Την ώρα που όλοι ξεσπούν σε χειροκροτήματα και συγχρονίζουν το επιφώνημα αααααααα, οι γρουσούζηδες του προαυλίου σκέφτονται (τώρα δεν μπορούν να μιλήσουν…θα τα πουν όλα στο αμάξι μετά) «Τι μπομπονιέρα είναι αυτή; Καλέ, θα σκάσει έτσι που έχει δεθεί με τον κορσέ. Μακιγιάζ ο,τι πρέπει για μπουζούκια». «Στο μαλλί της κατοικούν μέλισσες;;;».
Και τίποτα δεν τελειώνει εκεί. Οσο διαρκεί το μυστήριο τόσο οργιάζουν τα σχόλια. Τώρα βέβαια με μεγαλύτερο εύρος μιας και οι συμμετοχές αυξάνουν και πληθύνουν: κουμπάροι, γονείς, καλεσμένοι, στολισμός, τα λόγια του παπά. Όλα όσα εσείς ετοιμάζατε με χαρά γκρεμίζονται υπό την αρνητική ματιά και σκέψη των κακόβουλων.
Η σκυτάλη πάει στην μπομπονιέρα - την κανονική, όχι εσάς. «Μόνο 4 κουφέτα;;; Και το τούλι, μονή στρώση;;; Στην ξαδέλφη μας την Νούλα είχε 7 κουφέτα και ασημί μπρελόκ». Τους αντιλαμβάνεσαι αυτούς που επιδίδονται σε τέτοια σχόλια από τον τρόπο που περιεργάζονται την μπομπονιέρα. Λες και εξετάζουν μια τσάντα για τυχόν ελαττώματα. Ούτε το κουφετάκι δεν τους γλυκαίνει.
Εσείς δεν έχετε πάρει χαμπάρι γιατί καμαρώνετε τον άνδρα σας, τη βέρα σας και το νυφικό σας. Και καλά κάνετε. Δική σας μέρα είναι.
Η ώρα του γλεντιού. Εδώ ο κατάλογος είναι ατελείωτος και με πολλάκις παραλλαγές. Εννοείται ότι ξεκινάνε οι μουρμούρες από την επιλογή των συνδαιτυμόνων και την «κατάταξη» της ροτόντας - η εγγύτητα στην πίστα λαμβάνεται ως συμπάθεια, η απομάκρυνση από αυτήν κακομεταχείριση. Και το μενού φαρμακογλωσσιάς εμπλουτίζεται από τις μη ορθοπεδικές καρέκλες, τα άγευστα φαγητά, την περιορισμένη επιλογή σε αλκοόλ, την κουραστική μουσική και φτάνει σε παράπλευρα θύματα με τη βαθμολογία (ποτέ πάνω από 3) στις χορευτικές φιγούρες των ανυποψίαστων χαρούμενων καλεσμένων αλλά και σε εκείνον που θα έχει το θράσος να φύγει πρώτος από το γλέντι.
Στον απόηχο όλης της μεγάλης αυτής ημέρας, έρχεται το πρωί της Δευτέρας στο γραφείο όπου οι συνάδελφοι ανταλλάσσουν τα νέα του σαββατοκύριακου. Ο κακούλης πρωταγωνιστής μας θα δώσει την χαριστική βολή «Τι να πω και εγώ που τραβιόμουν σε έναν απίστευτα βαρετό γάμο σαββατιάτικα».
Όπως προειπώθηκε, σκασίλα σας μεγάλη. Οποιος δεν θέλει να περάσει ωραία ας μην περάσει. Αλλά και εσείς για καλό και κακό μην πιέσετε τους δικούς σας να σας αποκαλύψουν τα αρνητικά σχόλια που έφτασαν στα αυτιά τους.
Γιατί να χαλάσουμε τις καρδιές μας; Σε όποιον αρέσουμε.
0 σχόλια: