Ένα από τα ωραιότερα γυναικεία ντουέτα σε στίχους της `γεννημένης ποιήτριας `Λίνας Νικολακοπούλου και μουσική της Δήμητρας Γαλάνη, η οποία ήταν και η πρώτη που το ερμήνευσε, αρκετά χρόνια πριν.
Νομίζω πως ένα μεγάλο ποσοστό από τα τραγούδια που αγαπώ, τα έχει γράψει η Λίνα Νικολακοπούλου. Η "γεννημένη ποιήτρια" - όπως πολύ σωστά έχει πει ο Σταμάτης Κραουνάκης- η οποία έχει ένα μοναδικό τρόπο γραφής που μπορεί να σε καθηλώσει, με τις μεταφορές, τις έντονες εικόνες - αρκέτες από αυτές υπερρεαλιστικές.
`Ενα από τα αγαπημένα μου τραγούδια που έχει δημιουργήσει, είναι το "Εγώ μιλάω για δύναμη" σε μουσική Δήμητρας Γαλάνη, η οποία ήταν και η πρώτη ερμηνεύτριά του. Μια καλλιτέχνις με ατόφια, αισθαντική, αυθεντική, αναλλοίωτη φωνή που με τις μοναδικές ερμηνείες της μας ταξιδεύει.
Χρόνια μετά, το μοναδικό αυτό τραγούδι το ερμηνεύουν δύο από τις πιο επιτυχημένες νέες ερμηνεύτριες.
Δυο εκπληκτικές γυναικείες φωνές που σε καθηλώνουν: H Ελεονώρα Ζουγανέλη και η Νατάσσα Μποφίλιου. Η πρώτη... μια αυθεντική, μεγάλη φωνή με κρυμμένη ροκιά. Η δεύτερη... εκπληκτική, πληθωρική φωνή που με το δικό της διακριτό στυλ, αναζωπυρώνει το ενδιαφέρον του κοινού για το έντεχνο.
Δυο εκπληκτικές γυναικείες φωνές που σε καθηλώνουν: H Ελεονώρα Ζουγανέλη και η Νατάσσα Μποφίλιου. Η πρώτη... μια αυθεντική, μεγάλη φωνή με κρυμμένη ροκιά. Η δεύτερη... εκπληκτική, πληθωρική φωνή που με το δικό της διακριτό στυλ, αναζωπυρώνει το ενδιαφέρον του κοινού για το έντεχνο.
Καθώς, λοιπόν, ενώνουν τη δύναμή τους και γίνεται μουσική σύμπραξη του παλιού με το νέο...δεν μπορεί παρά το αποτέλεσμα να είναι `μαγικό`... `Ενα από τα ωραιότερα γυναικεία ντουέτα, που μας εξηγούν, τόσο με την εκπληκτική ερμηνεία όσο και με τη γλώσσα του σώματος, την πραγματικότητα που δυστυχώς κυριαρχεί...
"Οι ευαίσθητοι παθαίνουν και παρανοούν..." ενώ "ο κόσμος το κανόνισε να γλιτώνει ο λύκος".
Αλλά ακόμα και αυτή να είναι αλήθεια, το μόνο που θα μπορούσε να ηρεμήσει μια ψυχή, είναι να επίστρεψει "στην αθωότητα"...
Όλα ξέρω γιατί γίνονται
και πως λειτουργούν,
το μυαλό με βοήθησε
να καταλαβαίνω,
οι ευαίσθητοι αμύνονται
στη ζωή και αργούν,
κι η λαχτάρα τους συνήθισε
να πατάει το φρένο.
Όλα ξέρω τι σημαίνουν
και τι εννοούν,
το μυαλό μου με συντόνισε
στο καινούργιο μήκος,
οι ευαίσθητοι παθαίνουν
και παρανοούν,
λες κι ο κόσμος το κανόνισε
να γλιτώνει ο λύκος.
Μα εγώ μιλάω για δύναμη,
της αγάπης ισοδύναμη,
και ζητάω προτεραιότητα,
φύση, θέση, κι ιδιότητα.
Μα εγώ μιλάω για δύναμη,
της ελπίδας ισοδύναμη,
και γυρνάω στην αθωότητα,
την παλιά μου την ταυτότητα.
0 σχόλια: