Μια κοινωνία άρρηκτα συνδεδεμένη με την εκκλησία. Μια κοινωνία τυφλά πιστή στους θεσμούς. Πώς σπάει αυτός ο δεσμός; Μόνο από το Spotlight.
Υπήρξε κάποτε μια εποχή που η δημοσιογραφία ήταν σε χαμηλότερες ταχύτητες. Υπήρξε μια εποχή που αυτές οι ταχύτητες δεν σήμαιναν αργοπορία ή απώλεια της ενημέρωσης και της μετάδοσης μιας πληροφορίας, αλλά την καλύτερη εξακρίβωση των στοιχείων και την πιο εμπεριστατωμένη αποτύπωση των γεγονότων. Κι αυτή η εποχή δεν είναι πολύ μακριά. Μόλις μερικά χρόνια πίσω. Και στις πιο χρυσές σελίδες της βρίσκεται αυτό που έκανε η ομάδα του Spotlight.
Πίσω στο 2003, η Βοστόνη έζησε ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της και μια κατάσταση που κάθε άνθρωπος ήρθε αντιμέτωπος με την δειλή πλευρά του εαυτού του, με την πλευρά που δεν ήθελε να πιστέψει τίποτα και να ταραχτεί η εσφαλμένη πραγματικότητα.
Μια αρκετά συντηρητική περιοχή των ΗΠΑ, από τις πιο συντηρητικές, η Βοστόνη είχε γαλουχήσει τους ανθρώπους της να αγαπούν την θρησκεία και όχι τον Θεό, να αγαπούν τους χώρους που λατρεύεται, αλλά όχι τη λατρεία, να γίνονται ασπίδα για τα ράσα κι όχι για την χριστιανική ηθική, η οποία αν απομονωθεί από τους κήρυκες της, που την μεταφράζουν ηθελημένα κατά πως τους βολεύει, είναι η βάση του ανθρωπισμού.
Για πολλά χρόνια κυκλοφορούσε μια φήμη για έναν ιερέα ότι βίαζε τα παιδάκια που του πήγαιναν οι μανάδες για να εξομολογηθούν, αλλά παρά τις έρευνες της αστυνομίας, καμία ποινή δεν είχε επιβληθεί και καμία αλλαγή δεν είχε υπάρξει. Άλλωστε οι ιερείς υπόκεινταν στα ανώτατα ιερατικά όργανα, τα οποία με τη σειρά τους ήταν μέρος του κουκουλώματος και αρκούνταν σε απλές μεταθέσεις ή παύσεις για διάστημα 2-3 ετών.
Όλα αιωρούνταν στην ατμόσφαιρα της Βοστόνης, αλλά κανείς δεν τολμούσε να φυσήξει ώστε να φανεί ο ουρανός. Ώσπου η διοίκηση της μίας εκ των δύο μεγάλων εφημερίδων, της Boston Glode, άλλαξε χέρια. Ο Marty Baron, ένας άνθρωπος που δεν έζησε ή μεγάλωσε εκεί, τοποθετήθηκε στην θέση του διευθυντή σύνταξης και η πρώτη του κίνηση ήταν να αναθέσει στην πιο δυνατή ομάδα του, μια υπόθεση που θα έπαιρνε χρόνο και που μπορεί στο τέλος να κατέληγε σε ξέρα. Όχι γιατί δεν υπήρχαν τα στοιχεία, αλλά γιατί υπήρχαν πολλά κλειστά στόματα.
Η ομάδα του Spotlight, αποτελούμενη από τους Walter Robinson (Michael Keaton), Michael Rezendes (Mark Ruffalo), Sacha Pfeiffer (Rachel McAdams) και Matty Caroll (Brian D' Arcy James), ήταν η εξειδικευμένη ομάδα της εφημερίδας που έβγαζε τα μεγάλα ερευνητικά θέματα. Θέματα που το ψάξιμο τους απαιτούσε εβδομάδες ή και μήνες για να ολοκληρωθεί και να οδηγεί σε ένα συμπέρασμα. Αυτό το ζήτημα όμως δεν θα ήταν σαν όλα τα υπόλοιπα που αντιμετώπισαν. Εδώ θα χρειάζονταν αρκετοί μήνες ως και χρόνος για να μπουν τα πράγματα σε μια σειρά.
Οι πρώτες επαφές με ανθρώπους που θα μπορούσαν να τους δώσουν κατευθύνσεις έμοιαζαν εύκολες. Εκπρόσωπος ενός συλλόγου ανθρώπων που έπεσαν θύματα του συγκεκριμένου ιερέα και των άλλων όταν ήταν παιδιά, δικηγόρος που είχε αναλάβει υποθέσεις τέτοιων ανθρώπων και προσπαθούσε να τους πείσει να μιλήσουν ανοιχτά. Από ένα σημείο και μετά όμως άρχισαν να ορθώνονται τα τείχη προστασίας που είχε χτίσει η ιερατική αρχή της Βοστόνης, με στόχο να μην αποκαλυφθεί ποτέ η πραγματικότητα. Και είχε δικτυωθεί καλά. Ο τρόπος που το είχε καταφέρει ήταν απλός και πανούργος. Η εκκλησία που δωρίζει χρήματα σε σχολεία, σε φτωχούς, που στηρίζει με έργα την πόλη, δεν μπορεί να πάθει τίποτα, γιατί όλοι οι ευεργετημένοι δεν θα σκεφτούν καν την πιθανότητα να είναι αυτές οι δωρεές στάχτη στα μάτια και θα επιτεθούν σε όποιον τολμήσει να αφήσει υπόνοιες γύρω από τους σεπτούς ανθρώπους.
Όπως όμως μας έδειξε και Η Μυστική Λέσχη του Pablo Larrain, στους κόλπους της καθολικής εκκλησίας υπάρχουν τα στεγανά για να μην αφήνουν ίχνη πουθενά. Έρχεται όμως κάποια στιγμή που κάποιοι άνθρωποι αποθέτουν την δειλή τους πλευρά και συνεχίζουν χωρίς αυτή, ως το τέρμα. Η ομάδα του Spotlight είχε χτίσει ένα όνομα στην κοινωνία και αντιμετωπιζόταν με ακόμα μεγαλύτερο δέος. Κι αυτό ήταν το κλειδί για να ανοίξουν οι κατάλληλες πόρτες. Στο τέλος της διαδρομής, τα τέσσερα μέλη είχαν χάσει άπειρες ώρες ύπνου και ηρεμίας, αλλά είχαν βρει το μεγάλο απόθεμα της συνείδησης τους και της κουτσουρεμένης ηθικής της Βοστόνης. Μιας ηθικής που κάθε μέρα γινόταν κατάφωρα εφήμερη.
Ο Tom McCarthy κάνει αυτό που δεν βγήκε πολύ καλά σε αντίστοιχες περιπτώσεις φέτος. Είχε στα χέρια του μια αληθινή ιστορία και της φέρθηκε όπως θα το έκανε κάθε σκηνοθέτης, αλλά έχοντας καλύτερα υλικά. Δηλαδή και ο Tom Hooper είχε στο Danish Girl μια δυνατή ιστορία, αλλά στο ζύγι υπήρξε μεγάλη φύρα. Και δεν είναι να πεις ότι δεν είχε καλά υλικά.
Ας μείνω όμως στον McCarthy. Έδωσε έναν πολυπρισματικό χαρακτήρα στην ταινία, διεύρυνε την εικόνα του θεατή, έδωσε πολλά πρόσωπα που φυλάκιζαν τον θεατή γύρω από τις πράξεις και τη φιλοσοφία τους και για να είμαστε ειλικρινείς βρισκόταν εξ αρχής σε πλεονεκτική θέση, καθώς μια ιστορία πραγματικά ερευνητικής δημοσιογραφίας, που βραβεύτηκε και με Πούλιτζερ, είναι κάτι που σπανίζει στις μέρες μας. Κυρίως στα καθ' ημάς.
Πρωταγωνιστής τύποις είναι ο Michael Keaton, αλλά δεν γίνεται να μην πιάσει κανείς το νήμα από τον Mark Ruffalo. Ένας ηθοποιός που όσους ρόλους του και να θυμηθώ δεν μου έρχεται ούτε ένας που να μην του έχω βγάλει το καπέλο. Infinitely Polar Bear, Shutter Island, Normal Heart, Now You See Me, Eternal Sunshine of A Spotless Mind και τώρα το Spotlight. Είναι ένας από τους master των δραματικών εκφράσεων, παίζει πολύ με το στόμα του και το σαγόνι του, έχει έναν ιδιαίτερα γοητευτικό τρόπο ομιλίας, στήνει το κορμί του με έναν θαυμαστά αξιοπερίεργο τρόπο, είναι με λίγα λόγια από τους one of a kind. Γι΄αυτό και αφήνει πίσω του τον πολύ καλό Michael Keaton, τον συγκλονιστικό Liev Schreiber και την υπερβατική για τις ικανότητες που μας έχει δείξει μέχρι τώρα, Rachel Mc Adams.
To Spotlight είναι μια εύφημος μνεία στο modus lavorandi της δημοσιογραφίας που δεν είναι η 4η εξουσία, αλλά ένα όργανο στην υπηρεσία της κοινωνίας. Είναι αυτή που αναλαμβάνει να σπάσει τα αυγά, να δώσει θάρρος στους φοβισμένους και να τους δείξει ότι τίποτα δεν πάει χαμένο. Ο μεγαλύτερος φόβος του ανθρώπου είναι, όχι ο θάνατος, αλλά ο μάταιος θάνατος. Αυτός που σβήνει ολοκληρωτικά την ύπαρξη και τον αγώνα σου. Η ομάδα του Spotlight έδωσε σε κάθε άνθρωπο που έπεσε θύμα βιασμού από τον κλήρο, να καταλάβει ότι το να μιλήσει δεν είναι κάτι επονείδιστο ή μια ανήκεστος βλάβη. Είναι υποχρέωση στον εαυτό και το παράδειγμα για τους υπόλοιπους που βρέθηκαν στην ίδια θέση.
Πολύ περισσότερο το Spotlight είναι μια επισήμανση ότι δεν πρέπει να υπάρχει τίποτα τυφλό και σκοταδιστικό πάνω από την αλήθεια και το αντικειμενικό δίκαιο όταν μιλάμε για την κοινωνία. Η πίστη και η θρησκεία είναι κάτι που αφορά τον κάθε έναν ατομικά, αλλά όταν συνέρχονται όλοι σε μια κοινωνία, εκεί είναι το πραγματικό και το ηθικό που πρέπει να «ηγετεύουν».
*Το Spotlight είναι μία από τις ταινίες που θα διεκδικήσουν βραβεία το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου. Το πόσα θα πάρει θα το δούμε ζωντανά και αποκλειστικά από τα κανάλια Novacinema, με τη μετάδοση να ξεκινάει στις 2:30 τα μεσάνυχτα από το κόκκινο χαλί και τις αφίξεις των καλεσμένων και στις 3:30 να μεταφέρεται μέσα στο Nokia Theatre για να ξεκινήσει η βράβευση, σε μια βραδιά που θα κρατήσει ως τις 6:30 το πρωί.
0 σχόλια: