Ο Αιγύπτιος ηθοποιός Όμαρ Σαρίφ -το πραγματικό όνομα του οποίου ήταν Μισέλ Χαλούμπ-, ο οποίος έγινε θρύλος του κινηματογράφου λόγω των ρόλων του σε ταινίες όπως ο "Λόρενς της Αραβίας" και ο "Δόκτωρ Ζιβάγκο", απεβίωσε στο Κάιρο εξαιτίας καρδιακής προσβολής σε ηλικία 83 ετών.
"Πέθανε νωρίς το απόγευμα από καρδιακή προσβολή στο Κάιρο. Νοσηλευόταν σε ένα ειδικευμένο νοσοκομείο για ασθενείς με Αλτσχάιμερ", είπε ο ατζέντης του, ο Στιβ Κένις, από το Λονδίνο.
Γεννημένος στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, ο Ομάρ Σαρίφ έγινε γνωστός από τις ταινίες του, Ο Λώρενς της Αραβίας (1962), Δόκτωρ Ζιβάγκο (1965) και Ένα Αστείο Κορίτσι (1968).
Κέρδισε δύο Χρυσές Σφαίρες και μία υποψηφιότητα για Όσκαρ για τον ρόλο του Σερίφ Αλί στην ταινία του Ντέιβιντ Λιν, Ο Λόρενς της Αραβίας (1962).
Ο Σαρίφ γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1932. Σπούδασε μαθηματικά και φυσική σε κολέγιο του Καΐρου. Εργάστηκε σε επιχείρηση ξυλείας του πατέρα του, πριν ενδιαφερθεί για την υποκριτική.
Το 1953 έκανε ντεμπούτο στο σινεμά με το όνομα Ομάρ Ελ-Σαρίφ.
Η δημοτικότητά του αυξήθηκε όταν παντρεύτηκε τη γνωστή αιγύπτια ηθοποιό Φατέν Χαμάμα.
Το αγγλόφωνο ντεμπούτο του το έκανε στον Λόρενς της Αραβίας.
Αναδείχθηκε σε σταρ πρώτου μεγέθους με την επόμενη ταινία του Λιν, τον Δόκτωρ Ζιβάγκο. Στη συνέχεια έπαιξε στο Funny Girl (1968) με την Μπάρμπρα Στρέιζαντ.
Έχει παίξει σε αραβικές, γαλλικές και αγγλόφωνες ταινίες, εν,ω έχει λάβει διάκριση από το Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας.
Ο Σαρίφ αποφοίτησε από το Κολλέγιο Βικτωρία της Αλεξάνδρειας και κατόπιν από το Πανεπιστήμιο του Καΐρου, όπου σπούδασε φυσική και μαθηματικά. Κατόπιν εργάστηκε με τον πατέρα του στην οικογενειακή επιχείρηση ξυλείας.
Το 1953, ο Σαρίφ ξεκίνησε την καριέρα του σε μία αιγυπτιακή ταινία, με τίτλο Σιρα’ Φι αλ-Γουαντι (Ο Φλογερός Ήλιος ή Μάχη στην Κοιλάδα).
Ακολούθησαν πολυάριθμες αιγυπτιακές παραγωγές. Πρωταγωνίστησε στο πλάι της πρώην συζύγου του, Φατέν Χαμαμά, σε αρκετές ρομαντικές ταινίες. Ανάμεσα στις ταινίες της φιλμογραφίας του περιλαμβάνονται: Οι Καλύτερες μας Μέρες (1955), Δεν Κοιμάμαι (1958), Η Κυρία του Κάστρου (1959) και η διασκευή της Άννα Καρένινα με τίτλο Ο Ποταμός της Αγάπης (1961).
Μετά από μια περίοδο κατά τη διάρκεια της οποίας έμπαινε στους τίτλους των εφημερίδων για τις επιδόσεις του στο επαγγελματικό μπριτζ, έκανε την επάνοδό του το 2003 στη διασκευή του μυθιστορήματος Ο Κύριος Ιμπραήμ και τα Λουλούδια του Κορανίου. Για την ερμηνεία του βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας και με Βραβείο Σεζάρ.
Το Νοέμβριο του 2005 τιμήθηκε με μετάλλιο από την UNESCO σαν αναγνώριση της αξιοπρόσεκτης προσφοράς του στην ποικιλότητα του παγκόσμιου κινηματογράφου και του πολιτισμού. Το μετάλλιο – το οποίο αποδίδεται πολύ σπάνια – φέρει το όνομα του Ρώσου σκηνοθέτη Σεργκέι Άιζενσταϊν και μπορεί να απονεμηθεί συνολικά 25 φορές από τη Mosfilm της Ρωσίας.
0 σχόλια: