Το θυμό της ελληνικής κοινότητας της Αυστραλίας έχει προκαλέσει το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Ράσελ Κρόου, το οποίο επιστρέφει στα γεγονότα της Καλλίπολης και παρουσιάζει τον ελληνικό στρατό ως «Satan's Army».
Φαίνεται πώς ο Ράσελ Κρόου δεν προκάλεσε το μένος μόνο των γυναικών στο Χόλιγουντ(διαβάστε την απάντηση της Τζέσικα Τσαστέιν στις δηλώσεις του περί μεσήλικων γυναικείων ρόλων) αλλά τώρα ήρθε και η σειρά των Ελλήνων. Τουλάχιστον των Ελλήνων της Αυστραλίας, όπου το σκηνοθετικό του ντεμπούτο «The Water Diviner» έκανε την πρεμιέρα του μέσα στα Χριστούγεννα (στην Αμερική θα κυκλοφορήσει τον Απρίλιο, στην επέτειο της απόβασης στη χερσόνησο της Καλλίπολης).
Το «The Water Diviner» αναφέρεται στην εκστρατεία των ΑΝΖΑΚ (ακρωνύμιο του στρατιωτικού εκστρατευτικού σώματος Αυστραλών και Νεοζηλανδών) στην Καλλίπολη, ή μάλλον, στις συνέπειές της. Ο Κρόου ερμηνεύει τον κεντρικό χαρακτήρα, έναν Αυστραλό αγρότη, ο οποίος στις αρχές της δεκαετίας του '20, αφήνει την πατρίδα του και ταξιδεύει στην Κωνσταντινούπολη, αναζητώντας τα ίχνη των τριών αγοριών του που χάθηκαν στη μάχη της Καλλίπολης. Εκεί θα ακούσει από Τούρκους κυρίως αξιωματούχους τι συνέβη στους ΑΝΖΑΚ, όταν τους απέκρουσαν οι τουρκικές δυνάμεις υπό τον Κεμάλ, συνεπικουρούμενες από γερμανικά και αυστριακά στρατεύματα.
Κι εδώ αρχίζει η διαμάχη. Σύμφωνα με τον Δρ. Παναγιώτη Διαμαντή, Καθηγητή Ιστορίας (ειδικευόμενο στις γενοκτονίες) στο πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ, ο Κρόου και ο σεναριογράφος του Αντριου Αναστάσιος (στο βιβλίο του οποίου στηρίζεται η ταινία), στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν ένα αντιπολεμικό μήνυμα «κατέληξαν να εμφανίζουν τα θύματα ως θύτες και τους σφαγιαζόμενους ως βαρβάρους».
Κι αυτό γιατί τόσο οι Αρμένιοι της περιοχής, όσο και οι ντόπιοι Ελληνες απεικονίζονται ως βάρβαροι κι αιμοβόροι κατακτητές, κι όχι ως ιθαγενείς που αμύνθηκαν στην εκστρατεία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας του 1914. Σύμφωνα με το δημοσίευμα που υπογράφει ο Δρ. Διαμαντής στην ελληνόφωνη εφημερίδα της Αυστραλίας «Νέος Κόσμος», οι Ελληνες στην ταινία χαρακτηρίζονται ως «Ο Στρατός του Σατανά», ως εχθροί και προδότες των Αυστραλών και οι ορθόδοξες εκκλησίες απεικονίζονται ως στρατόπεδα συγκέντρωσης και φυλακές.
Δείτε ακόμα: Πρώτες εικόνες από το «The Water Diviner»
Ο Ράσελ Κρόου είχε δικαιολογήσει την απόφασή του να πει την ιστορία της Καλλίπολης αλλιώς, θέλοντας να δικαιώσει τους γηγενείς κατοίκους που αμύνθηκαν εναντίον των ΑΝΖΑΚ. «Νομίζω ότι 100 χρόνα μετά, οι Αυστραλοί έχουν την ωριμότητα να ακούσουν και την αντίθετη γνώμη για το πώς έγιναν τα γεγονότα». Σύμφωνα με τον Δρ. Διαμαντή όμως, τα «γεγονότα» του Κρόου είναι διαστρεβλωμένα.
«Πρώτα από όλα κανένας Αυστραλός δε θα μπορούσε να περιηγηθεί στην Ανατολία το 1921, όταν η Τουρκία ήταν ένας εξαιρετικά εχθρικός κι επικίνδυνος τόπος για τους ξένους. Δεύτερον, ποιος είπε ότι οι Ελληνες των περιοχών αυτών δεν ήταν ιθαγενείς; Ο κύριος Κρόου θα πρέπει να ξεκινά την ταινία ζητώντας συγγνώμη από τους Αρμένιους, τους Ασσύριους και τους Ελληνες καθώς ξεκάθαρα δεν γνωρίζει ότι κατοικούσαν εκεί επί χρόνια. Τρίτον, οι Ελληνες ήταν σύμμαχοι των Αυστραλών και Νεοζηλανδικών δυνάμεων. Πάρα πολλοί επιζώντες έχουν ομολογήσει ότι κρύφτηκαν σε σπίτια Ελλήνων, φυγαδεύτηκαν από Ελληνες...»
Ο Δρ. Διαμαντής θεωρεί ότι δεν είναι ο μόνος που φωνάζει ότι η ταινία παραπλανά με τη δήλωσή της ότι «στηρίζεται σε πραγματικά ιστορικά γεγονότα», κατονομάζοντας ως πηγές του τον άρθρο του Γκάι Γουόλτερς στη βρετανική «The Telegraph», αλλά και τις δηλώσεις του Μπάρι Τζον Κλαρκ, Προέδρου των Βετεράνων Πολέμου Νέας Ζηλανδίας, και του πρώην Αυστραλού στρατηγού Ντέιβιντ ΜακΚλάχλαν, οι οποίοι χαρακτήρισαν το σενάριο «χωρίς καμία ιστορική βάση». Ο στρατηγός ΜακΛάχλαν μάλιστα αστειεύτηκε: «Ο Ρας θα έπρεπε να κοιμόταν βαθιά στο μάθημα Ιστορίας στο σχολείο».
Δεν έχουμε διαβάσει το βιβλίο, το οποίο έγραψε Αυστραλός ελληνικής καταγωγής με μεταπτυχιακά στην Ιστορία και Μυθολογία, ούτε είδαμε την ταινία ακόμα για να βγάλουμε οποιοδήποτε συμπέρασμα. Επίσης, μακριά από εμάς η οποιαδήποτε φανατισμένη εθνικιστική γνώμη που θεωρεί τους Ελληνες πάντα αθώους σε ιστορικά γεγονότα βρώμικων, εξ' ορισμού, πολέμων. Τέλος, δε θεωρούμε ότι μία ταινία έχει την ευθύνη να μας μάθει ιστορία - για αυτό υπάρχουν ιστορικά βιβλία γραμμένα από όλες τις πλευρές.
Ομως αναρωτιόμαστε, πώς είναι δυνατόν να απεικονίζονται οι Ελληνες ως εχθροί των στρατιωτών της ΑΝΖΑΚ, όταν οι τραυματίες τους, για παράδειγμα, νοσηλεύονταν στη Λήμνο, σε νοσοκομείο εκστρατείας που είχε στηθεί στο χωριό Σαρπί, καθώς και σε ελληνικά πλοία; Σύμφωνα με την ιστορία του νησιού, περίπου 4.000 Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί στρατιώτες νοσηλεύθηκαν στη Λήμνο, ενώ οι νεκροί τους θάφτηκαν σε δύο συμμαχικά νεκροταφεία στο Πορτιανού και στο Μούδρο. Συνολικά στη Λήμνο είναι θαμμένοι 148 Αυστραλοί και 76 Νεοζηλανδοί στρατιώτες.
Ας βάλουμε μία άνω τελεία κι ας περιμένουμε να δούμε την ταινία. Aν θέλετε να διαβάσετεολόκληρο το άρθρο του Δρ. Διαμαντή, «The Water Diviner: fantasy not history», στον «Νέο Κόσμο» πατήστε εδώ.
0 σχόλια: