Η Monika δεν είναι πια η Μonika που ήξερες

Ακούσαμε ολόκληρο το καινούργιο άλμπουμ της Monika μαζί της, και προσπαθούμε να βάλουμε σκέψεις και σημειώσεις σε μια τάξη.

Υπάρχει ένα live των Arcade Fire στο New Orleans Jazz Festival του 2011, στο οποίο μοιράζονται τη σκηνή με τη Cindy Lauper για το Sprawl II σε ένα κλίμα πρωτοφανούς groove και ευφορίας λες και κανείς δεν στενοχωρήθηκε ποτέ και για τίποτα σ' αυτόν τον κόσμο.

Το βίντεο του Sprawl II είναι έπαιζε συνέχεια στο κεφάλι μου φεύγοντας απ' το Χαλάνδρι μετά την προακρόαση του τρίτου άλμπουμ της Μόνικας.

Αυτό που έχει κάνει στο 'Secret In The Dark' -και κυρίως το πώς το έχει κάνει- είναι κάτι που δεν θα μάντευες ούτε με πενήντα μαντεψιές.

Στην πρόσκλησή της είχε υποσχεθεί 'ιστορίες από την ηχογράφηση' και 'ποτά για να μας αρέσουν τα πάντα', αλλά δεν είχε πει κουβέντα για βασικά πραγματάκια όπως η στροφή σε έναν 70s ντισκοσόουλ, νεοϋρκέζικο ήχο και το γεγονός ότι οι μουσικοί του καινούργιου της δίσκου έχουν παίξει και ξαναπαίξει ως σεσιονίστες πίσω από κάτι 'τέρατα' όπως ο Mark Ronson και η Amy Winehouse.

Για να μην αρχίσεις τις μαντεψιές και χάσεις τη συγκέντρωσή σου, η καινούργια Monika ακούγεται κάπως έτσι:

Για να σε βάλω στο κλίμα του 'από πού ήρθε όλο αυτό', η Μόνικα βρέθηκε πριν δυο χρόνια στη Νέα Υόρκη με τον κολλητό της και κατά τη διάρκεια μιας περατζάδας έξω απ' τα πιο θρυλικά στούντιο του Brooklyn, στάθηκαν με δέος στην πόρτα των Dunham Studios (μέσα απ' αυτήν την πόρτα γεννήθηκε το 'Back to Black' της Amy για παράδειγμα), με κάποιο μαγικό τρόπο -και αρκετά τηλέφωνα- η πόρτα άνοιξε, η Μόνικα είχε πάνω της μερικά ντέμο και τα υπόλοιπα είναι ιστορία, πολύ ευχάριστη αν αναλογιστεί κανείς τι περίκλειε.

Περίκλειε κατορθώματα όπως η αναλογική ηχογράφηση του 'Secret In The Dark' με παραγωγό του Homer Steinweiss στη Νέα Υόρκη και το pre-production στο εξοχικό της Μόνικας στο Άστρος(!) μέχρι ξέφρενο clubbing με τον Dan Auerbach των Black Keys που σ' ένα ψιλοτρελό πάρτι στο Tribeca Hotel έπαιξε και ένα ντέμο της.

Γενικά ζήστηκαν πολλά και η Μόνικα μάζεψε λίγους φίλους και γνωστούς (ανάμεσά τους κι εγώ, αρχικά με τη δεύτερη ιδιότητα) για να τα αφηγηθεί ανάμεσα στα τραγούδια της.

Στον ίδιο καναπέ, λίγο πιο δίπλα, καθόταν η Κατερίνα Καφετζή που διαλέγει τις μουσικές για την εκπομπή του Κωνσταντίνου Τζούμα στον Εν Λευκώ, οπότε θεώρησα φρόνιμο να κάτσω λίγο ήσυχος γιατί υπήρχαν πολύ πιο καταρτισμένοι για να τοποθετηθούν γύρω απ' αυτό που συμβαίνει την ώρα που συμβαίνει.

Στο πρώτο μισό του δίσκου, αυτό που ακούς είναι σαφώς πιο κοντά στους Bee Gees και την Diana Ross παρά στη Μόνικα του 'Avatar' και του 'Exit'. Με το 'Avatar' έπαθα αυτή την ξαφνική, γλυκιά ζάλη που έπαθαν οι περισσότεροι με την πρωτοεμφανιζόμενη Μόνικα, αλλά μέχρι πρότινος δεν έβρισκα την ίδια χρήσιμη χαρά με το 'Exit'.

Συμπαντικά και από το πουθενά, αρπάζω τον τίτλο του 'Exit' και τον συνδέω με το τώρα της Μόνικα. Όντως, αυτό που έκανε στον δεύτερο δίσκο της μοιάζει πια με έξοδο από αυτό που την είχαμε συνηθίσει.

Η Μόνικα κάνει άλλη μουσική πια και η αλλαγή είναι τόσο απότομη μετά από τέσσερα χρόνια χωρίς δίσκο και δύο χωρίς νέα της, που κάποιος θα δυσκολευτεί να τη διαχειριστεί αμέσως.

Ίσως να πάθαινα το ίδιο αν δεν την άκουγα να λέει πόσο περήφανη νιώθει μ' αυτή τη δουλειά (“πιο περήφανη από ποτέ”) και για το κάτι κοντά σε τρόμο που την έπιασε, όταν άκουσε για πρώτη φορά το δίσκο οδηγώντας προς το Σούνιο.

“Θεέ μου τι έχω κάνει”, μας είπε ότι είπε. Την έλεγες και φρικαρισμένη.

Κοίτα τώρα τι είναι αυτό που παθαίνω εγώ διαχρονικά και το 'χω γράψει και μετά τη συναυλία της Lana del Rey στη Μαλακάσα. Γοητεύομαι τόσο (και) από την ψυχή. Δεν γίνεται ένας καλλιτέχνης να επενδύει κουβάδες σωματικής και ψυχικής ενέργειας κι εγώ να στέκομαι ψυχρός απέναντι στη δημιουργία του. Κυρίως, γιατί δεν είμαι καλλιτέχνης.

Οπωσδήποτε δεν θα την 'παντρευτώ' (τη δημιουργία). Μπορεί να μην τη βρίσκω καν μέτρια, αλλά θα εκτιμήσω την ψυχή μέσα της, με τον ίδιο τρόπο που εκτιμώ ότι δεν υπάρχει καμία ψυχή μέσα, δίπλα ή πάνω απ' τον Alex Turner, που φέρεται σαν βιολογικά βλαμμένος παρότι παράγει μουσική που μου αρέσει.

Μ' αρέσει το 'Shake Your Hands' ή το 'Secret In The Dark' γιατί προφανώς μ' αγγίζουν οι soul και οι disco ρυθμοί, αλλά κυρίως (μάλλον) γιατί ένας καλλιτέχνης δοκιμάζει να τα φέρει όλα ανάποδα, τα φέρνει και όλο αυτό έχει σαν μπόνους ότι ακούγεται υπέροχα ευχάριστα στο αυτί μου. Υπάρχει ένα ολόκληρο δάσος πίσω από κάθε δέντρο που έχουμε μπροστά μας, που εν προκειμένω λέγεται Μόνικα.

Άσε που το 'Shake Your Hands' (+η φωνή της Μόνικα) έχουν μια διαολεμένη μελαγχολία κρυμμένη στο beat που δεν μ' αφήνει σε χλωρό κλαρί.

Αν υπάρχει ένα κόνσεπτ στον δίσκο είναι ότι δεν υπάρχει κόνσεπτ. Η Μόνικα θα αστειευτεί για το 'We Came Into This World (To Beat Them)' (“μια βλακειούλα με ωραία παραγωγή”), το τραγούδι που περιγράφει τη σχέση της με τον Homer απ' το πουθενά πριν 2 χρόνια στο φτιάχνουμε έναν δίσκο μαζί και θα μας μιλήσει με παιδική γλυκύτητα για το 'Give Us Wings', μια ιστορία για δύο πουλιά που ψάχνουν φτερά, τα βρίσκουν και στο τέλος τα χαρίζουν σε δυο άλλα άπτερα πουλιά.

Λίγο πριν το τέλος του δίσκου, η κιθάρα που έφερνε σε Strokes στο 'Get Off My Way' με οδήγησε σε άκρατο, μη λεκτικό ενθουσιασμό, τον οποίο πήρε χαμπάρι ο Μένεγος από απέναντι, σημείωσε και ο Ντέιβιντ (aka Γιώργος Μπακαλάκος) και τελικά παραδέχτηκα στη Μόνικα με τον αστερίσκο ότι έχω ήδη αλλάξει 3-4 αγαπημένα μέχρι εκείνη τη στιγμή.

Μετά την ακρόαση μοιράστηκα κι άλλα μαζί της, όπως το πόσο με γοητεύει η δύναμη της στιγμής που συχνά καθορίζει τη μεγάλη εικόνα. Πράγματα που είπαμε, άλλα που δεν είπαμε, πράγματα που κάναμε, άλλα που δεν τολμήσαμε στο παρατσάκ.

Τι θα γινόταν αν δεν άνοιγε ποτέ η πόρτα των Dunham Studios τη μέρα που βρέθηκε απέξω; Πού θα είχε αποθηκευτεί η μελωδία του 'Secret In The Dark' ή του λυπημένου 'Take Me With You'; Μάλλον πουθενά. Το θέμα είναι ότι η πόρτα άνοιξε.

(Το Sprawl II με τη Lauper που χρωστάω απ' την αρχή. Ακόμα αυτό έχω στο κεφάλι)

Το 'Secret In The Dark' θα παρουσιαστεί ζωντανά στη συναυλία της Μόνικας στο Ηρώδειο την Τετάρτη 16 Ιουλίου. Μαζί της θα βρεθούν και όλοι οι μουσικοί που συνέβαλαν στην ηχογράφηση του άλμπουμ στη Νέα Υόρκη. Αυτό θα είναι το μοναδικό live της για το 2014.

Ημερομηνία δημοσίευσης : 26 Ιουν 2014

Πηγή