Το καλύτερό μου, τον τελευταίο καιρό, είναι αυτά τα μυστικά, fan-cams που δείχνουν τις αντιδράσεις των θεατών, μετά τις πιο σοκαριστικές σκηνές του Game of Thrones – δεκάδες άνθρωποι, κάθε φυλής, ηλικίας και χρώματος, αντροπαρέες με μπίρες, κορίτσια με γάτες, χοντρές Αφροαμερικανίδες απλωμένες σε καναπέδες, hipsters που οργανώνουν GOT-nights σε μπαράκια και πίνουν, κλαίνε, ουρλιάζουν, βλέποντας το Βουνό να ανοίγει το κεφάλι του πρίγκηπα Ομπερυν, σαν σάπια κολοκύθα.
Όλοι μαζί, αηδιασμένοι αλλά παρόντες, μανιασμένοι και "λαίμαργοι για περισσότερο θεατές": περισσότερη σπλάτερ βία, περισσότερο ελεύθερο, αποενοχοποιημένο sex, πιο σκληρές φάσεις στον αγώνα που μαίνεται ανάμεσα στα Επτά Βασίλεια.
Εντάξει, ας το παραδεχτούμε: το GOT ΔΕΝ είναι μόνο μια σειρά. Είναι ένα ποπ φαινόμενο, μια τηλεοπτική επανάσταση, μια επική ιστορία φαντασίας που βλέπουν πάνω από 1 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ(!) θεατές κάθε βδομάδα (σ.σ. και ο πρόεδρος Obama ανάμεσα σ’ αυτούς), μια εμπορική υπερταχεία (σ.σ. μόνο τα έσοδα από τα memorabilia της σειράς που έχει βγάλει στην αγορά η HBO προκαλούν ίλιγγο).
Είναι κάτι μεγαλύτερο από την Μπριέν του Ταρθ, πιο ογκώδες από τον Χόντορ, πιο δυνατό από τους Γίγαντες και τα Μαμούθ πέρα από το Τείχος. Το αξίζει όμως; Θέλω να πω - αν βάλεις στην άκρη, τα κοστούμια, τους ωραίους άντρες με τα μπερδεμένα μαλλιά, τις ατάκες του Τύριον, τα υπέροχα φυσικά σκηνικά και τα τιτάνια graphics- είναι στ’αλήθεια τόσο καλό;
Game of Thrones debates
Το debate "μήπως το Game of Thrones παραέχει πολύ σεξ και βία", έχει ξεκινήσει εδώ και μήνες στην αποκεί πλευρά του Ατλαντικού – οι τηλεκριτικοί του New Yorker, της Washigton Post κ.λπ. παραληρούν για τον μισο-ερωτικό, μισο-πορνογραφικό χαρακτήρα και τον ακραίο μισογυνισμό της σειράς.
"Μερικές φορές" γράφει η Mo Ryan στην Huffigton Post "το GOT χρησιμοποιεί το σεξ για να ρίξει φως σε έναν χαρακτήρa – τις περισσότερες, όμως, δείχνει γυμνές γυναίκες για ένα και μόνο λόγο: διότι μπορεί".
Η Anna Holmes στην Washigton Post σημειώνει πως "ο υπερβάλλων ερωτισμός, συνήθως σε αποσπά από την ιστορία", και παρατηρεί ότι – σε αντίθεση με τους περισσότερους άντρες, που όταν γδύνονται, κρατούν τα παντελόνια τους – οι γυναίκες του μακρινού Γουέστερος δεν έχουν πρόβλημα να τριγυρίζουν τσίτσιδες, λανσάροντας το Κινγκς Λάντινγκ brazilian. Σύμφωνοι, αυτό –υποτίθεται – εικονογραφεί τις προθέσεις μιας πατριαρχικής κοινωνίας, όπου η γυναίκα είναι "ωραίο, διακοσμητικό και φτηνό αντικείμενο για κατανάλωση", όμως και πάλι… Μερικές φορές, γράφουν οι κριτικοί "το σεξ είναι τόσο πολύ, η γύμνια τόσο άκομψα επιδεικτική που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν τα ηνία της παραγωγής, τα κρατάει κανάς ξεσηκωμένος έφηβος". (Σ’αυτό το επεισόδιο παιδιά, να δούμε βυζάκια, πολλά βυζάκια, χουμ. χουμ…)
Ο "βιασμός" της Σέρσεϊ
Ο "βιασμός" της Σέρσεϊ, είναι άλλο ένα θέμα που συζητήθηκε πολύ, μεταξύ άλλων γιατί κινηματογραφήθηκε διαφορετικά από την αρχική του εκδοχή, σαν να επεδίωκε να προκαλέσει – στο βιβλίο του George R.Martin το σεξ μεταξύ των δύο ηρώων είναι συναινετικό. (Αν κι εδώ που τα λέμε, όταν ρίχνεις στα πλακάκια την αδελφή σου, μέσα σε ένα ναό δίπλα στη σορό του παιδιού της – το οποίο παιδί είναι καρπός της αιμομικτικής σας σχέσης - μάλλον το λιγότερο επιλήψιμο σε όλη αυτή την ιστορία, είναι το αν εκείνη είπε ξεκάθαρα "ναι", πριν αρχίσει το φάσωμα…).
Γενικά, πολλές φορές, η σειρά μοιάζει να βρίσκεται πολύ μακριά από τα βιβλία, οι χαρακτήρες και οι ηλικίες αλλάζουν, η πλοκή μπερδεύεται και δείχνει σαν να μην οδηγεί πουθενά, νέοι ήρωες μπαινοβγαίνουν – όχι ότι δεν υπάρχουν ήδη αρκετοί.
Όσο για τη βία - σεξουαλική ή όχι - που διατρέχει τη σειρά είναι υπερβολικά, ηδονοβλεπτικά αισχρή, ακόμα και χωρίς να συμπεριλάβεις τον Κόκκινο Γάμο.
Ξεκοιλιάσματα, παλουκώματα, τσεκούρια σε χέρια, πόδια, μύτες, το κεφάλι του Νεντ Σταρκ να πέφτει, το αργό (πολλλλύ αργό και πολύ περιγραφικό στις μικρές, φριχτές του λεπτομέρεις) μαρτύριο του Θίον Γκρεϊτζόι, που σε κάνει να νιώθεις σχεδόν σωματικό πόνο και τέλος Αυτά. Τα τελευταία αιματηρά λεπτά του τελευταίου επεισοδίου, με πλάνα απαράμιλλης σπλατεριάς, απολύτως χυδαίας, τρομερά εθιστικής αλλά και δραματουργικά επικής . Μια αποκάλυψη ως προς το τι είναι - και τι ήταν πάντα, στην ουσία του - το άγριο Παιχνίδι Εξουσίας, πέρα από το καλό και το κακό, το δίκαιο και το άδικο, μια βουτιά βαθιά, μέσα στην κοιλιά του Σκοταδιού. Αν αντέξεις να τα δεις, ξέρεις γιατί ένα show σαν το GOT μπορεί να σε ξεμυαλίσει. Στην κυριολεξία.
Ημερομηνία δημοσίευσης : 8 Ιουν 2014
ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΤΡΕΛΟ ΓΑΙΔΟΥΡΙ WEB RADIO ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ ΣΤΗΝ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ : http://trelogaidouri.listen2myradio.com/
0 σχόλια: