Τετάρτη 28 Μαΐου 2014

Ευρωεκλογές 2014: Στην Ελλάδα αρνούνται το φάρμακο της Τρόικας

Το μήνυμα του αποτελέσματος των πρόσφατων ευρωεκλογών στην Ελλάδα οφείλει να προβληματίσει εξίσου τόσο τα κόμματα της κυβέρνησης, όσο και τον αδιαμφισβήτητο νικητή τους, Αλέξη Τσίπρα, παρατηρεί σε άρθρο του στο ανεξάρτητο ιταλικό ενημερωτικό σάιτ, o Φραντσέσκο ΝτεΠάλο.

Μπορεί να αρέσει ή όχι σε γραφειοκράτες, σχολιαστές, ειδικούς, διαπλεκόμενους, διάφορους υποψηφίους, αλλά για την ώρα είναι γεγονός. Στη Γαλλία και την Ελλάδα η Μαρί Λεπέν και ο Αλέξης Τσίπρας ζητούν πρόωρες εκλογές από τον Φρανσουά Ολάντ και τον Αντώνη Σαμαρά αντιστοίχως λόγω της επιτυχίας τους στις Ευρωεκλογές.

Πάνω απ' όλα, κοιτάζουν την Αθήνα με άλλο βλέμμα για χίλιους λόγους (άλλωστε βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα της κρίσης), καθώς τα αντί-τροϊκανά κόμματα συγκεντρώνουν περισσότερους ψήφους από εκείνα υπέρ των μνημονίων. Αν προσθέσουμε το αποτέλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ, των κομμουνιστών του ΚΚΕ και των νεοναζί της Χρυσής Αυγής φτάνουμε περίπου στο 43%, πολύ παραπάνω από το 30% που συγκέντρωσαν μαζί οι συντηρητικοί της Νέας Δημοκρατίας (22%) και τις Ελιάς (8%).

Αυτό σημαίνει ότι, αν η λαϊκή ψήφος έχει ακόμα κάποιο ειδικό βάρος, οι πολίτες προφανώς απέρριψαν όσους συμφώνησαν με την Τρόικα να κλείσουν το τεράστιο ελληνικό χρέος με άλλα ατέρμονα δάνεια, και να αντιληφθούν το παράδοξο ότι το μικροσκοπικό πρωτογενές πλεόνασμα που διαφημίζεται από τον Σαμαρά ως εξαιρετικό επίτευγμα, θα χρησιμοποιηθεί για την πληρωμή των τόκων κι όχι για να πυροδοτήσει την ανάκαμψη.

Πρόκειται για ένα σημείο για το οποίο δεν μπορούμε να μην προβληματιστούμε από τη στιγμή που, μέχρι αποδείξεως του εναντίου, βρισκόμαστε σε ένα δημοκρατικό και όχι μοναρχικό σύστημα. Οι εκλογείς αρνούνται το φάρμακο που χορηγεί στην ψυχορραγούσα Ελλάδα ο γιατρός του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της ΕΕ, προσπαθώντας να την ενυδατώσει και να τη θρέψει με τη βία, παρότι το εγκεφαλογράφημα δείχνει νεκρό προ πολλού. Κάτι θέλει να μας πει, ή μήπως όχι;

Ο συλλογισμός που θα έπρεπε να γίνει γαλήνια αυτή τη στιγμή είναι: υπάρχει ένας άλλος δρόμος για να κυβερνηθεί η Ευρώπη; Και προπαντός, τα κόμματα που αυτοαποκαλούνται "ανώτερα" και δημοκρατικά πώς δεν αντιλαμβάνονται ότι τα αποτελέσματα των "άλλων" κομμάτων είναι καρποί των λανθασμένων πολιτικών και των ευρω-καταστροφών τριάντα ετών;

Σ' αυτό το κενό που έχει δημιουργηθεί, το παράδειγμα της Χρυσής Αυγής είναι χαρακτηριστικό. Στις βουλευτικές εκλογές του 2012 πήρε 7%, στις Ευρωεκλογές του 2014, 9,4% και στις αυτοδιοικητικές έφτασε μέχρι και το 20% σε διάφορες περιοχές της Αθήνας και της περιφέρειας Αττικής.

Ποιος την ψήφισε; Οπωσδήποτε όχι μόνο όποιος έχει τατουάζ με τη σβάστικα στο μπράτσο, αλλά και οι ηλικιωμένοι που παίρνουν σύνταξη 350 ευρώ, οι άποροι που τρέφονται στα συσσίτια, πολλοί αστυνομικοί που κερδίζουν 700 ευρώ τον μην ρισκάροντας τη ζωή τους στους δρόμους της χώρας, ή πιο απλά τόσο κανονικός κόσμος που έχει κουραστεί από τις ληστείες και τις υποσχέσεις και επέλεξε να λυγίσει.

Και ο Τσίπρας; Το βράδυ της Κυριακής η επανάσταση του πέτυχε αδιαμφισβήτητα αγγίζοντας ιστορικό ρεκόρ για την Ελλάδα, όπου ποτέ κόμμα της αριστεράς δεν είχε καταφέρει να βγει ο απόλυτος νικητής σε εκλογική αναμέτρηση. Όμως, τώρα αρχίζουν τα δύσκολα, γιατί θα πρέπει να αναμετρηθεί με τον στόχο των πρόωρων εκλογών –που είναι εύκολα προσιτός- και πάνω απ' όλα θα πρέπει να πείσει τους Έλληνες ότι το δικό του φάρμακο είναι καλύτερο από εκείνο της Τρόικας
.

Ημερομηνία δημοσίευσης : 28 Μαϊ 2014

Πηγή