Πασχαλινές πρεμιέρες στις κινηματογραφικές αίθουσες

Πασχαλινές πρεμιέρες, με το πρόγραμμα να περιλαμβάνει μία μαύρη γκανγκστερική κωμωδία, ένα θρίλερ επιστημονικής φαντασίας, το αμερικανικό ριμέικ μιας γνωστής κορεατικής ταινίας, την διασκευή ενός κλασικού παραμυθιού, ένα animation της Ντίσνεϊ και μια νεανική κομεντί.

Ντομ Χέμινγουεϊ *** ½

(Dom Hemingway)

Κομεντί – Διάρκεια 93’

Σκηνοθεσία: Ρίτσαρντ Σέπαρντ

Παίζουν: Τζουντ Λο, Ρίτσαρντ Ε. Γκραντ, Ντέμιαν Μπισίρ, Εμίλια Κλαρκ, Κέρι Κόντον

Όταν μια ταινία έχει τίτλο το όνομα του ήρωα (π.χ. «Αλέξης Ζορμπάς» ή «Πάτον» ή «Τζέρι Μακ Γκουάιρ»), περιμένουμε να γνωρίσουμε μια ξεχωριστή προσωπικότητα. Από την πρώτη κιόλας σκηνή όπου ο Ντομ Χέμινγουέϊ εκθειάζει, με χειμαρρώδη, ποιητικό και αισχρό ταυτόχρονα λόγο τον ανδρισμό του, ολόγυμνος με φόντο ένα κελί φυλακής, καταλαβαίνουμε ότι έχουμε να κάνουμε με ιδιαίτερη περίπτωση. Με έναν θεοπάλαβο, εκρηκτικό, ασυμβίβαστο τύπο, που στη συνέχεια αποκαλύπτει την τρυφερή πλευρά του.

Το ότι εξέτισε ποινή δώδεκα χρόνων για ληστεία, αλλά δεν κατέδωσε τον αρχηγό της σπείρας δηλώνει ότι είναι σκληρό καρύδι και ακέραιος χαρακτήρας. Συμπαθής παρά τα πολλά του ελαττώματα. Μετά την αποφυλάκισή του, ο Ντομ συναντιέται στη Νότια Γαλλία με τον άνθρωπο που κάλυψε και αφού του επιτίθεται με πρωτοφανή φραστική αγριότητα, απαιτεί το μερίδιό του συν ένα δώρο. Είναι φυσικά μεθυσμένος, αλλιώς δεν θα τολμούσε να μιλήσει έτσι σε έναν επικίνδυνο εγκληματία. Ο άλλος το παραβλέπει και του δίνει τις 250.000 λίρες που δικαιούται συν ένα μπόνους 500.000 λιρών. Ο θαυμαστός ηθικός κώδικας των κακοποιών, μια μπέσα που ίσως υπάρχει μόνο στο σινεμά.

Όμως το όνειρο κρατάει μόνο για λίγο –εξ αιτίας ενός απρόβλεπτου συμβάντος- και ο Ντομ επιστρέφει απένταρος στην Βρετανία και χτυπάει την πόρτα της κόρης του, την οποία έχει να δει από τότε που φυλακίστηκε. Απότομο πέρασμα από τη μαύρη κωμωδία στο δράμα, καθώς η νέα γυναίκα τον διώχνει και ο Ντομ αναγκάζεται να ενηλικιωθεί συναισθηματικά. Προκειμένου να λύσει τα δυο ζητούμενα (την επανασύνδεση με το παιδί του και την ανάκτηση των χρημάτων που του έκλεψαν) το σενάριο καταφεύγει στην ευκολία των κλισέ, όμως ακόμη και τότε η ταινία δεν χάνει την σπιρτάδα και το χιούμορ της. Διάλογοι που λες ότι γράφτηκαν από έναν βωμολόχο Σαίξπηρ, νευρώδης σκηνοθεσία και ένας σπαρταριστός κεντρικός χαρακτήρας, ερμηνευμένος με ορμή και κέφι από τον Τζουντ Λο, άξιο συνεχιστή της παράδοσης του Μάικλ Κέιν σε ρόλους ατίθασου, λαϊκού Λονδρέζου.

Κυριαρχία ***

(Transcendence)

Επιστημονικής φαντασίας – Διάρκεια 119’

Σκηνοθεσία: Ουόλι Φάιστερ

Παίζουν: Τζόνι Ντεπ, Ρεμπέκα Χολ, Μόργκαν Φρίμαν, Πολ Μπετάνι, Κέιτ Μάρα

Εντυπωσιακό σκηνοθετικό ντεμπούτο του Ουόλι Φάιστερ, διευθυντή φωτογραφίας βραβευμένου με Όσκαρ για το “Inception”, με τον Τζόνι Ντεπ σε ρόλο Φρανκενστάιν της ψηφιακής εποχής. Ο δρ Ουίλ Κάστερ, αυθεντία στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης, ύστερα από δολοφονική επίθεση μέλους αντιτεχνολογικής ομάδας εναντίον του, συνδέεται με έναν σουπερ-υπολογιστή που περιέχει όλη την καταγεγραμμένη γνώση του πλανήτη. Με τη βοήθεια της συζύγου του, ένα πείραμα προμηθεϊκών διαστάσεων εξελίσσεται σε ένα μυστικό εργαστήριο, κάπου στις ΗΠΑ.

Το αποτέλεσμα είναι τρομακτικό. Ο Κάστερ, κυρίαρχος πλέον του Διαδικτύου, αποκτά τον βιολογικό έλεγχο των έμβιων όντων και καταφέρνει να θεραπεύσει αναπήρους, δημιουργώντας ένα στρατό από ιδιότυπα ζόμπι. Όταν η κυβέρνηση επεμβαίνει είναι πλέον πολύ αργά. Ο μόνος τρόπος εξουδετέρωσης του τρελού επιστήμονα είναι η καταστροφή του Ίντερνετ από το οποίο εξαρτώνται τα πάντα στις σύγχρονες κοινωνίες. Όπως ο ήρωάς του, έτσι και ο Ουόλι Φάιστερ αναλαμβάνει ένα φιλόδοξο εγχείρημα. Και το φέρνει σε πέρας, εν μέρει.

Σφιχτή σκηνοθεσία, σασπένς, τεχνολογικού τύπου εκπλήξεις και ανατροπές, αγωνιώδης κλιμάκωση, όλα τα υλικά ενός καλού θρίλερ επιστημονικής φαντασίας υπάρχουν εδώ. Υπάρχει όμως και μια βασική αδυναμία: η συσσώρευση σημαντικών θεμάτων (όπως η επιθυμία του ανθρώπου να γίνει Θεός, η θεοποίηση της τεχνολογίας, τα στενά όρια μεταξύ Καλού και Κακού, η έλλειψη αυτοσυνείδησης ενός ανώτερου εγκεφάλου κ.α.) που προσδίδουν σοβαροφάνεια στην ιστορία και κάνουν την ταινία να λυγίσει κάτω από το βάρος τους.

Oldboy ** ½

Θρίλερ – Διάρκεια 104’

Σκηνοθεσία: Σπάικ Λι

Παίζουν: Τζος Μπρόλιν, Ελίζαμπεθ Όλσεν, Σάμουελ Τζάκσον, Μάικλ Ιμπεριόλι, Λίντα Έμοντ

Το ριμέικ μιας ταινίας με εντελώς προσωπική σκηνοθετική γραφή υποβάλλεται αναπόφευκτα σε σύγκριση με το πρωτότυπο, η οποία αποβαίνει συνήθως σε βάρος της δεύτερης εκδοχής. Πώς αναπαράγει ο μέγας Σπάικ Λι το cult “Oldboy” του Κορεάτη ομοτέχνου του Παρκ Τσαν-Γουκ, αυτό το ανατριχιαστικό ταξίδι στην καρδιά του σκότους; Κατ’ αρχήν μεταφέρει τη δράση από τη Σεούλ στη Νέα Ορλεάνη, με μικροαλλαγές απαραίτητες για την προσαρμογή της αμίμητης ασιατικής πατέντας στα αμερικανικά δεδομένα.

Ο Τζο είναι ένα αναγνωρίσιμο δυτικό ρεμάλι, αλκοολικός, κοκαϊνομανής και κακός πατέρας. Ύστερα από ένα γερό μεθύσι, ξυπνάει στο κελί μιας ιδιωτικής φυλακής, όπου θα περάσει τα υπόλοιπα είκοσι χρόνια της ζωής του. Όταν αποφυλακισθεί, θα αρχίσει να αναζητά τον άνθρωπο που τον έκλεισε μέσα και την απάντηση στο μυστήριο του εγκλεισμού του, σκορπώντας τον θάνατο, στο πέρασμά του. Η εκδικητική του μανία τον σπρώχνει σε ένα απίστευτο μακελειό. Μόνο με ένα σφυρί και ένα κοπίδι εξολοθρεύει δυο ντουζίνες μπράβων.

Με τους κουβάδες το αίμα! Αν πέτυχε κάτι ο Σπάικ Λι, αυτό είναι η απεικόνιση σαδιστικής βίας ανάλογης με εκείνης του κορεατικού θρίλερ. Κατά τ’ άλλα, ο διασημότερος αφροαμερικανός σκηνοθέτης αντιγράφει πιστά το πρωτότυπο, σχεδόν πλάνο προς πλάνο, παραλείποντας απλώς την αηδιαστική σκηνή κινηματογραφικού αρχείου του φαγώματος του ζωντανού χταποδιού και αλλάζοντας κάπως την ιστορία.

Όσο για την τραχιά πριμιτίφ αίσθηση της ταινίας του Τσαν-Γουκ, αυτή χάνεται μέσα στην στιλπνότητα της ακριβής παραγωγής. Άψογη επαγγελματική διεκπεραίωση και τίποτα παραπάνω. Η πιο απρόσωπη ταινία ενός δημιουργού με έντονο προσωπικό ύφος.

Η πεντάμορφη και το τέρας ** ½

(La belle et la bête)

Φαντασίας- Διάρκεια 112’

Σκηνοθεσία: Κριστόφ Γκανς

Παίζουν: Βενσάν Κασέλ, Λεά Σεντού, Αντρε Ντισολιέ, Εντουάρντο Νοριέγκα, Οντρέ Λαμί

Το περίφημο παραμύθι της Γκαμπριέλ Σιζάν Μπαρμπό ντε Βιλενέβ έχει εμπνεύσει τουλάχιστον τρεις κινηματογραφικές μεταφορές (με κορυφαία αυτή του Ζαν Κοκτώ), μια ταινία animation της Ντίσνεϊ, μια τηλεοπτική σειρά, ένα μιούζικαλ του Μπροντγουέϊ και ένα υπερθέαμα πατινάζ σε πάγο. Ο μόνος λόγος για να καταπιαστεί κάποιος ξανά με αυτό το θέμα, θα ήταν η ανάδειξη των σεξουαλικών υπονοουμένων του μύθου. Της τυφλής ερωτικής παρόρμησης που ενώνει την αθώα κόρη ενός εμπόρου με έναν πρίγκιπα μεταμορφωμένο σε λιονταρόμορφο κτήνος.

Η αλήθεια είναι ότι η νέα εκδοχή ακουμπά αυτή τη σκοτεινή πλευρά, όμως το κάνει φευγαλέα και δίχως να «κτίζει» την μεταστροφή των συναισθημάτων της ηρωίδας από απέχθεια σε αγάπη. Περνάει από δίπλα, χωρίς να στέκεται. Επειδή δεν έχει αποφασίσει σε ποιους απευθύνεται. Στα παιδιά, τους έφηβους ή τους μεγάλους; Στην προσπάθειά της να προσελκύσει και τις τρεις κατηγορίες θεατών, η ταινία προχωράει με αμήχανα βήματα. Αν οι δημιουργοί της ήταν πιο τολμηροί, θα επέλεγαν μια νέα οπτική γωνία που εδώ δεν υπάρχει. Στα κατά επίσης, μία ισχνή δευτερεύουσα ιστορία που διασπά τη δράση και η ψυχρή παρουσία της Λεά Σεντού. Στα υπέρ, ο Βενσάν Κασέλ που ηλεκτρίζει ακόμη και με μάσκα και τα παραμυθένια σκηνικά.

Η Τίνκερ Μπελ και οι πειρατές **

(Tinker Bell and the Pirate Fairy)

Animation – Διάρκεια 78’

(και σε 3D)

Σκηνοθεσία: Πέγκι Χολμς

Με τις φωνές των: Ευγενίας Δημητροπούλου, Γιώργου Στάμου, Αφροδίτης Αντωνάκη, Ιωάννας Πηλιχού, Τζένης Θεωνά, Γιούλικας Σκαφίδα

Όταν η νεράϊδα Ζαρίνα κλέβει τη νεραϊδόσκονη από το βασίλειο των Ξωτικών και την παραδίδει σε πειρατές, εκείνοι την ανακηρύσσουν καπετάνισσά τους. Η Τίνκερ Μπελ και πέντε συντρόφισσές της πετούν ως το πειρατικό πλοίο για να πάρουν τη μαγική σκόνη, ακολουθούμενες από ένα νεογέννητο κροκοδειλάκι. Στην κωμική σύγκρουση που ακολουθεί, θα έχουμε θα γνωρίσουμε το νεαρό Τζέιμς, που θα γίνει αργότερα ο Κάπταιν Χουκ. Χωρίς τον φίλο της τον Πίτερ Παν, εμφανίζεται η νεραϊδίτσα Τίνκερ Μπελ, σε μια ταινία animation της Ντίσνεϊ, με target group παιδιά 5-10 χρόνων. Φιγούρες και χρώματα στο ύφος του κλασικού «Πίτερ Παν» της ίδιας εταιρείας, γοητευτικές μουσικοχορευτικές σκηνές, αλλά ούτε ίχνος χιούμορ για τους ενήλικες συνοδούς.

Τα αγόρια της διπλανής πόρτας **

(That awkward moment)

Kωμωδία – Διάρκεια 94’

Σκηνοθεσία: Τομ Γκόρμικαν

Παίζουν: Ζαν Έφρον, Μάιλς Τέλερ, Μάικλ Μπ. Τζόρνταν

Πλησιάζουν τα τριάντα, αλλά συνεχίζουν να φέρονται σαν έφηβοι. Ο λόγος για τρία φιλαράκια από το Μανχάταν, που φοβούνται τη δέσμευση ακόμη και με τις κοπέλες που τους σαγηνεύουν. Όμως τελικά το γυναικείο φύλο έχει το πάνω χέρι. Παρά την πρόθεση των δημιουργών της ταινίας για ενήλικη προσέγγιση των ερωτικών σχέσεων, κυριαρχεί το κλασικό γυμνασιακό χιούμορ, που περιστρέφεται γύρω από το ανδρικό μόριο, με μια και μόνη γνήσια αστεία κορύφωση. Ο ένας από τους τρεις παρερμηνεύει μια πρόσκληση σε κοσμική συγκέντρωση και νομίζοντας ότι πρόκειται για πάρτι μεταμφιεσμένων, προσέρχεται, φορώντας ένα τεράστιο φαλλό. Φαλλο-πλάκες σε μια κωμωδία για μεγάλα παιδιά.

Ημερομηνία δημοσίευσης : 18 Απρ 2014

Πηγή